سرخود آهن بخورید، پارکینسون می گیرید!

محققان نشان داده‌اند که اگر بیش از حد آهن در بدن و مغز جمع شود، احتمال اینکه فرد به بیماری‌ بازسازی سلول‌های عصبی و همچنین بیماری پارکینسون مبتلا شود افزایش می‌یابد. آهن اضافه موجود در بدن می‌تواند از طریق دندان‌ها اندازه‌گیری شود.

بیماری پارکینسون بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح‌کننده ماده دوپامین که انتقال‌دهنده سلول‌های عصبی هستند بوجود می‌آید و سیستم عصبی بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد و با مختل کردن حرکت سلول‌های عصبی در نهایت می‌تواند منجر به تومور شود.

تحقیقی دیگر که بر ارتباط بین افزایش آهن و افزایش بیماری پارکینسون تمرکز داشت نشان داد که وجود مقادیر بیش از حد آهن در مغز به سلول‌های عصبی آسیب می‌زند و عملکرد لیزوزوم‌ها و ساختارهای سلولی بازسازی‌کننده پروتئین‌های آسیب‌‌دیده را با مشکل روبه‌رو می‌کند. تعداد افرادی که در سراسر دنیا به بیماری پارکینسون دچار می‌شوند و نمی‌توانند درمان شوند، در حال افزایش است. عوامل به وجود آورنده این بیماری همچنان کاملا مشخص و شفاف نیستند.

محققان بر این باورند که عوامل محیطی و ژنتیکی ممکن است نقش مهمی را در ابتلا به این بیماری ایفا کند و آن ها وجود مقادیر بیش از حد آهن را یکی دیگر از عوامل مهم بروز این بیماری دانستند. لیزوزوم‌ها در فرآیند اوتوفاژی که در آن سلول‌‌ها پروتئین‌های آسیب‌دیده را می‌شکنند و از آن‌ها پروتئین‌ها جدید بازسازی می‌کنند دخیل هستند. فرآیند اتوفاژی نقش مهمی را دربیماری روانی و عصبی و همچنین بیماری‌هایی همچون آلزایمر و زوال عقلی ایفا می‌کند.

با افزایش سن عملکرد لیزوزوم‌ها آهسته می‌شوند و فرآیند بازسازی را دچار مشکل می‌کنند و سبب می‌شوند درون سلول‌های پروتئین‌های بد و مضر ساخته شود. علاوه بر این،‌ مقادیر آهن زیاد در بدن وارد سلول‌های عصبی می‌‌شوند و سبب فشار اکسیداتیو سمی در آن‌ها می شوند.