توصيه هايي که رضايت شما را از زندگي مشترک افزايش مي دهد

در يک رابطه خوب، هر دو طرف براي رشد و تغيير تشويق مي شوند. اگر مي خواهيد کارتان را رها کنيد و درس تان را ادامه دهيد، همسرتان بايد از شما حمايت کند. اگر مي خواهيد کار جديدي را امتحان کنيد يا به کاري که در گذشته مي کرديد برگرديد، او بايد پشتيبان شما باشد. شما هم بايد او را از همين حمايت ها بهره مند کنيد. همسرتان را تشويق کنيد کارهاي جديدي را امتحان کند، چيزهاي تازه بياموزد و با دوستان جديد آشنا شود. اگر بخواهيد همسرتان هيچ تغييري نکند و همان طور بماند که هست، زندگي تان فوق العاده خسته کننده خواهد شد.

کوتاه آمدن به معني تسليم شدن نيست. به اين معني نيست که جنگ را باخته ايد! بلکه دقيقا برعکس آن است. آيا مي دانيد که گاهي کوتاه آمدن چه کار سختي است؟ دوست داريد حرف شما به کرسي بنشيند، چون فکر مي کنيد درست است و حرف هاي همسرتان معنايي برايتان ندارد. يک قدم به عقب برداريد و کمي سياستمدارانه تر، به اين مشاجره نگاه کنيد. نتيجه منطقي آن چيست؟ اگر حق با همسرتان است از اين که آن را بپذيريد، نترسيد. حرف او را قبول کنيد يا هر دو، تا اندازه اي کوتاه بياييد و نظرتان را کمي تغيير دهيد تا حس رضايت به تساوي تقسيم شود. نکته مهم اين است که نخواهيد حتما حرف خودتان را به کرسي بنشانيد. بي ترديد، کوتاه آمدن و صلح کردن به رشد رابطه تان کمک مي کند.

همسرتان از شما انتظار ندارد فوق العاده باشيد و احتمالاً شما هم يک چنين انتظاري از او نداريد. همه ما انسان هستيم و ممکن است ضعف هايي داشته باشيم. در واقع براي اين که رابطه اي ماندگار و جدي داشته باشيد، بايد اجازه دهيد همسرتان از ضعف هاي شما آگاه شود. اين باعث مي شود نسبت به چيزهايي که آزارتان مي دهد حساس تر شود و به شما کمک کند تا خودتان را در آن زمينه ها تقويت کنيد.

هر زمان که با هم دعوا کرديد، نگران اين که کدام يک از شما مي برد و کدام يک مي بازد، نباشيد. از مشاجره ها و حرف هايي که زده مي شود درس بگيريد و در پي يافتن راه حلي براي مشکل تان باشيد. وقتي از دعوايي درس مي گيريد، مي توانيد آن درس را در رابطه تان پياده کنيد تا از بروز دوباره آن مشکل در آينده جلوگيري کنيد. همه اين ها خيلي خوب است، اما کارتان تمام نشده است! همسرتان را ببخشيد! خودتان را هم همين طور! دعوا تمام شده است، حالا ديگر بايد از آن بگذريد. سعي کنيد هيچ گاه از همسرتان کينه اي به دل نگيريد زيرا گاهي اين خشم و کينه تا جايي ادامه پيدا مي کند که ديگر دوست نخواهيد داشت رابطه تان را با او ادامه دهيد.

ازدواج يک مرز مي خواهد که نفوذپذيري آن نسبي باشد، طوري که به تمام دوستان و اعضاي خانواده اجازه ارتباط دهد ولي در امور شخصي و برنامه هاي شما خللي وارد نشود. البته اين موضوع در مورد خويشاوندان درجه اول، کمي پيچيده مي شود. اين که به طور مثال در برنامه ريزي تعطيلات نوروز، وقت تان را در خانه خانواده خود خواهيد گذراند يا خانواده همسرتان؟ يا شايد براي اولين بار در خانه خودتان خواهيد ماند؟ يا اين که چه مقدار پشت تلفن و حضوري با خانواده تان حرف مي زنيد و درباره جزئيات زندگي تان اطلاعات مي دهيد از مواردي است که با وجود مرزهاي سالم، راحت تر تعيين مي شود. البته فراموش نکنيد که والدين خود را کنار نگذاريد. شما تا آخر به عشق و حمايت آنها نياز داريد، اما مرزي بين محدوده رابطه خود با همسر و رابطه با والدين در نظر بگيريد.

استفاده افراطي از تلفن همراه و شبکه هاي اجتماعي، مي تواند خوشحالي را از خانه شما دور کند و حامل تنش باشد. هر چه بيشتر تماس و پيام دريافت کنيم، پريشان تر مي شويم. فناوري مرز بين خانه و محيط کار را از بين برده است. البته اين موضوع به خودي خود بد نيست و انعطاف بيشتري به انسان مي دهد اما قرار نيست رئيس شما وقتي با شما تماس مي گيرد، خبر خوبي به شما بدهد و تشويق تان کند و بگويد کاري که روي پروژه انجام دادي، بي نظير بود. اين تماس ممکن است آغاز يک بحران باشد پس با ايجاد محدوديت، اين تنش ها را کم کنيد. به طور مثال پست الکترونيکي خود را فقط يک بار و آن هم در اول شب چک کنيد. اگر تماسي مهم نيست، پاسخ دادن به آن را به فردا صبح موکول کنيد. همچنين هر شب در ساعت خاصي تلفن و رايانه خود را خاموش کنيد.