ویژگی مدیریتی فرد ریشه ژنتیکی دارد
«وندونگ لی»، استاد روانشناختی دانشگاه کانزاس به اتفاق همکارانش با مطالعه بر روی ژن DAT۱ که می تواند رهبری کردن را تحت تاثیر قرار دهد و برای سیستم های پاداش و انگیزه در انسان مهم تلقی می شود به رابطه ایی دوجانبه دست یافتند.
«لی» در این باره می گوید: «این یک رابطه دوجانبه است، این ژن می تواند بر روی رهبری کردن فرد هم اثر مثبت و هم اثر منفی بگذارد. این امر حاکی از این است که تاثیرگذاری مثبت یا منفی این ژن کاملا به محیط انسان بستگی دارد.»
این محقق در ادامه سخنان خود اظهار داشت: محققان درباره تاثیرگذاری مثبت به این نتیجه رسیدند اشخاصی که میزان allele آنها در این ژن ۱۰ برابر است احتمالا در دوران نوجوانی بیشتر از سایر افراد متمایل به انجام قانون شکنی های کوچک هستند که این امر با رهبری کردن فرد رابطه مستقیم دارد. قانون شکنی های کوچک شامل اعمالی نظیر فرار از کلاس است اما شامل رفتارهای منحرفانه ای نظیر استفاده از اسلحه نمی شود.
وی در ادامه می گوید: قانون شکنی های کوچک به صورت مستقیم با شانس تبدیل شدن به یک رهبر در بزرگسالی مرتبط است. این نوع رفتار می تواند برای شما یک مزیت به حساب بیاید زیرا این نوع فعالیت ها به نوجوان اجازه می دهد تا مرزهای جدیدی کشف کرده و چیزهای تازه ای یاد بگیرد.
محققان درباره اثرگذاری منفی نیز به این نتیجه رسیدند مردمی که دارای ژن DAT۱ هستند در تست شخصیت فعال امتیاز کمتری بدست آورده اند. شخصیت فعال منجر به تغییرات مثبت در کار فرد می شود و برای ظهور قدرت رهبری در فرد مهم است.
لی در پایان گفت: «احتمال این که این گروه از مردم رفتارشان را طوری تنظیم کنند که باعث ایجاد تغییرات مثبت شوند پایین است. ایجاد تغییرات مثبت بسیار دشوار است زیرا انجام این کار شامل بسیج منابع برای غلبه بر مشکلات و موانع است و تنها این گونه است که می توان تغییر ایجاد کرد. افراد گروه دوم نمی توانند رفتارشان را طوری تنظیم کنند که در برابر موانع ایجاد تغییر پایدار باشند.»
نتیجه ای که از این مطالعه بدست آمد این بود که برای این که یک فرد به یک رهبر خوب تبدیل شود دو عامل ژن و محیط موثر هستند. عوامل تاثیرگذار محیطی شامل والدین دموکراتیک، خانواده پشتیبان و محل کار پرچالش هستند که در تبدیل یک فرد به یک رهبر موثر هستند.
مرجع : خبرگزاری باشگاه خبرنگاران
