ازدواج یک هندوانه دربسته نیست!
یک جامعه‌شناس، گفت: هیچ اعتقادی به ازدواج به عنوان یک هندوانه در بسته ندارم. طول زمان عامل شناخت نخواهد بود. توقعاتی که در طول زمان ایجاد میشود موجب میشود این رابطه بیشتر ضربه بخورد و صرف زمان بیشتر نمی‌تواند در ایجاد ارتباط بیشتر و شناخت بهتر از هم مؤثر باشد.
دکتر"الهه موالی‌زاده" در گفت‌وگو با ایسنا ، با بیان اینکه صیغه و ازدواج موقت جوانان، معضل بزرگی است، گفت: هر چه دوران نامزدی، صیغه یا عقد طولانی باشد، نتیجه‌ای جز صدمه برای جوانان نخواهد داشت و بیشترین صدمات نیز متوجه دختران است.
اظهار کرد: نحوه شناخت اولیه دختر و پسری که قرار است با هم ازدواج کنند، در کشور ما واقعا یک معضل جدی است.
وی ادامه داد: زمانی که مراحل اولیه ازدواج انجام میشود، دختر و پسر تحت عنوان نامزد ارتباط خود را آغاز می‌کنند، این نامزدی تعهدات و توقعاتی را برای طرفین ایجاد می‌کند.
موالی‌زاده افزود: در فرهنگ ما، چارچوب دوره نامزدی و نحوه رابطه در آن تعریف شده نیست و قاعده کلی این است که دختر و پسرها به نام نامزدی در جلساتی درباره کلیات موضوع زندگی مشترک با هم صحبت کنند.
عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، گفت: ارتباطات، در چارچوب زمانی و تحت نظارت خانواده‌ها می‌تواند خوب باشد ولی به شرطی که این زمان محدود باشد. در کنار هم قرار دادن دختر و پسر با ذکر اینکه در آینده قرار است با یکدیگر ازدواج کنند، توقعاتی ایجاد می‌کند که در درازمدت با توجه به ایجاد احساس صمیمیت، اثر کاملا مخربی دارد.
این جامعه‌شناس یکی از آفت‌های بسیار تأثیرگذار در ارتباطات دوران نامزدی را ارتباط تلفنی دانست و عنوان کرد: زمانی که دو نفر به طور مستقیم با هم صحبت می‌کنند، حجب نگاه، حفظ حرمت‌ها و ادبیات کلامی، برخی از روابط را معنادار می‌کند ولی تلفن مقداری وقاحت می‌آورد.
موالی‌زاده با تصریح اینکه چارچوبی که برای ارتباط دختران و پسران تعریف کرده‌ایم، مشخص نیست و جوانان با تعارض‌های بسیار جدی در این زمینه به سر می‌برند، گفت: در دوران نامزدی هر کدام از طرفین توقعاتی خواهد داشت که برآورده شدن این توقعات موجب سوءتفاهم میشود. صفات اجتماعی افراد باید در چارچوبی اصلی شناسایی شوند و باید برای این صفات ارزش قایل شد؛ دوران نامزدی برای شناخت این صفات، هر چه زمان کوتاه‌تری داشته باشد بهتر است.
وی افزود: زمانی پیش می‌آید که لازم است دختر و پسر در دوران نامزدی تدارکات و امکاناتی را برای زندگی خود فراهم کنند که اگر این امکانات پیش از دوران نامزدی تهیه شوند می‌تواند بسیار مؤثرتر باشد.
این جامعه‌شناس، اظهار کرد: بدتر از این موضوع زمانی است که دختر و پسری را تحت عنوان صیغه، مدت‌ها در کنار هم نگه می‌دارند. دختر و پسر با صیغه محرم می‌شوند ولی در این محرمیت حد و حدود را برای آن‌ها تعریف نکرده و ضمن اینکه ضمانت اجرایی نیز برای هیچ کدام از طرفین ایجاد نکرده‌ایم. بزرگ‌ترین صدمه در بحث نامزدی و صیغه موقت را دختران می‌خورند.
