با دروغگویی شریک‌ زندگی‌مان چه کنیم؟

 

پنهان کردن نقص‌ها و کمبودهای فردی و شخصیتی به جهت تطبیق با محیط زندگی و دست یافتن به یک نتیجه مثبت میتواند تعریفی از دروغگویی باشد، به عبارت دیگر فرد به علت عدم مسئولیت پذیری و شانه خالی کردن از قبول اشتباهات خود و بر اساس احساس خطری که می‌کند تصور می‌کند ثبات محیط اطرافش از بین رفته است و بنابراین اقدام به دروغگویی خواهد کرد. 

 

پررنگ ترین مورد قابل توجه در روابط بین زوجین که باید به آن دقت کرد ، این است که برخی از دلایل دروغگویی مربوط به فرد دروغگو بوده و برخی دیگر متوجه شخص شنونده است.

 

حمید رضا رحمانی روان‌شناس با بیان اینکه در زندگی با دو نگاه کاملا متفاوت رو به رو هستیم، می‌گوید: گاهی نگاه فرد به همسر خود نگاهی از جنس مالیکت است، اما در مواردی این نگاه کاملا تغییر کرده و از جنس امانت داری است.

 

وی ادامه داد: گاهی احساس مالکیت در وجود زن ریشه دار می شود و حس می‌کند همسرش ملک اوست یا حتی امکان دارد حس کند، همسرش امانتی از جانب خدا بوده که در دسترس وی نهادینه شده است.

 

در صورتی که نگاه از نوع مالکانه باشد به تبع آن نوع نگرش و رفتار زن هم تغییر خواهد کرد که از جمله نشانه‌های این تغییر رفتار، می‌توان به تحت کنترل گرفتن مرد اشاره کرد.

 

این روانشناس تاکید کرد: در صورتی که این نگاه مالکانه و کنترل کننده باشد احساس حقارت در وجود طرف مقابل ریشه دوانده و این عامل محرکی برای تلاش فرد جهت رهایی از این اسارت آزار دهنده می‌شود.

 

رحمانی درباره نشانه‌هایی از آزرده خاطر شدن مرد که زن به وسیله آن به راحتی می تواند به رفتار غلط و کنترل کننده خود، پی ببرد تصریح کرد: مردها برای رهایی از این حس اسارت اقدام به رفتارهایی می‌کنند که از جمله آن‌ها می‌توان به عدم حضور به موقع در منزل، اتلاف وقت به صورت خوش‌گذرانی با دوستان و یا حتی نیامدن به خانه به دلایل و بهانه‌های بی پایه و اساس اشاره کرد.

 

وی با تاکید بیشتر بر اثر مثبت تغییر نگرش کنترل کننده به سمت نگاه امانت دارانه اذعان داشت: زمانی که زن همسر خود را تحت کنترل بیش از حد خود قرار ندهد و علت دیر آمدن و دروغگویی وی را در وجود خود جست‌و جو کند قطعا رفتار خود را تغییر داده و درجهت جلب توجه و بیشتر همسر خود قدم بر می‌دارد. 

 

از دیدگاه رحمانی اقتدار یک مرد یکی از خصوصیات اصلی نهادینه شده در وجود وی است ، چرا که مرد به عنوان یک تکیه گاه باید اقتدار داشته باشد اما بسیار دیده می‌شود که یک زن با رفتار غلط و کنترل بی‌دلیل خود اقتدار مرد را خدشه دار نموده و به طبع آن مرد برای دفاع از اقتدار خود عکس‌العملی را بروز می‌دهد که هم به زن هم به مرد و نهایتا به زندگی مشترکشان آسیب جدی وارد خواهد کرد و چه بسا که یک زن با تغییر رفتار خود و عدم کنترل بی‌دلیل قدم در بهبود شرایط زندگی و چرخش سریع رفتار مرد از دروغگویی به راست گویی بردارد که نتیجه آن پرورش حس اعتماد متقابل در طرفین خواهد بود.

 

زن و شوهر باید قبول کنند که دروغ گفتن حتی اگر کوچک باشد، میتواند برای زندگی آنها تهدید جدی محسوب شود و اگر یکی از طرفین به دروغگویی عادت کند طبیعی است که تحمل فرد مقابل از دست میرود ،هرچند دروغگویی با نگفتن حرف هایی که هنوز زمانش نرسیده تفاوت زیادی دارد .

 

رحمانی در خصوص راه کارهایی که می‌توان به وسیله آن دروغگویی همسر را کاهش داد نیز می‌گوید: تغییر نگاه یک زن از مالکانه به امانت دارانه موثرترین روش است چرا که یک زن وقتی به همسر خود اعتماد کامل دارد و مطمئن است که شوهرش به وی دروغ نمی‌گوید،مسلما رفتار دیگری خواهد داشت و در مقابل مردی هم که احساس می‌کند همسرش به وی اطمینان و اعتماد دارد از هر کاری که آرامش زندگی مشترکشان انجام دهد. 

 

وی در پایان خاطر نشان کرد: در صورتی که یک زن بر اساس توانایی خود قابلیت تغییر رفتار خود را ندارد و به طبع این عدم توانایی باعث شده استکه دروغگویی همسرش به یک عادت تبدیل شود باید هر دو طرف به یک مشاور مراجعه نموده تا در یک پروسه درمانی بتوانند مشکل را حل نمایند، چه بسا زندگی با فردی دروغگو امنیت روانی را تهدید نموده و باعث افزایش اضطراب و افسردگی خواهد شد.