بهترین داروها برای درمان اضطراب
میگنا: هر اختلال اضطرابی علائم متفاوتی دارد، اما دکتر کن دوک ورث، مدیر پزشکی اتحادیه ملی بیماری روانی و استادیار روان‌پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد در شهر بوستون می‌گوید که بسیاری از افراد مبتلابه این اختلال‌های اضطراب «Anxiety Disorders» می‌توانند از رویکرد سه‌جانبه روان‌درمانی، تمرین و دارو بهره ببرند. هر شخصی ممکن است که به ترکیب متفاوتی از این سه مولفه آن‌هم به ترتیب متفاوت نیاز داشته باشد.
دکتر دوک ورث می‌گوید: «در درمان اضطراب هیچ جادویی وجود ندارد.» وي توضیح می‌دهد: «بعضی از مردم تنها با روان‌درمانی بهبود می‌یابند، در حالی که دیگر افراد ممکن است که به دارو نیز نیاز داشته باشند تا بتوانند بهتر روی درمان خود تمرکز کنند. اضطراب و افسردگی می‌توانند انگیزه فرد برای تمرین بدنی را کاهش دهند، اما دارو نیز می‌تواند انرژی لازم برای تمرین را به شما بدهد.» علاوه بر این، دکتر دوک ورث می‌گوید که یک بیمار ممکن است که بیش از یک دارو نیاز داشته باشد.
برای درمان اختلال‌های اضطراب چندین نوع دارو وجود دارند که شامل داروهای ضدافسردگی، بنزودیازپین ها، بوسپیرین، هیدروکسی زین و بتا بلوکرها هستند. در هر طبقه از این داروها زیرگروه‌هایی از این داروها وجود دارند که به نحو متفاوتی کار می‌کنند و مزیت‌ها، خطرها و اثرات جانبی احتمالی خودشان را دارند.
به عقیده آکادمی پزشک‌های خانواده آمریکا (America- Academy of Family Physicians)، غالباً از داروهای ضدافسردگی به‌عنوان اولین چیز برای درمان اختلال‌های اضطراب استفاده میشود. بازدارنده‌های باز جذب سروتونین انتخابی (selective Serotoni- reuptake inhibitors; SSRIs) یک نوع از داروهایی ضدافسردگی هستند که غالباً تجویز می‌شوند. این داروها به تولید سروتونین بیشتر برای مغز کمک می‌کنند. سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی است که به حفظ خلق کمک می‌کند.
برای آنکه این داروها به‌طور کامل موثر واقع شوند غالباً باید آن‌ها را برای شش تا هشت هفته یا بیشتر مصرف کرد. دکتر بث سالسدو، مدیر پزشکی مرکز اختلال‌های اضطراب روس (Ross) و رئیس هیئت مدیره انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا می‌گوید: «بازدارنده‌های باز جذب سروتونین انتخابی اثر فوق‌العاده‌ای در درمان اختلال‌های اضطراب دارند.» دکتر سالسدو می‌گوید که ما دقیقاً نمی‌دانیم که این داروها (SSRIs) چگونه روی سروتونین کار می‌کنند تا باعث تسکین اضطراب شوند، اما چیزی که معروف است این است که این داروها اعتیادآور نیستند. وقتی‌که در حال مصرف داروهای تجویزی هستید این مهم را باید در نظر داشته باشید که باید از دستورالعمل‌های پزشک خود پیروی کنید. اگر در مورد اثرات جانبی یک دارو نگران هستید یا اگر دارویی که مصرف می‌کنید ظاهراً به بهبود علائم شما کمک نمی‌کند با پزشک خود در مورد این موارد صحبت کنید.
