به گزارش ایرنا، حبیب الله مسعودی فرید در نخستین جلسه پیشگیری از خشونت که با حضور محمدباقر الفت معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه و نماینده سازمان ها و دستگاه های مسئول در این حوزه برگزار شد، افزود: 26.2 درصد مردم بالای 15 سال اختلال روانشناسی و نیاز به مداخله دارند.این مقام در سازمان بهزیستی با بیان اینکه برای شناسایی خشونت باید سیستم ها را فعال کنیم، اظهار داشت: خشونت در بسیاری از اوقات در کشور مشاهده می شود و حتی در عزل و نصب ها رنگ و بوی پرخاشگری و خشونت را می بینیم.
** افزایش خشونت بیانگر کم کاری مسئولان و دستگاه های مربوطه است
سمانه زمانی مدیر کل سلامت شهرداری تهران در ادامه، با بیان اینکه در سال های اخیر بحث خشونت بسیار جدی شده است، گفت: این مسئله حاکی از کم کاری و شاید بی تدبیری مسئولان و دستگاه های مربوطه است که نتوانستیم موضوع را مدیریت کنیم.این مقام مسئول در شهرداری تهران با اشاره به بحث آموزش در پیشگیری از خشونت در افراد جامعه گفت: واقعیت این است که نهاد آموزش و پرروش به عنوان دومین نهاد موثر در بخش های مختلف، نقش بسزایی در پیشگیری از خشونت در افراد جامعه دارد و باید در این حوزه، کمک کند.زمانی با مهم خواندن توسعه مهربانی در کشور، افزود: پدر، مادر و افراد خانواده مهربان بودن را بلد نیستند و وقتی جامعه مهربان بودن را نداند، به سمت بدخلقی می رود.مدیر کل سلامت شهرداری تهران خشونت را خروجی مجموعه ای از عوامل دانست و گفت: با این اوصاف هرچقدر بیشتر تلاش کنیم کمتر به نتیجه می رسیم.
** تکرار پذیر و مستمر شدن جرم در جامعه
سید علی کاظمی مدیر کل امور اسناد و مترجمان قوه قضائیه نیز در این جلسه، گفت: متاسفانه جرم در جامعه، امری مستمر و تکرارپذیر شده است و حتی مجتمع های قضایی همواره انتظار دارند، تعداد معینی پرونده وارد شود؛ طوری که یک روند مستمر در تولید پرونده ها در جامعه وجود دارد.این مقام مسئول در دستگاه قضائی با بیان اینکه قانون اساسی بحث پیشگیری از وقوع جرم را مورد توجه قرار داده و در این زمینه، به دستگاه قضا، نقش محوری داده است، افزود: متاسفانه سیاست جنایی ما در برخورد با جرائم خشونت آمیز دچار ابهام و سردرگمی است و گاهی اوقات مرزهای بخشش و عطوفت در بحث خشونت، با هم تداخل پیدا می کند. وی ادامه داد: جایی که باید برخورد کنیم، رافت به خرج می دهیم که هیچ جایگاهی ندارد و گاهی که باید به بزه دیده و شاهد توجه کنیم، چنین نمی کنیم.
