مدارس برای مقابله با اختلالات روانی کاری انجام نمی دهند/ مشاور تربیتی کافی نیست
وی بالابردن سواد پزشکی را در میان آحاد جامعه ضروری دانست و افزود:در حال حاضر سواد پزشکی نه تنها در عامه مردم بلکه میان خواص نیز وجود ندارد. برای این کار می توانیم از تجربه دیگر کشورها در این خصوص استفاده کنیم. نظیر اقدامی که در پاکستان صورت گرفته است که آموزش انواع اختلالات روانی و راههای مقابله با آن در کتب درسی سطوح مختلف گنجانده شده است.
جلیلی معتقد است: صرف اعلام آمار در خصوص آسیب های اجتماعی کارساز نیست بلکه باید برای آن چاره اندیشی نیز کرد که متاسفانه در این زمینه قصور و کوتاهی زیادی شده است.
وی در پاسخ به این پرسش که می توان گفت که منشا اصلی اختلالات روانی خانواده ها هستند گفت:هیچ گاه یک عامل سبب بروز یک بیماری نمی شود.در مورد بیماری روانی نیز عامل مشخصی وجود ندارد . در واقع عوامل ارثی و محیطی هردو در بروز آن موثرند.
این روانپزشک نقش آموزش وپرورش را در کاهش بروز این اختلالات موثر دانست و تصریح کرد:مدرسه تاثیر بسزایی در جلوگیری و حتی درمان مشکلات روانی دانش آموزان دارد اما به شرط اینکه پرسنل و مشاوران تربیتی آن آموزش های لازم را در این خصوص دیده باشند و با آگاهی کامل از دانش روانشناسی بالینی و سلامت روان به کمک دانش اموزان بپردازند.در غیر اینصورت صرف وجود یک مشاور تربیتی که دانش چندانی نیز در این زمینه ندارد کارساز نیست.
وی درباره افزایش آمار اختلالات روانی در کشور گفت: آمار دقیقی در این خصوص وجود ندارد و در تمام دنیا تقریبا آمارها به یک میزان است. منتها افزایش و کاهش آن بسته به شرایط محیطی است به عنوان مثال در زمان چنگ، بروز حوادث طبیعی مانند زلزله و سیل طبعا این آمار افزایش و هنگامیکه این شرایط رو به بهبود قرار می گیرد مسلما آمار آن کاهش می یابد.
اگه دارو درمانی شما کارساز بود این همه بیمار روانی که هر روز شرایطشون بدتر میشه نداشتیم.
لازم نیست کودکان ما راجع به اختلالت روانی چیزی بدونند چون این مساله خود باعث مشکلات روانی میشه
دوران کودکی دوران نشاط و طراوت است نه اینکه مدرسه تبدیل به آکادمی علوم بشه
ما باید به فرزندانمان شادی کردن و کااوش در محیط را آموزش دهیم نه اختلالات روانی را!
بهتره روانپزشکا به کار خودشون برسن و وارد مسائل تربیتی که هیچ تخصصی در آن ندارند نشوند.
دوره تجویز داروهای درمانده کننده انسان بسر خواهد آمد.