از کدام داروهای ضدافسردگی برای اضطراب استفاده میشود؟
بازدارنده‌های باز جذب سروتونین انتخابی (SSRIs) و بازدارنده‌های بازجذب سروتونین-نورپینفرین (serotonin-norepinephrine reuptake inhibitors;SNRIs) دو نوع از مرسوم‌ترین داروهای ضدافسردگی هستند که برای درمان اختلال‌های اضطراب مورداستفاده قرار می‌گیرند. نمونه‌های بازدارنده‌های بازجذب سروتونین انتخابی شامل پروزاک یا سارافم (فلوکستین)، سلکسا (سیتالوپرام)، زولوفت (سرترالین)، پاکسیل، پاکسوا یا بریسدل (پاروگزتین) و لکساپرو (اس سیتالوپرام) هستند. نمونه‌های بازدارنده‌های بازجذب سروتونین-نورپینفرین شامل افکسور (ونلافاکسین) و سیمبلتا (دوولتسستین) هستند.اثرات جانبی SSRIs و SNRIs شامل حالت تهوع، دل‌شوره یا بی‌قراری، سرگیجه، کاهش میل جنسی، خواب‌آلودگی، بی‌خوابی، افزایش یا کاهش وزن، سردرد، خشکی دهان، استفراغ و اسهال هستند. دیگر داروهای ضدافسردگی که ممکن است برای درمان اختلال‌های اضطراب تجویز شوند شامل موارد زیر هستند:
v ولبوترین، زیبان، آپلنزین، بودپریون یا بوپروبان (بوپروپریون)
v داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای شامل آمیتید، آمیتریل، الاویل یا اندپ (آمی‌تریپتیلین); آونتیل; پاملور (نورتریپتیلین); یا توفرانیل (ایمی‌پرامین)
بعضی از افراد در مقایسه با دیگر افراد به بعضی از داروهای ضدافسردگی بهتر واکنش نشان می‌دهند. شاید نیاز باشد که پیش از پیدا کردن یک داروی مناسب برای خود چند داروی متفاوت را امتحان کنید.
کدام‌یک از بنزودیازپین ها برای درمان اضطراب استفاده می‌شوند؟
بنزودیازپین ها با تقویت فعالیت یک انتقال‌دهنده عصبی در مغز و ایجاد یک اثر آرامش‌بخش به تسکین اضطراب کمک می‌کنند. بنزودیازپین ها به‌سرعت اثر می‌گذارند و غالباً می‌توان ظرف یک یا چند ساعت اثر آن‌ها را مشاهده کرد. این داروها معمولاً برای افراد مبتلابه اختلال اضطراب فراگیر، اختلال ترس و اختلال اضطراب اجتماعی تجویز می‌شوند. ازآنجایی‌که این داروها به‌سرعت اثر می‌گذارند و افرادی که این داروها را مصرف می‌کنند قدرت تحمل آن‌ها نسبت به داروها افزایش می‌یابد و برای احساس بهتر نیاز به دوز بالای این داروها پیدا خواهند کرد درنتیجه پزشک‌ها این داروها را برای یک مدت بسیار کوتاه، معمولاً کمتر از یک ماه تجویز می‌کنند. احتمال اعتیاد افراد به بنزودیازپین ها وجود دارد. اگر مصرف آن‌ها را به‌طور ناگهانی متوقف کنید، علائم ترک ممکن است رخ دهند، بنابراین دستورالعمل‌های پزشک برای کاهش تدریجی این داروها دارای اهمیت است. ازآنجایی‌که اضطراب و افسردگی با هم هستند بنزودیازپین ها را می‌توان به همراه داروهای ضدافسردگی استفاده کرد تا اثر هر دو دارو را افزایش داد. دکتر دوک ورث می‌گوید: «بنزودیازپین ها ابزار قدرتمندی برای درمان اضطراب هستند، اما در مورداستفاده از این داروها واقعاً باید زیرک باشید.» بنزودیازپین هایی که معمولاً تجویز می‌شوند شامل زاناکس یا نیراوام (آلپرازولام)، کلونوپین (کلونازپام)، آتیوان (لورازپام) و والیوم (دیازپام) هستند. MIGNA.IR دیگر اثرات جانبی بنزودیازپین ها شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه، حالت تهوع، دید تار، سردرد، آشفتگی، خستگی و کابوس هستند.
