فاصله 30 ميليون واژه اي كودكان فقیر و ثروتمند
تقريبا بيست سالي مي شود كه پژوهشي برجسته نشان داد كه تا سن سه سالگي كودكان خانواده هاي كم درآمد 30 ميليون كلمه(واژه) كمتر از كودكان خانواده هاي مرفه شنيده اند، در وضعيت نامساعد آموزشي قرار مي دهد. اين يافته ها منجر به افزايش تقاضا براي تأمين بودجه برنامه هاي پيش دبستاني و چندين كمپيني(پيكاري) شد كه از والدين مي خواست با كودكان خود بيشتر حرف بزنند.
اكنون، مجموعه بزرگي از تحقيقات آن عقيده اي را كه صرفا كودكان فقير را در معرض زبان بيشتر قرار مي داد به چالش مي طلبد؛ عقيده اي كه در آن مي پنداشتند كه در معرض زبان قرار دادن كودكان فقير براي غلبه بر كمبودهايي كه اين كودكان با آنها روبرو مي شوند كافي است. اين تحقيقات بيان مي كند كه كيفيت ارتباطات بين كودكان و والدين و مراقبين آنها بسيار مهمتر از تعداد كلماتي است كه يك كودك مي شنود.
بر اساس يافته هاي پژوهشي كه در كنفرانس "پل زدنبر شكاف واژه اي"{پر كردن شكاف واژه اي} در كاخ سفيد ارايه شد اعلام شد كه مابين كودكان دوساله از خانواده هاي كم درآمد، كيفيت واژه هاي مربوط به تعاملات – استفاده از سمبل هاي مشترك("نگاه كن، يك سگ")؛ آييني ("بعد از حمامت، يك شيشه{شير و ...} مي خوايي")؛ و فصاحت مكالمه اي ("بله، آن يك اتوبوس است!") بسيار بهتر پيش بيني كننده مهارت هاي زباني در سن سه سالگي از هر فاكتور ديگري بود كه شامل كميت واژه هايي مي شد كه يك كودك شنيده بود.
كاترين هيرش-پاسك(Hirsh-Pasek)، استاد روانشناسي در دانشگاه تمپل(Temple) و نويسنده اصلي اين تحقيقات گفت: "اين (موضوع) فقط درباره چپاندن لغات (در مغز) نيست. اين (موضوع) درباره داشتن مكالمات روان پيرامون آيين ها و مقصود هاي مشتركي مثل وانمود كردن به خوردن قهوه صبحانه با هم و يا استفاده از موز به عنوان تلفن است. اين از آن موادي است كه زبان از آن ساخته مي شود."
در يك تحقيق مرتبط، كه در آوريل 2014 منتشر شد، محققان كه كودكان 11 الي 14 ماهه را در خانه هايشان مورد مشاهده قرار داده بودند دريافتند كه رواج تعاملات دو نفره و استفاده مكرر والدين _ صداي آرام و زير كه معمولا براي صحبت كردن با كودكان مورد استفاده قرار مي گيرد – پيش بيني كننده هاي مطمئني از توانايي زباني در دو سالگي بودند. تعداد كل واژه ها با توانايي آينده همبستگي نداشت.
اين ايده كه كيفيت تعامل در زمان آموزش زبان به كودكان اهميت دارد موضوع به ندرت جديدي است.
دكتر هيرش-پاسك گفت: ما از همان آغاز از اين امر بدون هيچ تناقضي مطلع بوديم كه بايستي كيفيت و كميت وجود داشته باشد." حتي تحقيق سال 1995 (كه به وسيله بتي هارت(Betty Hart) و تاد آر. ريسلي(Todd R. Risley)، دو تن از روانشناسان دانشگاه كانزاس انجام شد) كه نظريه و ايده شكاف 30 ميليون لغتي(واژه اي) را معرفي كرد نشان داد كه تُن صداي والدين، پاسخگو بودن و استفاده از سمبل ها روي هوش و واژگان يك كودك تأثير مي گذارد.
اما مطالعات و تحقيقات امسال اولين باري است كه محققان تأثير كميت واژه را با كيفيت تعامل و ارتباط مقايسه كرده اند. دكتر پاتريشيا كي كُهل(Dr. Patricia K. Kuhl)، مدير انستيو يادگيري و علوم مغزي دانشگاه واشينگتن و نويسنده پژوهش آوريل گفت: اين يافته ها به آموزگاران اين پيشنهاد را مي دهد كه بايستي در خصوص فراخوان هايي مثل " شكاف لغات را پايان دهيد" تجديدنظر كنند چرا كه چالش هايي را كه كودكان فقير با آنها روبرو هستند را ممكن است بيش از حد ساده گرفته باشند.
