ارتباط سرطان و ایدز با ویروسهای باستانی انسانهای اولیه
به گزارش مهر، دانشمندان درحال تحقیق روی ارتباط احتمالی بین رترو ویروس داخلی که در دی ان ای وجود دارد و بیماریهای مدرنی چون ایدز و سرطان هستند. محققان دی ان ای از نئاندرتالها و یک گروه دیگر از انسانهای باستانی که به آنها دنیسواها گفته می شد را با دی ان ای که از بیماران مبتلا به سرطان گرفته بودند مقایسه کردند.آنها شواهدی پیدا کرده بودند که ویروسهای نئاندرتالها و دنیسواها را به دی ان ای مدرن مرتبط می کند و نشان می دهد که خاستگاه دی ان ای مدرن بیش از نیم میلیون سال پیش بوده است. نئاندرتالها با نیاکان ما انسانهای مدرن طی هزاران سال همزیستی داشتند اما آنها به یک زیرگونه انسانی دیگر تلقی دارند.
آنها در نهایت 30 هزار سال پیش منقرض شدند. حدود 8 درصد از دی ان ای انسان از رترو ویروس داخلی یا ERV هایی تشکیل شده که توالی های دی ان ای به جای مانده از ویروسهایی هستند که از نسل به نسل منتقل شده اند. آنها 90 درصد از ژنوم را تشکیل می دهد که گاهی با عنوان دی ان ای جانک به معنای آشغال از آنها یاد می شود که دربرگیرنده هیچ دستور العملی برای ساخت پروتئینها نیستند.
دکتر گکیکاس ماگیورکینیس از دپارتمان جانورشناسی دانشگاه آکسفورد که یکی از محققان اصلی این پروژه بود گفت: فکر نمی کنم که صرفا به این علت که ما شناختی نسبت به آن نداریم اطلاق نام دی ان ای جانک به آنها درست باشد. تحت شرایط خاصی دو ویروس جانک می توانند پس از ترکیب موجب بیماری شوند. ما این امر را تاکنون در حیوانات مشاهده کرده ایم. ERV ها تاکنون نشان داده اند که می توانند هنگامی که فعال شده توسط یک باکتری در سیستم ضعیف ایمنی موجب ایجاد سرطان شوند.
تیم دانشگاه آکسفورد درحال حاضر تلاش می کند به ارتباطهای محتمل بین این ویروسهای باستانی بپردازد که به خانواده ویروسهای HML2، سرطان و ایدز مرتبط هستند. دکتر رابرت بلشاو از دانشگاه پلی ماث اظهار داشت: با استفاده از توالی دی ان ای 300 بیمار باید بتوانیم گسترش این ویروس را در جمعیت مدرن مشاهده کنیم. ما انتظار داریم که این ویروسها با هیچ تأثیرات منفی در اکثر جمعیت مدرن پخش شده باشند و هیچ فشار تکاملی روی آن وجود نداشته باشد. اگر به این نتیجه برسیم که این ویروس ها کمتر از چیزی که انتظار داشتیم متداول است، مشخص می شود که این ویروسها به صورت اتفاقی فعال شده است. این تحقیق در مجله زیست شناسی امروز با پشتیبانی مالی تراست ولکام و شورای تحقیقات پزشکی بریتانیا منتشر شده است.