چه داروهای دیگری برای درمان اضطراب تجویز می‌شوند؟
بوسپیرون (با نام تجاری بوسپار) معمولاً برای درمان اختلال اضطراب فراگیر استفاده میشود. این دارو غالباً همراه با یک داروی ضدافسردگی تجویز میشود. اثرات جانبی بوسپیرون شامل سرگیجه، سردرد، حالت تهوع، بی‌قراری، گیجی، هیجان و مشکل در خوابیدن هستند. برای بعضی از افراد مبتلابه هراس‌ها یا اختلال ترس ممکن است که یک داروی قلب تجویز شود که معروف به بتا بلوکر است. این داروها اساساً برای ضربان قلب نامنظم و فشارخون بالا تجویز می‌شوند، اما ظاهراً می‌توانند برای درمان احساس‌های ناشی از وضعیت‌های با فشار بالا نیز مفید باشند. پروپرانولول مرسوم‌ترین بتا بلوکر تجویزی است.
دکتر سالسدو می‌گوید: «بتا بلاکرها می‌توانند به یک شیوه محدود بسیار مفید باشند.» او توضیح می‌دهد: «از بتا بلاکرها معمولاً برای اضطراب عملکرد استفاده میشود. بتا بلاکرها برای علائم فیزیکی همچون بالا رفتن ضربان قلب، عرق کردن و لرزش بسیار خوب هستند، اما بتا بلاکرها کارایی زیادی در فروکش افکار اضطرابی ندارند که این علائم را موجب شوند.» بتابلاکرها تنها باید در زمانی مصرف شوند که فرد به آن‌ها نیاز دارد و نباید آن‌ها را برای مدت طولانی مصرف کرد.
هیدروکسی‌زین (آتاراکس، ویستاریل) داروی دیگری است که برای درمان اضطراب تجویز میشود. این دارو یک آنتی‌هیستامین است که برای درمان واکنش‌های آلرژیک مورداستفاده قرار می‌گیرد، اما این نوع از آنتی‌هیستامین اثری روی فراوری سروتونین دارد. این دارو به‌مانند بنزودیازپین ها به‌سرعت اثر می‌گذارد؛ اما به‌مانند بنزودیازپین ها موجب وابستگی نمی‌شود.
everydayhealth
دکتر دوک ورث می‌گوید: «در درمان اضطراب هیچ جادویی وجود ندارد.» وي توضیح می‌دهد: «بعضی از مردم تنها با روان‌درمانی بهبود می‌یابند، در حالی که دیگر افراد ممکن است که به دارو نیز نیاز داشته باشند تا بتوانند بهتر روی درمان خود تمرکز کنند. اضطراب و افسردگی می‌توانند انگیزه فرد برای تمرین بدنی را کاهش دهند، اما دارو نیز می‌تواند انرژی لازم برای تمرین را به شما بدهد.» علاوه بر این، دکتر دوک ورث می‌گوید که یک بیمار ممکن است که بیش از یک دارو نیاز داشته باشد.
برای درمان اختلال‌های اضطراب چندین نوع دارو وجود دارند که شامل داروهای ضدافسردگی، بنزودیازپین ها، بوسپیرین، هیدروکسی زین و بتا بلوکرها هستند. در هر طبقه از این داروها زیرگروه‌هایی از این داروها وجود دارند که به نحو متفاوتی کار می‌کنند و مزیت‌ها، خطرها و اثرات جانبی احتمالی خودشان را دارند.
به عقیده آکادمی پزشک‌های خانواده آمریکا (America- Academy of Family Physicians)، غالباً از داروهای ضدافسردگی به‌عنوان اولین چیز برای درمان اختلال‌های اضطراب استفاده میشود. بازدارنده‌های باز جذب سروتونین انتخابی (selective Serotoni- reuptake inhibitors; SSRIs) یک نوع از داروهایی ضدافسردگی هستند که غالباً تجویز می‌شوند. این داروها به تولید سروتونین بیشتر برای مغز کمک می‌کنند. سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی است که به حفظ خلق کمک می‌کند.
