مخدرهای صنعتی از خود هیچگونه انرژی و شادی ندارند
به گزارش ایسنا، دکتر بهروز میهن دوست افزود: مشکلات روانشناختی مانند پایین آمدن سطح شعور، افسردگی، مشکلات خواب، اضطراب شدید و بدگمانی در طی مصرف و گاهی اوقات هفتهها بعد از استفاده مواد مخدر صنعتی و روانگردانها در جامعه مشاهده میشود. مواردی که بسیار دردآور هستند.
وی با بیان اینکه مصرف روانگردانها و مخدرهایی مانند شیشه، حشیش و کراک در چند سال اخیر بسیار افزایش یافته است، اظهار کرد: نقطه شروع مصرف این مواد مخدر بیشتر در جمعهای دوستانه و میهمانیها به عنوان یک ماده انرژیزا است و مصرفکنندگان میتوانند ساعتها بدون استراحت بیدار بمانند و از انرژیهای نهفته یا ذخیره شده در جسم خود در حد بالایی بهرهبرداری کنند اما پس از مدتی شدیدا با کمبود انرژی مواجه میشوند که از ظاهرشان کاملا مشخص است.
این متخصص علوم اعصاب و روان ادامه داد: متاسفانه یکی از تبلیغات غلط در مورد این مخدرها آن است که در شبکههای اجتماعی و مجازی بهعنوان مواد شادیآور یاد میشود درحالیکه این مواد از خود هیچگونه انرژی و شادی ندارند و انرژیهای ذخیره شده جسم را به یکباره آزاد میکنند و انرژی که باید در طول چندین شبانهروز مصرف شود، یکشبه استفاده میشود و بعد از تمام شدن اثر آن شخص مصرفکننده به شدت احساس رکود و خستگی میکند و این آغازی است برای مصرف دوباره و معتاد شدن.
میهن دوست، سفتی عضلات، سایش غیر ارادی دندانها، تهوع، تاری دید، حرکت سریع چشمها، سنکوب و احساس لرز و تعریق، افزایش ضربان قلب و فشار خون را از عوارض جسمی مصرف مواد مخدر صنعتی و روانگردانها عنوان کرد.
وی یادآور شد: یکی از مهمترین عوارض طولانی مدت مصرف این مخدرها که معمولا پس از گذشت شش ماه مصرف، خود را نشان میدهد اختلال شدید در عملکرد دریچه پروستات است که ادرار و اسپرم با هم دفع میشوند.
این پزشک گفت: آسیبهای شدید کبدی و جوشهای صورت، کوچک شدن بیضهها به همراه درد شدید و تضعیف قوای جنسی از دیگر عوارض مواد مخدر صنعتی است.
وی با بیان اینکه مصرف مواد مخدر صنعتی و روانگردانها موجب تخریب دائمی بخشهایی از مغز که مرتبط با تفکر و حافظه هستند، میشود، اظهار کرد: این مواد دارای ناخالصیهایی است که باعث توهمزایی در مصرفکنندگان میشود، مصرف این مواد سبب ایجاد بیماریهای قلبی، کلیوی، ریوی شده و قطع یکباره آن پس از مصرف طولانی مدت، عوارضی همچون افسردگی شدید، ضعف حافظه و علایم شبه سرماخوردگی را به همراه میآورد.
وی خاطر نشان کرد: حتی برخی از مصرفکنندگان در اثر واکنش بدن نسبت به این مواد و عدم قبول اعتیاد به این مواد، توانایی ذهن خود را از دست داده و اقدام به خودکشی میکنند.
این متخصص علوم اعصاب و روان، اجتماعی شدن مبارزه با اعتیاد را امری انکارناپذیر دانست و گفت: برای تحقق این رویکرد لازم است موارد یاد شده در قالب مهارتهای زندگی در محیطهای آموزشی، فرهنگی، اجتماعی به مردم اطلاعرسانی شود تا به پیشگیری اولیه از اعتیاد بپردازیم.
میهندوست، ناآگاهی را از عوامل ابتلا به اعتیاد برشمرد و افزود: درصد بالایی از معتادانی که به مراکز درمانی مراجعه میکنند، عدم اطلاع درست و کافی از عوارض جسمی و روانی مواد مخدر و روانگردانها را عامل مهم در گرایش به سمت مصرف این مواد میدانند، پس آموزش اولین قدم در اجتماعی کردن مبارزه با مواد مخدر است.