دلنوشته پدر یک کودک اوتستیک
هفت ساله هایی که به مدرسه نمیروند
به گزارش سلامت نیوز وی در ادامه نوشت : اگه وضعیت پسرک خاص نبود فردا باید میرفت کلاس اول. ولی پسرک ما هم دنیای خودش رو داره.. تحصیل پسرک خیلی وقته که شروع شده.. بیش از سه ساله که پسرک هفته ای چند بار کیفش رو میگیره تو بغلش و توی ماشین بابا میشینه و میره سر کلاس درسته که توی کلاس پسرک فارسی و ریاضی و علوم درس نمیدن، درسته که کلاسش میز و نیمکت نداره، درسته که توی کیف پسرک به جای کتاب و دفتر و جامدادی فقط یه دفترچه کوچیکه با یه دست لباس و چندتا پوشک . ولی مهم اینه که پسرک هم آموزش میبینه.. پسرک هم چیز یاد میگیره و سعی میکنه هر روز دانسته ها و توانایی هاش رو بیشتر کنه.
آموزش و پرورش معنای ثابتی نداره، پسرک قصه ما هر روز آموزش میبینه و برای روزهای بهتر پرورش پیدا میکنه.مهم نیست که ما چقدر از بقیه عقب تر هستیم. مهم اینه که مسیر ما رو به جلوست.
هنوز هم صدای آهنگ فردا برام دلنوازه آغاز مدرسه، فصل شکفتن است در زنگ مدرسه، بیداری من است
آموزش و پرورش معنای ثابتی نداره، پسرک قصه ما هر روز آموزش میبینه و برای روزهای بهتر پرورش پیدا میکنه.مهم نیست که ما چقدر از بقیه عقب تر هستیم. مهم اینه که مسیر ما رو به جلوست.
هنوز هم صدای آهنگ فردا برام دلنوازه آغاز مدرسه، فصل شکفتن است در زنگ مدرسه، بیداری من است