امروزه در علم روانشناسی، به آزار روانی یک فرد از جمله کودکان در مدارس یا در مجموعه‌های اجتماعی،اداری، فرهنگی و... موبینگ (Mobbing) گفته می‌شود.

به گزارش روزنامه ایران، آزار و اذیت روانی یا موبینگ، اشکال متفاوتی دارد که آزار و اذیت روانی کودکان بخصوص در مدارس یکی از انواع آن است. در واقع آزار و اذیت روانی تنها مخصوص بزرگسالان نیست بلکه کودکان نیز ممکن است گرفتار این امر شده باشند. اما تفاوت بزرگسالان با کودکان در این موضوع، این است که بزرگسالان در برابر آن از خود مقاومت نشان می‌دهند اما کودکان همیشه نمی‌توانند با چنین موقعیت هایی به آسانی مقابله کنند. البته عده‌ای به‌طور آشکارا و عده‌ای هم مخفیانه تحت آزار روانی قرار می‌گیرند.
همچنین باید گفت که بسختی می‌توان درباره این مسأله راه حل صحیحی یافت زیرا والدین بندرت از موضوع آزار و اذیت روانی کودکانشان اطلاع پیدا می‌کنند. معلمان نیز معمولاً کمتر به این امر توجه می‌کنند یا اصلاً متوجه این موضوع نمی‌شوند یا حتی ممکن است معلمان و مربیان خود سبب آزار روانی کودکان باشند. نتایج تحقیقات نشان داده که بسیاری از دانش آموزان به علت نداشتن امنیت روانی در مدرسه دچار ناراحتی‌های روحی و جسمی می‌شوند و این امر بسیار قابل تأمل است.

‌ دلایل آزار و اذیت روانی کودکان
یکی از روش های آزار روانی کودکان این است که هنگامی که کودک در یک مجموعه عمومی مانند مدرسه به‌سر می‌برد ممکن است کودکان دیگر با یکدیگر گروهی را تشکیل دهند و اگر دانش آموزان این گروه حالتی تهاجمی داشته باشند، بسادگی شرایط آزار و اذیت روانی یا تحقیر و تمسخر کودکان ضعیف‌تر یا تنها فراهم می‌شود. در واقع این مشکل بیشتر متوجه تعدادی از دانش آموزانی می‌شود که راحت تر نقش قربانی را به عهده می‌گیرند. البته اغلب، کودکانی که ضعیف یا کوچکتر از بقیه هستند یا از عینک استفاده می‌کنند، بیشتر مورد آزار روانی دیگر کودکان قرار می‌گیرند. اما فقط این افراد نیستند بلکه دیده می‌شود که گاهی کودکانی از ادیان دیگر، یا افرادی که در مناطق نامناسب شهر زندگی می‌کنند نیز مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.

‌ راهکارهایی برای نجات کودکان از آزار روانی
در واقع از آنجا که مدرسه باید محلی امن برای درس خواندن و پرورش دانش آموزان باشد و آنها باید از امنیت روانی برخوردار باشند، پس حتماً باید اقداماتی در مدرسه برای از بین بردن آزار و اذیت روانی دانش آموزان چه از جانب معلمان و مربیان و چه از جانب همکلاسی‌های کودک صورت گیرد. در همین رابطه بهتر است قوانین و مقرراتی به‌وجود آید و همه دانش آموزان و معلمان ملزم به رعایت آن باشند. معلمان و اولیای مدرسه نیز بایستی به ایجاد امنیت روانی دانش آموزان توجه کرده و در این زمینه با جدیت برخورد کنند.
همچنین والدین و معلمان نیز می‌توانند کودکان قربانی را برای به‌دست آوردن اعتماد به نفس و قدرت لازم یاری کنند. در ادامه باید گفت کودکانی که توسط همکلاسی‌ها یا کودکان دیگر در باشگاه‌های ورزشی مورد آزار روانی یا موبینگ قرار می‌گیرند، باید فعال تر و زرنگتر باشند و از حالت کسالت و خمودگی خارج شوند. وقتی این کودکان فعال تر می‌شوند، کمتر مورد طعنه و تمسخر و تهاجم دیگر کودکان قرار می‌گیرند. همچنین این کودکان نباید اعتماد به نفس خود را از دست بدهند و باید از تنهایی و انزوا بیرون بیایند.
گاهی کودکی که مورد آزار و اذیت روانی قرار می‌گیرد، تصور می‌کند که این شرایط عادی است و به همین دلیل هم درصدد دفاع کردن از خود بر نمی‌آید. حتی در آزار و اذیت روانی کودکان بسیار دیده می‌شود که قربانی حتی خجالت می‌کشد و احساس می‌کند که چیزی برای دفاع کردن از خود ندارد و هنگامی که کودکان به وی طعنه می‌زنند، او ساکت می‌ماند و یا حتی با یک لبخند عکس العمل نشان می‌دهد. در واقع این کودکان باید کمرویی را کنار گذاشته و با افرادی که به آزار و اذیت روانی آنان می‌پردازند، با جدیت برخورد کنند.
-
منبع: مجله آلمانی «گزوندهایت مگزین»