توصیه‌هایی برای پدر اولی‌ها
به گزارش همشهری، پدرانی که برای نخستین‌بار طعم پدر شدن را می‌چشند با به دنیا آمدن فرزندشان، زندگی خود را مرور کرده و لاجرم همان مراحلی را که باید همانند پدرانشان طی کنند، تصور می‌کنند اما ترس و نگرانی از پذیرش مسئولیت‌های نقش جدید، نه‌تنها بد نیست بلکه همانند زنگ هشداردهنده‌ای پدر مسئول را به این فکر می اندازد که «از این پس دیگر اصلا خودم نیستم.
- با ازدواج «ما» شدم و با فرزند دار شدن رشته‌های این «ما بودن» مستحکم‌تر و ناگسستنی‌تر شد. از این پس باید 6 دانگ حواسم را جمع کنم.» اما سردرگمی و آشفتگی افراطی از پذیرش این نقش و مسئولیت جدید، می‌تواند پدر جوان را مستاصل و درمانده سازد و او را از اهداف تعیین شده‌اش دور کند. به همین دلیل است که گفته میشود مسئولیت پدری، مسئولیت بسیار سنگینی است که با آگاهی، خلاقیت، فداکاری و اخلاق همراه است.پدران نقش مؤثری در مسیر رشد فرزندان دارند. به عقیده روانشناسان نقش پدر در تربیت کودکان، به‌ویژه پسران، بسیار مهم است و همانندسازی کودک از پدر خویش بیش از مادرش است. همچنین پسران از پدران خود مرد بودن، شوهر بودن و پدر بودن را می‌آموزند و دختران در همسرگزینی، خصوصیات پدر خود را الگو قرار می‌دهند .پس هرگونه کوتاهی در این نقش منجر به عدم‌‌همانندسازی صحیح از سوی فرزندان، بالاخص پسران با پدر شده و کودک را به لحاظ شخصیتی دچار مشکلات بسیاری میکند.
از سوی دیگر تصور کودک از پدر، فردی مقتدر و شجاع است. این اندیشه تا حدی برای کودک حائز اهمیت است که کودک با شخصیت، رفتار و ارتباطات اجتماعی، تحصیلات، شغل، موقعیت پدر، پایگاه اقتصادی، نگرش و دیدگاه پدر عشق بازی میکند و به آنها حساسیت دارد و در آینده نیز از آنها تأثیر می‌پذیرد؛ مثلا اگر پدری مشکلات اخلاقی داشته باشد، این مسئله بر شخصیت کودک تأثیر می‌گذارد و کودک با سرافکندگی به زندگی ادامه می‌دهد که این موضوع در رفتار کودکان در جوانی و نوجوانی بیشترین تأثیر را دارد.
همچنین فرزندان، پدر را نماد اقتدار و تکیه‌گاه خانواده می‌دانند. پدران هم می‌توانند بدون انگیزه قدرت‌طلبی و با توجه به قدرت و اقتدار خود و عهده‌داری رهبری و مدیریت خانواده، تأثیر مستقیم و بسزایی بر رفتار کودکان داشته باشند و آنان را در جهتی مناسب سوق داده و هدایت کنند و بدین طریق اسباب آرامش و آسایش امروز و آینده آنان را فراهم آورند.
این نکته را فراموش نکنید که بهتر است پدران برای ایفای نقش پدرانه و تربیت بهتر فرزندانشان شناخت مناسبی از روانشناسی مربوط به هر دوره زندگی کودکان داشته باشند و خود را به الگوی آن دوره و وضعیت رفتاری آنان نزدیک کنند.
