ميگنا : پايگاه خبری روانشناسی و بهداشت روان 11 مرداد 1398 ساعت 8:39 https://www.migna.ir/news/47851/فرسودگی-شغلی-ترک-رشته-خودکشی-دست-دادن-پزشکان-های-اورژانس -------------------------------------------------- عنوان : فرسودگی شغلی، ترک رشته، خودکشی. از دست دادن پزشکان در رشته های اورژانس دکتر مهسا محمدپور -------------------------------------------------- فرسودگی شغلی یک سندرم روان پزشکی است که با خستگی روحی، مسخ شخصیتی و کاهش احساس رضایت شخصی همراه است و یک پدیده شایع و افزایش یابنده در نظام سلامت و بخصوص در بخش های اورژانس است. متن : میگنا: از آن جا که ناکارآمدی روش های متکی بر فرد برای مقابله با این پدیده اثبات شده است، در حال حاضر علل سیستم محورتری که خارج از کنترل شخصی پزشک می باشند جهت فرسودگی شغلی شناخته شده اند. از میان این علل می توان به محدودیت های موجود برای ثبت پرونده‌ ها، ساعات کاری طولانی و بدهی های تحصیلی اشاره کرد، که همه این ها در زمینه فرهنگ «هیچ اشتباهی مجاز نیست» رخ می دهد. توبیخ و طرد در مواجهه با خطاهای پزشکی و نتایج ناکافی می تواند باعث خستگی روحی پزشک شود، چیزی که به عنوان سندرم «قربانی دوم» شناخته می شود و خود باعث و نتیجه فرسودگی شغلی است. پزشکان اورژانس به صورت خاص تحت تاثیر شرایط حاد مراقبت های پزشکی، ریسک بالاتر عواقب قانونی، خستگی مزمن و به هم ریختن ریتم طبیعی شبانه روزی بدن قرار دارند. فرسودگی شغلی عوارض گسترده ای دارد، شامل کیفیت کم مراقبت، افزایش خطاهای پزشکی، نارضایتی بیمار و ارائه دهنده خدمت، و دوری گزینی از رشته پزشکی که به نوبه خود باعث کمبود نیرو و توزیع نامتناسب با نیاز نیروهای پزشکی می شود. پزشکانی که فرسودگی شغلی را تجربه می کنند معمولا به دنبال درمان حرفه ای نمی روند و ممکن است به سوءمصرف مواد، افکار خودکشی و افسردگی روی بیاورند. در این مقاله ابعاد فرسودگی شغلی، علل و عواقب آن بررسی شده است. طبق آمار استخراج شده و معیار استاندارد مازلاخ برای فرسودگی شغلی، در آمریکا ۵۲.۸٪ دانشجویان کرایتریای فرسودگی شغلی را پر می کردند. این آمار در دوران رزیدنتی کمتر بررسی شده است اما همچنان ارقام بالایی را شامل می شود. به عنوان مثال در یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ از بین ۳۵۸۸ رزیدنت سال دو در تخصص های مختلف، حداقل ۴۵.۲ آن ها حداقل یک نشانه از فرسودگی شغلی را حداقل یک بار در هفته داشته اند. یک متاآنالیز اخیر نیز نشان داده است که از بین ۴۶۶۴ رزیدنت در تخصص های مختلف حداقل ۳۵.۷٪ چنین تجربه ‌ای را داشته اند که در مطالعات قبلی نیز نشان داده شده بوده است. علل فرسودگی شغلی: سابقا فرسودگی شغلی به عنوان نشانه ای از ضعف شخصیتی و مناسب نبودن برای این حرفه تلقی می شد، بدون در نظر گرفتن شرایط اجتماعی و سازمانی ای که بر این مهم اثرگذار بوده است. اما پس از منتشر شدن نتایج مطالعات گسترده در این زمینه، با توجه به این که تقریبا از هر دو پزشک یک نفر قربانی این پدیده بوده است، تمرکز بیشتری بر ریشه های سیستماتیک فرسودگی شغلی ایجاد شد. این علل عبارتند از پیچیدگی های ثبت پرونده، نگرانی های مالی و بدهی های تحصیلی و سندرم قربانی دوم که به علت عدم تحمل جامعه در برابر خطای پزشکی رخ می دهد و در صورت وقوع ناگزیر خطاهای پزشکی پزشک را درگیر می کند و خود باعث فرسودگی بیشتر و احتمال ایجاد خطای بیشتر می شود. عواقب فرسودگی شغلی: کاهش کیفیت مراقبت سلامت، ترک شغل و ترک رشته ی پزشکی، افسردگی و مصرف داروهای خودسرانه، خودکشی. در مورد مراقبت های اورژانس، به علت شرایط خاص این مراقبت ها علل مضاعفی وجود دارند. به عنوان مثال در این رشته ها سختی کار، بار قانونی بیشتر کار، انتظارات و فشارهای بیشتر، و همچنین خستگی و کمبود خواب بیشتری وجود دارد. در نهایت با توجه به آمار مطرح شده می توان گفت که فرسودگی شغلی پدیده ای پیچیده است که عواقب متعددی دارد. فهمیدن و اهمیت دادن به آن می تواند در یافتن راهی برای بهبود آن کمک کننده باشد. با توجه به این که پزشکانی که در رشته های اورژانس تر مشغول به فعالیت هستند بیش از سایرین تحت تاثیر عواقب این پدیده واقع می شوندَ، بهتر است که در یافتن راهی برای بهبود این وضعیت پیشرو باشند. ترجمه: دکتر مهسا محمدپور “Burnout, Drop Out, Suicide: Physician Loss in Emergency Medicine” منبع: اینجـا