او با اشاراه به توصيه هاي قابل اجرا گفت: من نگران اين پيام ها هستم پيام هايي كه از والدين مي خواهد روي شمارگان واژه ها تمركز كنند.
دكتر هيرش-پاسك گفت: استفاده از لغت GAP(شكاف، درز) ممكن است داراي نتايج زيانبخش باشد. موقعي كه درباره شكاف ها حرف مي زنيم گرايش طبيعي ما صحبت كردن درباره پر كردن آنهاست. بنابراين ما درباره ميزان و تعداد صحبت مي كنيم درست مثل اينكه ما داريم واژه ها را داخل سر خالي يك كودك مي گذاريم.
اما درست همانطور كه براي داشتن خانه صرفا ريختن آجر و مصالح ديگر روي هم كافي نيست بلكه بايستي پايه و پي براي خانه بسازيد يادگيري زبان نيز اساس و پايه خود را دارد اگر قرار نيست زبان و كلمات يك صداي پس زمينه باشد.**
براي پژوهش جديد، دكتر هيرش_پاسك و همكارانش 60 كودك سه ساله از خانوادهاي كم درآمد را انتخاب كردند كه درجات متفاوتي از مهارت در زبان را داشتند. اين كودكان از انيستيتو ملي سلامت كودك و پژوهش توسعه انساني مراقبت زودهنگام كودك و توسعه جوانان انتخاب شدند كه مطالعه درازمدت و گسترده اي را بر روي 1300 كودك از هنگام تولد تا 15 سالگي بر عهده داشت. محققان ديگري فيلم ويديويي آن كودكان در سن دو سالگي در جلسات بازي با والدين شان را مورد بررسي قرار دادند. محققاني كه اين فيلم را تماشا كرده بودند از چگونگي بزرگ شدن اين كودكان در زمان هاي بعد، بي اطلاع بودند.
دكتر هيرش-پاسك، نويسنده اين پژوهش درازمدت گفت: ما قادر شديم اين سؤال را بپرسيم كه آيا اين تعاملات هيچ سرنخي را داراست كه پاسخگوي تفاوت هايي باشد كه ما در سه سالگي ديديم. معلوم شد كه قادريم براي كل تغييرپذيري بعد از آن پاسخگو باشيم.
وي گفت: كيفيت ارتباطات براي 27 درصد از تنوع در مهارتهاي بياني زبان يك سال بعد توجيه مي شد. نتايج به طور قابل توجهي تغيير كرد زماني كه محققان سطح سواد يا آموزشي والدين را كنترل كردند.
اما كساني كه والدين را ملزم مي كنند تا با كودكانشان بيشتر صحبت كنند اظهار مي دارند كه افزايش كميت زبان به طور گريزناپذيري منجر به بهتر شدن كيفيت مي شود.
آنه فرنالد(Anne Fernald)، روانشناسي تكاملي در دانشگاه استنفورد(Stanford) گفت: موضوع اين نيست كه يك مادر مي گويد "سگ" و مادر ديگري مي گويد "سگ، سگ، سگ،". زماني كه شما ياد مي گيريد تا بيشتر صحبت كنيد، شما تمايل داريد كه به طرق متنوع و مفصل تر صحبت كنيد و آن به رشد شناختي كودك كمك مي كند.
دكتر فرنالد، نويسنده پژوهش 2013 كه به شكاف واژه اي بين كودكان ثروتمند و فقير در سن 18 ماهگي پي برده بود مشاور علمي PROVIDENCE TALKS است. اين طرحي است كه در آن كودكان را به وسايلي مجهز مي كنند تا تعداد لغاتي را كه آنها هر روز مي شنوند ضبط كند.
او گفت: "مردم بر كميت تأكيد دارند چون آن چيزي است كه شما مي توانيد آن را اندازه گيري كنيد." اما دكتر فرنالد اشاره مي كند كه اين برنامه همچنين مشاورين را به خانه هاي كودكان مي فرستد تا از نزديك در معرض قرار گرفتن كودكان به زبان را ارزيابي كنند و به والدين بهترين نحوه ارتباط بر قرار كردن با كودكان را بياموزند.
با اين حال، آن اُليري(Ann O’Leary)، مدير Too Small to Fail، كه يك تلاش مشترك غير انتفاعي درNext Generation و "بنياد بيل، هيلاري و چلسي كلينتون"( the Bill, Hillary & Chelsea Clinton Foundation) كه روي پايان دادن به شكاف واژه اي تمركز مي كند اذعان كرد كه اين پيام را براي والدين دارد و آن پيام اين است كه والدين بيشتر روي كيفيت تأكيد كنند.
