تاثیر رواندرمانی بر وضعیت زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

میگنا: سندرم تخمدان پلی کیستیک از شایع ترین بیماری های غدد درون ریز است که تأثیر زیادی بر فرد مبتلا دارد.

میزان شیوع این بیماری که شایع ترین علت ناباروری زنان است در سراسر جهان بین 5 تا 20 درصد گزارش شده است.

در پژوهشی که توسط فرزانه جلیلیان از دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه، مرضیه کبودی از دانشگاه پیام نور کرج، مریم طهرانی زاده از مرکز تحقیقات سنجش سلامت پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی و همچنین فاطمه نقی زاده موغاری و علی منتظری انجام شده، آمده: است علت دقیق به وجود آمدن سندرم تخمدان پلیکیستیک دقیقاً مشخص نیست ولی احتمالاً پیدایش این سندرم چندعاملی است و در اثر موارد واکنش متقابل میان عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود.

به علت چاقی و اختلال در تحمل گلوکز، احتمال ابتلاء به دیابت نوع دو، افزایش غیرطبیعی چربی خون، افزایش فشار خون و بیماری های قلبی عروقی در این افراد بیشتر است.

هم چنین عدم تخمک گذاری مزمن و اختلال در تعادل در هورمون های استروییدی سبب بروز علائم و نشانه های مزمن و آزاردهنده و عوارض سلامتی دراز مدت (سرطان اندومتر، دهانه رحم و …) در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک می شود.

مطالعات متعددی نشان داده که آثار و عوارض به جا مانده از سندرم تخمدان پلی کیستیک سبب آسیب های روانی و کاهش معنادار کیفیت زندگی و کیفیت زندگی وابسته به سلامت در زنان مبتلا می شود.

همچنین در بخش دیگری از این مطالعه آمده است: مولفه های مؤثر بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در ابعاد جسمانی شامل اضافه وزن، پرمویی، ریزش موی سر، جوش، اختلالات قاعدگی و اختلال در سلامت عمومی، و در ابعاد روانی، عاطفی شناختی و اجتماعی شامل افسردگی، نا امیدی، ترس و اضطراب، بدخلقی، درون گرایی، اعتماد به نفس پایین، احساس خجالت و شرمندگی، ناتوانی در حل مساله و برنامه ریزی، گوشه گیری و انزوا طلبی، ناتوانی در بیان مشکلات به اطرافیان، سرزنش توسط همسر به دلیل ناباروری، از بین رفتن خصوصیات زنانگی و ظهور خصوصیات مردانگی و اختلال در رابطه زناشویی و غیره است.

فرزانه جلیلیان و همکارانش در این پژوهش می گویند: این پژوهش مداخله ای، به شیوه کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 44 نفر از بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی شهید اکبرآبادی شهر تهران در سال 1396 انجام شد.

دامنه سنی مشارکت کنندگان 21 تا 40 سال بود.
شرکت کنندگان در دو گروه کنترل و مداخله در این پژوهش شرکت کردند.
حدود 86 درصد از زنان گروه مداخله و حدود 82 درصد زنان گروه کنترل خانه دار بودند.

این دو گروه تفاوت معناداری در وضعیت اشتغال به لحاظ آماری نداشتند.

بازه سن شروع قاعدگی واحدهای پژوهش 8 تا 16 سال و بازه طول مدت نازایی آنها 2 تا 14 سال بود.
در این پژوهش آمده: دامنه مدت زمان بیماری از یک ماه تا 240 ماه بود.
وضعیت قاعدگی حدود 68 درصد زنان از گروه مداخله و گروه کنترل نامنظم بود.
در گروه مداخله 95.
5 درصد و در گروه کنترل 68.
2 درصد فرزندی نداشتند.
مقایسه ابعاد کیفیت زندگی دو گروه مداخله و کنترل در نوبت اول سنجش کیفیت زندگی در حیطه های مختلف کیفیت زندگی تفاوت معناداری میان دو گروه کنترل و مداخله وجود نداشت.
این مطالعه بیان می کند: مقایسه ابعاد کیفیت زندگی در گروه مداخله در نوبت اول و دوم سنجش کیفیت زندگی بعد از انجام واحدهای مشاوره پژوهش نسبت به قبل از مشاوره در تمامی حیطه ها نمره بیشتری کسب کرده اند.
با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت مشاوره شناختی رفتاری در این پژوهش توانسته است در بهبود کیفیت کلی زندگی و در چهار حیطه آن (عاطفی، پرمویی، وزن و مشکلات ناباروری) به میزان قابل توجهی مؤثر واقع شود.
بنا بر نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود برای ارتقای وضعیت روانی و جسمی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک شایسته است خدمات حمایتی مبتنی بر مشاوره با روش های مناسب با مشارکت فعال بیمار با برنامه ریزی مدون ارائه شود.
این پژوهش در دوره 17 شماره 6( آذر و دی 97) در نشریه پایش به چاپ رسیده است.