موالی‌زاده خاطرنشان کرد: خانواده‌ها باید زمینه اصلی و مناسبی برای ارتباط جوانان ایجاد و برای دوره نامزدی نیز محدوده زمانی کوتاهی تعیین کنند.
وی گفت: دوران نامزدی باید برای شناخت پایه و اساس اخلاقیات طرفین باشد و پس از آن اگر دو جوان به یک جمع‌بندی درست رسیدند به سرعت مسأله را به سامان برسانند.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، تصریح کرد: به هر حال این یک واقعیت است که دو نفر تا زمانی که زیر یک سقف زندگی نکنند زمان برایشان بسیار قشنگ سپری میشود. دوران نامزدی یک دوران طلایی است و در آن همه چیز زیبا به نظر می‌رسد و تصویر زیبایی در زندگی آینده است ولی واقعیت اصلی زندگی با آن‌چه که در این دوران طی میشود، متفاوت است.
وی افزود: دوران نامزدی باید تنها برای کسب شناخت اولیه باشد و پس از آن، این شناخت چه مثبت باشد چه منفی، طرفین باید به یک نتیجه کامل برسند. اگر شناخت مثبت باشد، بزرگ‌ترها به سرعت کمک کنند که به ازدواج منجر شود و اگر منفی باشد این ارتباط به سرعت قطع شود چون از نظر احساسات و دید اجتماعی، نه به نفع دختر و نه به سود پسر است.
عضو هیأت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه شهید چمران اهواز، گفت: به همان اندازه که طولانی بودن دوران نامزدی به رابطه دو جوان آسیب می‌زند، عقد طولانی نیز به جوانان صدمه وارد می‌کند. طولانی کردن یک ارتباط به هر معنایی هیچ اثر مثبتی برای دو جوان ندارد، بلکه کم‌کم دلخوری‌ها ایجاد میشود و این دلخوری‌ها به این دلیل است که توقعاتی که طرفین از یکدیگر دارند، را نمی‌توانند برآورده کنند.
موالی‌زاده درباره صحبت‌کردن از خود طرف مقابل، عنوان کرد: آن‌چه که در هر کدام از دوره‌های ارتباط جوانان، اهمیت دارد این است که هر کدام باید خواسته‌های خود را به صراحت و نه در لفافه یا با تعارف یا در حاشیه بیان کنند.
وی اضافه کرد: برخی ویژگی‌ها و صفات اخلاقی در کلام مشخص نمی‌شوند. در این دوران نیازی به گفتن همه مسایل درباره خود نیست ولی اگر گفت‌وگوها در قالب سؤال و جواب باشد، نتیجه بهتری می‌توان گرفت.
عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، ادامه داد: دو جوان می‌توانند به صراحت از هم سؤال کنند؛ به طور نمونه چه توقعات و خواسته‌هایی از هم دارند؟ آیا درخواست ویژه‌ای از هم دارند؟ آیا نسبت به موضوعی حساس هستند؟ در واقع هدف از گذارندن این دوران‌ها شناخت است که کسب این شناخت می‌تواند با سؤال و جواب محقق شود.
موالی‌زاده خاطرنشان کرد: نیازی نیست که جوان همه چیز را درباره خود با طرف مقابل در میان بگذارد ولی آن‌چه که برای شناخت از یکدیگر اهمیت دارد این است که صادقانه به سؤالات پاسخ داده شود. فرد نباید خود را در حباب یا یک محیط بسته نگه دارد و برای گفتن از خود نباید از گذشته ترسی داشته باشیم.
عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، اضافه کرد: نشستن کنار یکدیگر و ساعت‌ها از خود گفتن هیچ فایده‌ای ندارد. در این ارتباط بسیار ضروری است که ظرفیت طرف مقابل به درستی سنجیده شود.
وی اظهار کرد: ارتباط پیش از ازدواج، با توجه به شرایط موجود جامعه ما، باید در سطح محدود اما عمیق انجام شود و نتایج کامل چه مثبت چه منفی داشته باشد و بدین ترتیب مسیر زندگی تعیین شود.