او گفت: "زماني كه ما در حال انجام اين كمپين براي پايان دادن به شكاف واژه اي هستيم، آنها اين تصور را حتما مجسم مي كنند، آنها حتما مردم را به اين باور و درك مي رسانند كه ما نيازمند صحبت خيلي بيشتري هستيم. اما همچنين لازم است كه آن قسمتي كه نيازمند انجامش هستيم را به ياد داشته باشيم و آن دادن مدل و الگو است . مدل و الگويي كه مشخص كند صحبت كردن چه شكلي بايد باشد.
-
اكنون، مجموعه بزرگي از تحقيقات آن عقيده اي را كه صرفا كودكان فقير را در معرض زبان بيشتر قرار مي داد به چالش مي طلبد؛ عقيده اي كه در آن مي پنداشتند كه در معرض زبان قرار دادن كودكان فقير براي غلبه بر كمبودهايي كه اين كودكان با آنها روبرو مي شوند كافي است. اين تحقيقات بيان مي كند كه كيفيت ارتباطات بين كودكان و والدين و مراقبين آنها بسيار مهمتر از تعداد كلماتي است كه يك كودك مي شنود.
بر اساس يافته هاي پژوهشي كه در كنفرانس "پل زدنبر شكاف واژه اي"{پر كردن شكاف واژه اي} در كاخ سفيد ارايه شد اعلام شد كه مابين كودكان دوساله از خانواده هاي كم درآمد، كيفيت واژه هاي مربوط به تعاملات – استفاده از سمبل هاي مشترك("نگاه كن، يك سگ")؛ آييني ("بعد از حمامت، يك شيشه{شير و ...} مي خوايي")؛ و فصاحت مكالمه اي ("بله، آن يك اتوبوس است!") بسيار بهتر پيش بيني كننده مهارت هاي زباني در سن سه سالگي از هر فاكتور ديگري بود كه شامل كميت واژه هايي مي شد كه يك كودك شنيده بود.
كاترين هيرش-پاسك(Hirsh-Pasek)، استاد روانشناسي در دانشگاه تمپل(Temple) و نويسنده اصلي اين تحقيقات گفت: "اين (موضوع) فقط درباره چپاندن لغات (در مغز) نيست. اين (موضوع) درباره داشتن مكالمات روان پيرامون آيين ها و مقصود هاي مشتركي مثل وانمود كردن به خوردن قهوه صبحانه با هم و يا استفاده از موز به عنوان تلفن است. اين از آن موادي است كه زبان از آن ساخته مي شود."
در يك تحقيق مرتبط، كه در آوريل 2014 منتشر شد، محققان كه كودكان 11 الي 14 ماهه را در خانه هايشان مورد مشاهده قرار داده بودند دريافتند كه رواج تعاملات دو نفره و استفاده مكرر والدين _ صداي آرام و زير كه معمولا براي صحبت كردن با كودكان مورد استفاده قرار مي گيرد – پيش بيني كننده هاي مطمئني از توانايي زباني در دو سالگي بودند. تعداد كل واژه ها با توانايي آينده همبستگي نداشت.
اين ايده كه كيفيت تعامل در زمان آموزش زبان به كودكان اهميت دارد موضوع به ندرت جديدي است.
دكتر هيرش-پاسك گفت: ما از همان آغاز از اين امر بدون هيچ تناقضي مطلع بوديم كه بايستي كيفيت و كميت وجود داشته باشد." حتي تحقيق سال 1995 (كه به وسيله بتي هارت(Betty Hart) و تاد آر. ريسلي(Todd R. Risley)، دو تن از روانشناسان دانشگاه كانزاس انجام شد) كه نظريه و ايده شكاف 30 ميليون لغتي(واژه اي) را معرفي كرد نشان داد كه تُن صداي والدين، پاسخگو بودن و استفاده از سمبل ها روي هوش و واژگان يك كودك تأثير مي گذارد.
اما مطالعات و تحقيقات امسال اولين باري است كه محققان تأثير كميت واژه را با كيفيت تعامل و ارتباط مقايسه كرده اند. دكتر پاتريشيا كي كُهل(Dr. Patricia K. Kuhl)، مدير انستيو يادگيري و علوم مغزي دانشگاه واشينگتن و نويسنده پژوهش آوريل گفت: اين يافته ها به آموزگاران اين پيشنهاد را مي دهد كه بايستي در خصوص فراخوان هايي مثل " شكاف لغات را پايان دهيد" تجديدنظر كنند چرا كه چالش هايي را كه كودكان فقير با آنها روبرو هستند را ممكن است بيش از حد ساده گرفته باشند.
او با اشاراه به توصيه هاي قابل اجرا گفت: من نگران اين پيام ها هستم پيام هايي كه از والدين مي خواهد روي شمارگان واژه ها تمركز كنند.
دكتر هيرش-پاسك گفت: استفاده از لغت GAP(شكاف، درز) ممكن است داراي نتايج زيانبخش باشد. موقعي كه درباره شكاف ها حرف مي زنيم گرايش طبيعي ما صحبت كردن درباره پر كردن آنهاست. بنابراين ما درباره ميزان و تعداد صحبت مي كنيم درست مثل اينكه ما داريم واژه ها را داخل سر خالي يك كودك مي گذاريم.