برای آنکه این داروها به‌طور کامل موثر واقع شوند غالباً باید آن‌ها را برای شش تا هشت هفته یا بیشتر مصرف کرد. دکتر بث سالسدو، مدیر پزشکی مرکز اختلال‌های اضطراب روس (Ross) و رئیس هیئت مدیره انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا می‌گوید: «بازدارنده‌های باز جذب سروتونین انتخابی اثر فوق‌العاده‌ای در درمان اختلال‌های اضطراب دارند.» دکتر سالسدو می‌گوید که ما دقیقاً نمی‌دانیم که این داروها (SSRIs) چگونه روی سروتونین کار می‌کنند تا باعث تسکین اضطراب شوند، اما چیزی که معروف است این است که این داروها اعتیادآور نیستند. وقتی‌که در حال مصرف داروهای تجویزی هستید این مهم را باید در نظر داشته باشید که باید از دستورالعمل‌های پزشک خود پیروی کنید. اگر در مورد اثرات جانبی یک دارو نگران هستید یا اگر دارویی که مصرف می‌کنید ظاهراً به بهبود علائم شما کمک نمی‌کند با پزشک خود در مورد این موارد صحبت کنید.
از کدام داروهای ضدافسردگی برای اضطراب استفاده میشود؟
بازدارنده‌های باز جذب سروتونین انتخابی (SSRIs) و بازدارنده‌های بازجذب سروتونین-نورپینفرین (serotonin-norepinephrine reuptake inhibitors;SNRIs) دو نوع از مرسوم‌ترین داروهای ضدافسردگی هستند که برای درمان اختلال‌های اضطراب مورداستفاده قرار می‌گیرند. نمونه‌های بازدارنده‌های بازجذب سروتونین انتخابی شامل پروزاک یا سارافم (فلوکستین)، سلکسا (سیتالوپرام)، زولوفت (سرترالین)، پاکسیل، پاکسوا یا بریسدل (پاروگزتین) و لکساپرو (اس سیتالوپرام) هستند. نمونه‌های بازدارنده‌های بازجذب سروتونین-نورپینفرین شامل افکسور (ونلافاکسین) و سیمبلتا (دوولتسستین) هستند.اثرات جانبی SSRIs و SNRIs شامل حالت تهوع، دل‌شوره یا بی‌قراری، سرگیجه، کاهش میل جنسی، خواب‌آلودگی، بی‌خوابی، افزایش یا کاهش وزن، سردرد، خشکی دهان، استفراغ و اسهال هستند. دیگر داروهای ضدافسردگی که ممکن است برای درمان اختلال‌های اضطراب تجویز شوند شامل موارد زیر هستند:
v ولبوترین، زیبان، آپلنزین، بودپریون یا بوپروبان (بوپروپریون)
v داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای شامل آمیتید، آمیتریل، الاویل یا اندپ (آمی‌تریپتیلین); آونتیل; پاملور (نورتریپتیلین); یا توفرانیل (ایمی‌پرامین)
بعضی از افراد در مقایسه با دیگر افراد به بعضی از داروهای ضدافسردگی بهتر واکنش نشان می‌دهند. شاید نیاز باشد که پیش از پیدا کردن یک داروی مناسب برای خود چند داروی متفاوت را امتحان کنید.
