جمعه ۳۱ فروردين ۱۴۰۳ - 19 Apr 2024
تاریخ انتشار :
سه شنبه ۳ خرداد ۱۳۹۰ / ۰۶:۰۶
کد مطلب: 3218
۰

پروتئين رشد سلول‌هاي سرطاني کشف شد

محققان با کشف پروتيين اصلاح‌کننده تغذيه در سلول‌هاي سرطاني، يک گام به جلوگيري از رشد و تکثير اين سلول‌ها نزديکتر شدند. به گزارش ايسنا، منطقه علوم پزشکي تهران، يکي از اهداف اصلي جامعه علمي شناسايي صفاتي است که سلول‌هاي معمولي را از سلول‌هاي سرطاني متمايز مي‌کند؛ اين امر به منظور توسعه درمان‌هايي که سلول‌هاي غيرعادي را بدون اثرگذاري بر روي سلول‌هاي نرمال از بين مي‌برد، انجام مي‌گيرد. يک مطالعه در چندين سال پيش نشان داده بود سلول‌هاي سرطاني در يک موقعيت خاص به جاي استفاده از مواد غذايي براي توليد انرژي از اين مواد براي بقا، تقسيم و تکثير، استفاده مي‌کنند. در مطالعه اخير مشخص شد پروتئين SIRT3 تنظيم کننده اين متابوليسم است و تغذيه سلول‌هاي سرطاني را اصلاح مي‌کند و در صورت نبود آن سلول‌هاي سرطاني تکثير مي‌شوند. اين مطالعه توسط يک گروه تحقيقاتي از دانشگاه هاروارد به سرپرستي دکتر مارسيا هايجيز به انجام رسيد. دکتر مارسيا هايجيز در اين باره گفت: به هر حال با تکيه بر اين فرضيات مشخص مي‌شود سلول‌هاي سرطاني از حذف پروتئين SIRT3 سود مي‌برند که اين نتايج بعد از آزمايش بر روي موش‌هاي بدون SIRT3 و توسعه سرطان در آن‌ها به دست آمده است. محققان با تکيه بر اين نتايج برآنند تا با استفاده از اين پروتئين بتوانند رشد و تکثير سلول‌هاي سرطاني را به حداقل برسانند.  
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

پنج اقدامی که والدین باید در مواجهه با کودکان کابوس زده انجام دهند!
«آلیس در سرزمین عجایب»؛ اختلال روانی عجیب
سندروم مسأله با پدر / آسیب‌های بی‌مهری پدران به دختران
روانشناسی که دنیای سرمایه گذاری را ۱۸۰ درجه تغییر داد
چرا گاهی نمی‌توان بخشید و فراموش کرد؟!
مغز چطور خاطرات ماندگار می‌سازد؟
روانشناسی جمع‌آوری اشیا و یا کلکسیونر شدن
دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
زندگی آنقدر ابدی نیست که هر روز بتوان مهربان بودن را به فردا موکول کرد