اما درست همانطور كه براي داشتن خانه صرفا ريختن آجر و مصالح ديگر روي هم كافي نيست بلكه بايستي پايه و پي براي خانه بسازيد يادگيري زبان نيز اساس و پايه خود را دارد اگر قرار نيست زبان و كلمات يك صداي پس زمينه باشد.**
براي پژوهش جديد، دكتر هيرش_پاسك و همكارانش 60 كودك سه ساله از خانوادهاي كم درآمد را انتخاب كردند كه درجات متفاوتي از مهارت در زبان را داشتند. اين كودكان از انيستيتو ملي سلامت كودك و پژوهش توسعه انساني مراقبت زودهنگام كودك و توسعه جوانان انتخاب شدند كه مطالعه درازمدت و گسترده اي را بر روي 1300 كودك از هنگام تولد تا 15 سالگي بر عهده داشت. محققان ديگري فيلم ويديويي آن كودكان در سن دو سالگي در جلسات بازي با والدين شان را مورد بررسي قرار دادند. محققاني كه اين فيلم را تماشا كرده بودند از چگونگي بزرگ شدن اين كودكان در زمان هاي بعد، بي اطلاع بودند.
دكتر هيرش-پاسك، نويسنده اين پژوهش درازمدت گفت: ما قادر شديم اين سؤال را بپرسيم كه آيا اين تعاملات هيچ سرنخي را داراست كه پاسخگوي تفاوت هايي باشد كه ما در سه سالگي ديديم. معلوم شد كه قادريم براي كل تغييرپذيري بعد از آن پاسخگو باشيم.
وي گفت: كيفيت ارتباطات براي 27 درصد از تنوع در مهارتهاي بياني زبان يك سال بعد توجيه مي شد. نتايج به طور قابل توجهي تغيير كرد زماني كه محققان سطح سواد يا آموزشي والدين را كنترل كردند.
اما كساني كه والدين را ملزم مي كنند تا با كودكانشان بيشتر صحبت كنند اظهار مي دارند كه افزايش كميت زبان به طور گريزناپذيري منجر به بهتر شدن كيفيت مي شود.
آنه فرنالد(Anne Fernald)، روانشناسي تكاملي در دانشگاه استنفورد(Stanford) گفت: موضوع اين نيست كه يك مادر مي گويد "سگ" و مادر ديگري مي گويد "سگ، سگ، سگ،". زماني كه شما ياد مي گيريد تا بيشتر صحبت كنيد، شما تمايل داريد كه به طرق متنوع و مفصل تر صحبت كنيد و آن به رشد شناختي كودك كمك مي كند.
دكتر فرنالد، نويسنده پژوهش 2013 كه به شكاف واژه اي بين كودكان ثروتمند و فقير در سن 18 ماهگي پي برده بود مشاور علمي PROVIDENCE TALKS است. اين طرحي است كه در آن كودكان را به وسايلي مجهز مي كنند تا تعداد لغاتي را كه آنها هر روز مي شنوند ضبط كند.
او گفت: "مردم بر كميت تأكيد دارند چون آن چيزي است كه شما مي توانيد آن را اندازه گيري كنيد." اما دكتر فرنالد اشاره مي كند كه اين برنامه همچنين مشاورين را به خانه هاي كودكان مي فرستد تا از نزديك در معرض قرار گرفتن كودكان به زبان را ارزيابي كنند و به والدين بهترين نحوه ارتباط بر قرار كردن با كودكان را بياموزند.
با اين حال، آن اُليري(Ann O’Leary)، مدير Too Small to Fail، كه يك تلاش مشترك غير انتفاعي درNext Generation و "بنياد بيل، هيلاري و چلسي كلينتون"( the Bill, Hillary & Chelsea Clinton Foundation) كه روي پايان دادن به شكاف واژه اي تمركز مي كند اذعان كرد كه اين پيام را براي والدين دارد و آن پيام اين است كه والدين بيشتر روي كيفيت تأكيد كنند.
او گفت: "زماني كه ما در حال انجام اين كمپين براي پايان دادن به شكاف واژه اي هستيم، آنها اين تصور را حتما مجسم مي كنند، آنها حتما مردم را به اين باور و درك مي رسانند كه ما نيازمند صحبت خيلي بيشتري هستيم. اما همچنين لازم است كه آن قسمتي كه نيازمند انجامش هستيم را به ياد داشته باشيم و آن دادن مدل و الگو است . مدل و الگويي كه مشخص كند صحبت كردن چه شكلي بايد باشد.
-
مرجع : سايت خبری برترين ها