این جامعه‌شناس خاطرنشان کرد: ترجمه مباحثی در این زمینه و ویژه ازدواج جوانان از کتب خارجی بدون تطبیق آن با مسایل اجتماعی کشورمان فاجعه است. آیا باید فرهنگ ما به این سمت پیش برود؟ با این حال ما نیز باید الگوهای خود را در این زمینه در یک بستر مترقی و با توجه به شرایط زمانی ایجاد کنیم.
دکتر"الهه موالی‌زاده" در گفت‌وگو با ایسنا ، با بیان اینکه صیغه و ازدواج موقت جوانان، معضل بزرگی است، گفت: هر چه دوران نامزدی، صیغه یا عقد طولانی باشد، نتیجه‌ای جز صدمه برای جوانان نخواهد داشت و بیشترین صدمات نیز متوجه دختران است.
اظهار کرد: نحوه شناخت اولیه دختر و پسری که قرار است با هم ازدواج کنند، در کشور ما واقعا یک معضل جدی است.
وی ادامه داد: زمانی که مراحل اولیه ازدواج انجام میشود، دختر و پسر تحت عنوان نامزد ارتباط خود را آغاز می‌کنند، این نامزدی تعهدات و توقعاتی را برای طرفین ایجاد می‌کند.
موالی‌زاده افزود: در فرهنگ ما، چارچوب دوره نامزدی و نحوه رابطه در آن تعریف شده نیست و قاعده کلی این است که دختر و پسرها به نام نامزدی در جلساتی درباره کلیات موضوع زندگی مشترک با هم صحبت کنند.
عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، گفت: ارتباطات، در چارچوب زمانی و تحت نظارت خانواده‌ها می‌تواند خوب باشد ولی به شرطی که این زمان محدود باشد. در کنار هم قرار دادن دختر و پسر با ذکر اینکه در آینده قرار است با یکدیگر ازدواج کنند، توقعاتی ایجاد می‌کند که در درازمدت با توجه به ایجاد احساس صمیمیت، اثر کاملا مخربی دارد.
این جامعه‌شناس یکی از آفت‌های بسیار تأثیرگذار در ارتباطات دوران نامزدی را ارتباط تلفنی دانست و عنوان کرد: زمانی که دو نفر به طور مستقیم با هم صحبت می‌کنند، حجب نگاه، حفظ حرمت‌ها و ادبیات کلامی، برخی از روابط را معنادار می‌کند ولی تلفن مقداری وقاحت می‌آورد.
موالی‌زاده با تصریح اینکه چارچوبی که برای ارتباط دختران و پسران تعریف کرده‌ایم، مشخص نیست و جوانان با تعارض‌های بسیار جدی در این زمینه به سر می‌برند، گفت: در دوران نامزدی هر کدام از طرفین توقعاتی خواهد داشت که برآورده شدن این توقعات موجب سوءتفاهم میشود. صفات اجتماعی افراد باید در چارچوبی اصلی شناسایی شوند و باید برای این صفات ارزش قایل شد؛ دوران نامزدی برای شناخت این صفات، هر چه زمان کوتاه‌تری داشته باشد بهتر است.
وی افزود: زمانی پیش می‌آید که لازم است دختر و پسر در دوران نامزدی تدارکات و امکاناتی را برای زندگی خود فراهم کنند که اگر این امکانات پیش از دوران نامزدی تهیه شوند می‌تواند بسیار مؤثرتر باشد.
این جامعه‌شناس، اظهار کرد: بدتر از این موضوع زمانی است که دختر و پسری را تحت عنوان صیغه، مدت‌ها در کنار هم نگه می‌دارند. دختر و پسر با صیغه محرم می‌شوند ولی در این محرمیت حد و حدود را برای آن‌ها تعریف نکرده و ضمن اینکه ضمانت اجرایی نیز برای هیچ کدام از طرفین ایجاد نکرده‌ایم. بزرگ‌ترین صدمه در بحث نامزدی و صیغه موقت را دختران می‌خورند.
موالی‌زاده خاطرنشان کرد: خانواده‌ها باید زمینه اصلی و مناسبی برای ارتباط جوانان ایجاد و برای دوره نامزدی نیز محدوده زمانی کوتاهی تعیین کنند.
