«قاتل خاموش» در خدمت انسان!

به گزارش ایسنا، منوکسیدکربن (CO) یک گاز کاملا بی‌بو و بی‌مزه است که به دلیل مرگ‌آور بودن آن در هنگام اشباع شدن در محیط های بسته به عنوان «قاتل خاموش» شناخته می‌شود. اما اکنون جانورشناسان اثرات جدید و مثبتی از این گاز مهلک را در بدن ماهرترین غواصان اقیانوس‌ها موسوم به فک‌های فیلی شناسایی کرده‌اند.

منوکسیدکربن در بسیاری از منازل با استفاده از ابزارهای ارزان قیمت تشخیص‌دهنده مشاهده می‌شود. این گاز در یک سیستم بیولوژیک مانند بدن انسان به صورت طبیعی به عنوان یک فرآورده جنبی حاصل از شکسته شدن مولکول‌های هموگلوبین تولید می‌شود. این مولکول‌ها مسئولیت حمل اکسیژن به داخل گلبول‌های قرمز را برعهده دارند. حدود یک درصد از هموگلوبین بدن انسان به منوکسیدکربن وابسته است هرچند این میزان در خون افراد سیگاری افزایش می‌یابد.

از آنجا که سطح منوکسیدکربن در خون به میزان اکسیژنی که در خون جابه‌جا می‌شود وابسته است لذا متخصصان تصمیم به اندازه‌گیری این گاز در پستانداران دریایی گرفتند.
فک‌های فیلی بیش از سایر پستانداران دریایی خون دارند. این پستانداران همچنین به شنای طولانی در عمق زیاد اقیانوس مشهور هستند. این پستاندار می‌تواند با قطع جریان خون در اعضای خارجی بدن، میزان مصرف اکسیژن را به حداقل برساند و در عوض می‌تواند خون بیشتری را به اعضای حیاتی خود اختصاص دهد. متخصصان پس از مطالعه روی این جانور به نتایج شگفت‌انگیزی دست یافتند.

به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اینترنتی ساینس ورلد نیوز، «میشل تیفت»، یکی از کارشناسان در این مطالعه گفت: فک‌های فیلی می‌توانند به اعماق بسیار زیادی دست یابند که در آنجا منوکسیدکربن زیادی وجود دارد.

این مطالعه ما را در یافتن پاسخ این سوال که اعضا و بافت بدن چه میزانی از گاز منوکسیدکربن را تحمل می‌کنند، یاری می‌کند. فک‌های فیلی تصویر بزرگی از حجم منوکسیدکربنی که بیشترین فایده را دارد به ما ارائه می‌دهند. در واقع این متخصصان دریافتند که منوکسیدکربن در 10 درصد از هموگلوبین خون فک‌های فیلی بالغ وجود دارد. این در حالی است که این گاز در یک سطح خاص می‌تواند مرگبار باشد در حالی که میزان اندک آن می‌تواند به درمان بیماری‌های انسان کمک کند.
در حقیقت این گاز مرگبار این قابلیت را دارد که از خواص نگهدارنده و شفادهنده آن برای حفظ و بهبود اعضای پیوندی استفاده شود که البته با مطالعه روی فک‌های فیلی می‌توان به میزان دقیق و عاری از خطر این گاز در بدن پی برد.

شرح این مطالعه در نشریه Experimental Biology منتشر شده است.