نگاهی به اخاذی غیرمستقیم جامعه پزشکی از مردم
"اینجا اگر عمل کنید با بیمه میشه 350 تومن ولی امنیتش پایینه ممکنه بیمارتون بمیره! بیارید مطب من که خیالتون راحت باشه. من با یک و دویست عملش می کنم و ...
"این جمله را زیاد در بیمارستان های دولتی و حتی خصوصی شنیده ایم! تعداد پزشکانی که این روزها به بهانه عدم امنیت و رعایت بهداشت در بیمارستان، مریض خود را به کلینیک های نقلی و خصوصی خودشان می کشانند تا علاوه بر حق الزحمه دریافتی از بیمارستان، دستی هم در جیب بیماران کرده باشند، کم نیست.
پدیده اخاذی از بیماران چند سالی است که حسابی در میان پزشکان مد شده و آنها به رغم درآمد بسیار خوبی که در بیمارستان ها دارند اما ترجیح می دهند، پس از طی مراحل اولیه درمان و بستری شدن بیماران، با غیر استاندارد خواندن تجیهزات بیمارستانی و عدم توجه به سلامت بیماران، آنها را از انجام عمل جراحی منصرف کرده و به کلینیک خود ببند تا با تحمیل چندین برابری هزینه های مختلف به نام جراحی بی خطر و بهداشتی درآمد کلانی داشته باشند.
ع.زنگویی جوان ساده ای که برادر بزرگترش را برای عمل جراحی کبد در یکی از بیمارستان های ارزان قیمت بستری کرده است، گفت: تخت خالی که نداشتند. یک نصف روز التماس کردیم تا آخرش یک تخت خالی دادند. دو روز اینجا بستری بود قرار شد آخر هفته عملش کنند ولی دکترش آمد گفت اگر اینجا عمل کنید من تضمین نمی کنم خوب بشود. خلاصه از ما قول گرفت که برای درمان برادرمان به مطبش برویم اما هزینه ای که دکتر از ما خواستند خیلی زیاد است.
چندی قبل انوشیروان محسنی بندپی مدیرعامل "سازمان بیمه سلامت ایران" اظهار داشت: پدیده زیرمیزی در بیمارستان های دولتی ایران بیشتر است اما در بیمارستان خصوصی و مطب ها هم وجود دارد. اگر تعرفه های بخش سلامت واقعی نشود، نمی توان پدیده زیرمیزی گرفتن پزشکان را حل کرد.
وی علت پدیده زیرمیزی در بخش سلامت ایران را عدم تعیین قیمت تمام شده به خصوص در بخش بستری، جراحی و بیهوشی عنوان کرده که به گفته او سال هاست ثابت هستند: تنها راه حل کردن مشکل گرفتن زیرمیزی توسط پزشکان، واقعی کردن تعرفه های بخش سلامت است. پزشکی که در بیمارستان دولتی است حقوقش را ۶ ماه بعد از انجام عمل جراحی دریافت می کند که رقم خیلی کمی است. الان پزشک عمومی ای که در بیمارستان های شرکت نفت و مخابرات فعالیت می کند از پزشک متخصص بیمارستان دولتی دریافتی بیشتری دارد. در شهرهای کوچک هم که بیمارستان خصوصی نداریم پزشکان با حقوق ۶۰۰ هزار تومانی چه طور می توانند زندگی کنند؟.»
محمد جهانگیری معاون سازمان نظام پزشکی اخیرا از تشکیل «کمیته برخورد با پزشکان زیرمیزی بگیر» در سازمان نظام 
پزشکی خبر داده بود. معاون سازمان نظام پزشکی ۲۳ بهمن ۱۳۹۲ گفت که این کمیته مشترک بین وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی تشکیل شده و از طریق انجمن های علمی و تخصصی پزشکانی، افرادی که دریافت خارج از تعرفه داشته باشند را شناسایی می کند.
در همین زمینه حسن هاشمی، وزیر بهداشت جمهوری اسلامی ایران، نیز ۱۹ بهمن ۱۳۹۲ "مشخص شدن قیمت واقعی خدمات پزشکی" را از جمله راهکارهای وزارت بهداشت برای ریشه کن کردن پدیده "زیرمیزی" عنوان کرده بود: اخیرا به رییس جمهور نیز گفتم که باید جرات به خرج دهیم و هزینه تمام شده خدمات پزشکی هم در بخش دولتی و هم در بخش خصوصی را اعلام کنیم؛ ولو این که دولت قادر به پرداخت آن نباشد.»
سخن آخر:
هزینه های درمان بیماری های سخت و صعب العلاج در کشور، روز به روز سنگین تر می شود و این در حالی است که قرار بود تا پایان برنامه پنجم که یک سال از عمر آن باقی مانده است، سهم مردم از پرداخت هزینه های سلامت به زیر 30 درصد برسد، در حالی که این سهم هم اکنون به بالای 70 درصد رسیده است و آمار ها نشان می دهد دستکم 20 میلیون ایرانی نه بیمه دارند و نه پولی برای درمان.
با چنین شرایطی، بستری شدن بیماران در بیمارستان های ارزان قیمت دولتی و دریافت هزینه های معمولی برای شکستن کمر آنها کافیست و دیگر توانی برای تحمل زیاده خواهی پزشکان و جراحان نخواهند داشت. این که جامعه پزشکی از حقوق خود رضایت ندارند، موضوعی است که باید توسط دولت و سازمان های ذی ربط مورد بررسی قرار بگیرد و در صورت امکان بر میزان آن افزوده شود بنابراین مردم وظیفه ای برای تامین هزینه های یک زندگی مجلل برای این افراد را ندارند.
(نامه نیوز)
