تصمیم گیری درباره استفاده از داروهای روانپزشکی برای درمان اختلال بیش فعالی در فرزندتان یک مسئله شخصی است؛ که باید حتماً بعد از یک ارزیابی جامع، مشورت جدی با پزشکی که این درمان را توصیه کرده و کسب اطلاعات درباره انواع درمان های دارویی و غیردارویی انجام شود.

شما باید از فرصتها استفاده کرده و آگاهی خود را در این زمینه بالا ببرید؛ زیرا دارو، تقریباً اولین و در بسیاری از مواقع، آخرین گزینه ای است که مطرح می شود.

دارودرمانی معایب و مزایایی دارد.
در این درمان فواید و عوارض جانبی دارو سبک و سنگین می شود و مشخص می شود که آیا اثرات مثبت بر عوارض جانبی منفی می چربد یا نه. با این شیوه شما می توانید مسیر خود را انتخاب کنید. احتمالاً معلم ها، والدین و پزشکان به شما توصیه خواهند کرد که حتماً از دارو برای درمان فرزندتان استفاده کنید. به شما خواهند گفت که این درمان در مورد بیشتر از 70 درصد کودکانی که از آن استفاده می کنند، موثر بوده است.
والدین به شما خواهند گفت که این داروها، فرزندشان را به یک فرد کاملاً متفاوتی تبدیل کرده است. آنقدر از این داروها تعریف و تمجید خواهید شنید که آرزو خواهید کرد که ای کاش از همان کودکی آن را در شیشه شیر کودکتان می ریختید! علی رغم تمجیدهایی که از این داروها می شود، باید از همان ابتدا بدانید که دارو، این اختلال را بطور کامل درمان نمی کند. معجزه هم نمی کند. وسیله ای است که گاهی اوقات، بعضی از نشانه های بعضی از کودکان را کنترل می کند.