کدام‌یک از بنزودیازپین ها برای درمان اضطراب استفاده می‌شوند؟
بنزودیازپین ها با تقویت فعالیت یک انتقال‌دهنده عصبی در مغز و ایجاد یک اثر آرامش‌بخش به تسکین اضطراب کمک می‌کنند. بنزودیازپین ها به‌سرعت اثر می‌گذارند و غالباً می‌توان ظرف یک یا چند ساعت اثر آن‌ها را مشاهده کرد. این داروها معمولاً برای افراد مبتلابه اختلال اضطراب فراگیر، اختلال ترس و اختلال اضطراب اجتماعی تجویز می‌شوند. ازآنجایی‌که این داروها به‌سرعت اثر می‌گذارند و افرادی که این داروها را مصرف می‌کنند قدرت تحمل آن‌ها نسبت به داروها افزایش می‌یابد و برای احساس بهتر نیاز به دوز بالای این داروها پیدا خواهند کرد درنتیجه پزشک‌ها این داروها را برای یک مدت بسیار کوتاه، معمولاً کمتر از یک ماه تجویز می‌کنند. احتمال اعتیاد افراد به بنزودیازپین ها وجود دارد. اگر مصرف آن‌ها را به‌طور ناگهانی متوقف کنید، علائم ترک ممکن است رخ دهند، بنابراین دستورالعمل‌های پزشک برای کاهش تدریجی این داروها دارای اهمیت است. ازآنجایی‌که اضطراب و افسردگی با هم هستند بنزودیازپین ها را می‌توان به همراه داروهای ضدافسردگی استفاده کرد تا اثر هر دو دارو را افزایش داد. دکتر دوک ورث می‌گوید: «بنزودیازپین ها ابزار قدرتمندی برای درمان اضطراب هستند، اما در مورداستفاده از این داروها واقعاً باید زیرک باشید.» بنزودیازپین هایی که معمولاً تجویز می‌شوند شامل زاناکس یا نیراوام (آلپرازولام)، کلونوپین (کلونازپام)، آتیوان (لورازپام) و والیوم (دیازپام) هستند. MIGNA.IR دیگر اثرات جانبی بنزودیازپین ها شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه، حالت تهوع، دید تار، سردرد، آشفتگی، خستگی و کابوس هستند.
چه داروهای دیگری برای درمان اضطراب تجویز می‌شوند؟
بوسپیرون (با نام تجاری بوسپار) معمولاً برای درمان اختلال اضطراب فراگیر استفاده میشود. این دارو غالباً همراه با یک داروی ضدافسردگی تجویز میشود. اثرات جانبی بوسپیرون شامل سرگیجه، سردرد، حالت تهوع، بی‌قراری، گیجی، هیجان و مشکل در خوابیدن هستند. برای بعضی از افراد مبتلابه هراس‌ها یا اختلال ترس ممکن است که یک داروی قلب تجویز شود که معروف به بتا بلوکر است. این داروها اساساً برای ضربان قلب نامنظم و فشارخون بالا تجویز می‌شوند، اما ظاهراً می‌توانند برای درمان احساس‌های ناشی از وضعیت‌های با فشار بالا نیز مفید باشند. پروپرانولول مرسوم‌ترین بتا بلوکر تجویزی است.
دکتر سالسدو می‌گوید: «بتا بلاکرها می‌توانند به یک شیوه محدود بسیار مفید باشند.» او توضیح می‌دهد: «از بتا بلاکرها معمولاً برای اضطراب عملکرد استفاده میشود. بتا بلاکرها برای علائم فیزیکی همچون بالا رفتن ضربان قلب، عرق کردن و لرزش بسیار خوب هستند، اما بتا بلاکرها کارایی زیادی در فروکش افکار اضطرابی ندارند که این علائم را موجب شوند.» بتابلاکرها تنها باید در زمانی مصرف شوند که فرد به آن‌ها نیاز دارد و نباید آن‌ها را برای مدت طولانی مصرف کرد.
هیدروکسی‌زین (آتاراکس، ویستاریل) داروی دیگری است که برای درمان اضطراب تجویز میشود. این دارو یک آنتی‌هیستامین است که برای درمان واکنش‌های آلرژیک مورداستفاده قرار می‌گیرد، اما این نوع از آنتی‌هیستامین اثری روی فراوری سروتونین دارد. این دارو به‌مانند بنزودیازپین ها به‌سرعت اثر می‌گذارد؛ اما به‌مانند بنزودیازپین ها موجب وابستگی نمی‌شود.
everydayhealth
مرجع : سپيد
