محققان کانادایی می‌گویند سنی که در آن کودکان زبان دوم را می‌آموزند می‌تواند تاثیر قابل توجهی را بر ساختار مغزشان در بزرگسالی داشته باشد.
به گزارش ایسنا، اکثریت مردم جهان در طول زندگی خود، زبان دوم دیگری را نیز می‌آموزند که اگر این زبان دوم همزمان با زبان مادری آموخته شود، مهارت به‌کارگیری آن نیز هرچه بیشتر خواهد بود.
طی این مطالعه، محققان کانادایی دانشگاه مک گیل و آکسفورد انگلستان چنین نتیجه گرفته‌اند که اگر یک یا دو زبان را همزمان در بدو تولد آموخته شود، الگوی رشد مغزی مشابه خواهد بود. این در حالی است که آموختن زبان دوم پس از گذشت کودکی (پس از کسب مهارت در زبان مادری) ساختار مغزی را به ویژه در قشر فرونتال تحتانی تعییر می‌دهد.
در این حالت قشر فرونتال تحتانی چپ ضخیم‌تر شده و قشر فرونتال تحتانی راست نازک‌تر می‌شود. قشر مغز توده‌ای چند لایه‌ای از اعصاب است که نقش مهمی را در عملکردهای شناختی مانند فکر کردن، زبان، آگاهی و حافظه ایفا می‌کند. این تحقیق نشان می‌دهد که یادگیری زبان دوم پس از دوران کودکی، رشد عصبی و ارتباط میان نورون ها را مانند آنچه که در یادگیری مهارت‌های حرکتی پیچیده نظیر شعبده بازی دیده شده، تحریک می‌کند.
محققان می‌گویند با نتایج به دست آمده مشکل فراگیری زبان برای بعضی از افراد، در سطح ساختاری قابل توجیه است. به گفته دکتر"دنیس کلین"، هرچه زمان یادگیری زبان دوم از دوران کودکی دیرتر شود، تغییرات بیشتری نیز در قشر فرونتال تحتانی مغز بیشتر می‌شود.
بنابراین باید در نظر داشت که سن یادگیری زبان برای نهادینه کردن یادگیری زبان در مغز نقشی اساسی را ایفا می‌کند. یافته‌های به دست آمده از اسکن‌های "ام آر ای" 66 مرد و زن دو زبانه و 22 شخص تک زبان به دست آمده است.
این پژوهش در مجله "Brain and Language" منتشر شده است.