وی گفت: دوران نامزدی باید برای شناخت پایه و اساس اخلاقیات طرفین باشد و پس از آن اگر دو جوان به یک جمع‌بندی درست رسیدند به سرعت مسأله را به سامان برسانند.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، تصریح کرد: به هر حال این یک واقعیت است که دو نفر تا زمانی که زیر یک سقف زندگی نکنند زمان برایشان بسیار قشنگ سپری میشود. دوران نامزدی یک دوران طلایی است و در آن همه چیز زیبا به نظر می‌رسد و تصویر زیبایی در زندگی آینده است ولی واقعیت اصلی زندگی با آن‌چه که در این دوران طی میشود، متفاوت است.
وی افزود: دوران نامزدی باید تنها برای کسب شناخت اولیه باشد و پس از آن، این شناخت چه مثبت باشد چه منفی، طرفین باید به یک نتیجه کامل برسند. اگر شناخت مثبت باشد، بزرگ‌ترها به سرعت کمک کنند که به ازدواج منجر شود و اگر منفی باشد این ارتباط به سرعت قطع شود چون از نظر احساسات و دید اجتماعی، نه به نفع دختر و نه به سود پسر است.
عضو هیأت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه شهید چمران اهواز، گفت: به همان اندازه که طولانی بودن دوران نامزدی به رابطه دو جوان آسیب می‌زند، عقد طولانی نیز به جوانان صدمه وارد می‌کند. طولانی کردن یک ارتباط به هر معنایی هیچ اثر مثبتی برای دو جوان ندارد، بلکه کم‌کم دلخوری‌ها ایجاد میشود و این دلخوری‌ها به این دلیل است که توقعاتی که طرفین از یکدیگر دارند، را نمی‌توانند برآورده کنند.
موالی‌زاده درباره صحبت‌کردن از خود طرف مقابل، عنوان کرد: آن‌چه که در هر کدام از دوره‌های ارتباط جوانان، اهمیت دارد این است که هر کدام باید خواسته‌های خود را به صراحت و نه در لفافه یا با تعارف یا در حاشیه بیان کنند.
وی اضافه کرد: برخی ویژگی‌ها و صفات اخلاقی در کلام مشخص نمی‌شوند. در این دوران نیازی به گفتن همه مسایل درباره خود نیست ولی اگر گفت‌وگوها در قالب سؤال و جواب باشد، نتیجه بهتری می‌توان گرفت.
عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، ادامه داد: دو جوان می‌توانند به صراحت از هم سؤال کنند؛ به طور نمونه چه توقعات و خواسته‌هایی از هم دارند؟ آیا درخواست ویژه‌ای از هم دارند؟ آیا نسبت به موضوعی حساس هستند؟ در واقع هدف از گذارندن این دوران‌ها شناخت است که کسب این شناخت می‌تواند با سؤال و جواب محقق شود.
موالی‌زاده خاطرنشان کرد: نیازی نیست که جوان همه چیز را درباره خود با طرف مقابل در میان بگذارد ولی آن‌چه که برای شناخت از یکدیگر اهمیت دارد این است که صادقانه به سؤالات پاسخ داده شود. فرد نباید خود را در حباب یا یک محیط بسته نگه دارد و برای گفتن از خود نباید از گذشته ترسی داشته باشیم.
عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، اضافه کرد: نشستن کنار یکدیگر و ساعت‌ها از خود گفتن هیچ فایده‌ای ندارد. در این ارتباط بسیار ضروری است که ظرفیت طرف مقابل به درستی سنجیده شود.
وی اظهار کرد: ارتباط پیش از ازدواج، با توجه به شرایط موجود جامعه ما، باید در سطح محدود اما عمیق انجام شود و نتایج کامل چه مثبت چه منفی داشته باشد و بدین ترتیب مسیر زندگی تعیین شود.
این جامعه‌شناس خاطرنشان کرد: ترجمه مباحثی در این زمینه و ویژه ازدواج جوانان از کتب خارجی بدون تطبیق آن با مسایل اجتماعی کشورمان فاجعه است. آیا باید فرهنگ ما به این سمت پیش برود؟ با این حال ما نیز باید الگوهای خود را در این زمینه در یک بستر مترقی و با توجه به شرایط زمانی ایجاد کنیم.
