نقش” کابوس های شبانه ” كودكان در بروز اختلال
” کابوس های شبانه ” در قدرت تفکیک واقعیت از خیال کودکان اختلال ایجاد می کنند
پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج بررسی های صورت گرفته بر روی هشتاد کودک چهار تا شش ساله نشان داده است که ترسو بودن و دیدن کاوبوس های شبانه موجب می شود تا اطفال نتوانند تخیل را از واقعیت تفکیک کنند .
به گزارش سایت پزشکان بدون مرز، ترس‌های کودکان شامل ترس از اشیاء و حیواناتی مثل مار، ترس از طبیعت، ترس از طوفان، رعد و برق و صداهای مهیب، ترس از تنهایی، مرگ، میکروب، سرزنش شدن و مورد تنبیه قرار گرفتن می‌باشد. برخی از این ترس‌ها ریشه در بیماری دارند و برخی عادی و معقولند و تفکیک این دوگونه و تشخیص آن دشوار است.
کابوس‌ها (nightmares) رویاهای ترسناک هستند. بیشتر کودکان هر چند وقت یکبار ممکن است آن را تجربه کنند. بیشتر کابوس‌ها در اواخر دوره خواب (معمولا بین ۴ تا ۶ صبح) رخ می‌دهند.
اکثریت کودکان خردسال به نوعی ترس های مربوط به کابوس های شبانه را تجربه می کنند که از میان آنها می توان به ترس از کابوس، جدا شدن از والدین، ترس از تاریکی و ترس از رویاها و خیالات وحشتناک اشاره کرد.
اگرچه بیشتر کودکان هرچه بزرگتر می شوند این ترس ها را نیز پشت سر می گذارند اما برخی ممکن است به ترس های مرضی شدید و بیمارگونه مواجه شوند و اغلب به سختی می توانند رویا و تخلیل را از واقعیت تفکیک کنند.
در این مطالعه ۸۰ کودک چهار تا شش ساله مبتلا به ترس های شدید شبانه با ۳۲ کودک سالم از این نظر، مقایسه شدند.
نتایج آزمایشات تایید کرد کودکانی که دچار ترس های شدید شبانه هستند در مقایسه با کودکان سالم برای تمایز بین خیال و واقعیت خیلی بیشتر دچار مشکل می شوند و تفکیک این دو برای آنها بسیار دشوارتر است.
این مطالعه هم چنین آشکار ساخت که مشکل فوق در کودکان کم سن تر و کوچکتر به مراتب شدیدتر است در نتیجه افزایش سن در بهبود این اختلال تاثیر دارد.
این متخصصان خاطرنشان کردند: با توجه به یافته های فوق به کودکانی که قدرت آنها در تفکیک خیال از واقعیت کمتر است، بیشتر دچار ترس های شدید شبانه می شوند.
شرح این مطالعه در مجله «روانپزشکی اطفال و رشد انسان» منتشر شده است.
محققین می گویند وجود والدین ترسو و یا حضور فردی ترسو در خانواده و یا احتیاط و محافظه کاری بیش ازحد والدین یکی ازعلل گرایش کودک بدین رفتارمحسوب می شود.
سرگذشت های غم انگیز در زندگی کودک نیز در این زمینه بی تاثیر نبوده به علاوه تنبیه کودک در منزل آن هم با شدت زیاد و تهدید او از جانب دوستان و همبازی ها و ترس و وحشت از مدرسه نیز این معضل رفتاری را در کودک رشد و ارتقا می بخشد، مضافا اینکه عدم رشد کافی به لحاظ عاطفی نیز مزید برعلت خواهد بود.
پژوهشگران تاکید دارند که شناسایی عوامل ایجاد کننده ترس و سعی برای از میان بردن این عوامل در درمان کودکان اهمیت بسزایی دارد.
پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج بررسی های صورت گرفته بر روی هشتاد کودک چهار تا شش ساله نشان داده است که ترسو بودن و دیدن کاوبوس های شبانه موجب می شود تا اطفال نتوانند تخیل را از واقعیت تفکیک کنند .
به گزارش سایت پزشکان بدون مرز، ترس‌های کودکان شامل ترس از اشیاء و حیواناتی مثل مار، ترس از طبیعت، ترس از طوفان، رعد و برق و صداهای مهیب، ترس از تنهایی، مرگ، میکروب، سرزنش شدن و مورد تنبیه قرار گرفتن می‌باشد. برخی از این ترس‌ها ریشه در بیماری دارند و برخی عادی و معقولند و تفکیک این دوگونه و تشخیص آن دشوار است.
کابوس‌ها (nightmares) رویاهای ترسناک هستند. بیشتر کودکان هر چند وقت یکبار ممکن است آن را تجربه کنند. بیشتر کابوس‌ها در اواخر دوره خواب (معمولا بین ۴ تا ۶ صبح) رخ می‌دهند.
اکثریت کودکان خردسال به نوعی ترس های مربوط به کابوس های شبانه را تجربه می کنند که از میان آنها می توان به ترس از کابوس، جدا شدن از والدین، ترس از تاریکی و ترس از رویاها و خیالات وحشتناک اشاره کرد.
اگرچه بیشتر کودکان هرچه بزرگتر می شوند این ترس ها را نیز پشت سر می گذارند اما برخی ممکن است به ترس های مرضی شدید و بیمارگونه مواجه شوند و اغلب به سختی می توانند رویا و تخلیل را از واقعیت تفکیک کنند.
در این مطالعه ۸۰ کودک چهار تا شش ساله مبتلا به ترس های شدید شبانه با ۳۲ کودک سالم از این نظر، مقایسه شدند.
نتایج آزمایشات تایید کرد کودکانی که دچار ترس های شدید شبانه هستند در مقایسه با کودکان سالم برای تمایز بین خیال و واقعیت خیلی بیشتر دچار مشکل می شوند و تفکیک این دو برای آنها بسیار دشوارتر است.
این مطالعه هم چنین آشکار ساخت که مشکل فوق در کودکان کم سن تر و کوچکتر به مراتب شدیدتر است در نتیجه افزایش سن در بهبود این اختلال تاثیر دارد.
این متخصصان خاطرنشان کردند: با توجه به یافته های فوق به کودکانی که قدرت آنها در تفکیک خیال از واقعیت کمتر است، بیشتر دچار ترس های شدید شبانه می شوند.
شرح این مطالعه در مجله «روانپزشکی اطفال و رشد انسان» منتشر شده است.
محققین می گویند وجود والدین ترسو و یا حضور فردی ترسو در خانواده و یا احتیاط و محافظه کاری بیش ازحد والدین یکی ازعلل گرایش کودک بدین رفتارمحسوب می شود.
سرگذشت های غم انگیز در زندگی کودک نیز در این زمینه بی تاثیر نبوده به علاوه تنبیه کودک در منزل آن هم با شدت زیاد و تهدید او از جانب دوستان و همبازی ها و ترس و وحشت از مدرسه نیز این معضل رفتاری را در کودک رشد و ارتقا می بخشد، مضافا اینکه عدم رشد کافی به لحاظ عاطفی نیز مزید برعلت خواهد بود.
پژوهشگران تاکید دارند که شناسایی عوامل ایجاد کننده ترس و سعی برای از میان بردن این عوامل در درمان کودکان اهمیت بسزایی دارد.
