مراقب باشید کنکور بچه هایتان را از شما نگیرد

در کودکی با عوارضی شبیه اسکیزوفرنیا مواجه هستیم که تحت عنوان اختلالات دیگری نامگذاری می‌شوند. یکی از این اختلالات اوتیسم یا درخودماندگی است که عملا ناکارآمدی ارتباطی محسوب می‌شود.
موارد شدید درخودماندگی نیاز به شناسایی دارد زیرا می‌توان برای آن کارهای مهمی مانند بازتوانی انجام داد اما در عین حال باید مراقب این باشیم که با حساسیت‌‌هایی که به خانواده‌ها می‌دهیم آنها را نگران نکنیم زیرا این موضوع می‌تواند علاوه بر نگرانی آنها موجب شود تا فرزندشان را به دیده بیمارگونه نگاه کنند.
بعد از مشاهده تفاوت‌های فراوان بین فرزندمان و فرزندان دیگر باید به متخصص حوزه بهداشت روان که روانشناسان، مشاوران و روانپزشکان هستند مراجعه کنیم. البته این دید نباید وسواس‌گونه باشد چرا که موجب می‌شود تفاوت‌های جزئی را نیز که ناشی از تفاوت‌های فردی و طبیعی است با وسواس بیشتری تعبیر شود.

این اختلال در جوانی آشکار می‌شود و توهم، هذیان و تغییرات خلقی آشکار جزو نشانه‌های آن است. برای این اختلال می‌توان مداخلات خوبی داشت از طرفی باید امیدوار بود که مبتلایان کاندیداهای خوبی برای سلامت روان هستند.

بسیاری از نشانه‌های اسکیزوفرنیا با درمان‌های دارویی خوب می‌شوند و بازتوانی، روان‌درمانی و کاردرمانی نیز به آنها کمک می‌کند تا در جامعه زندگی خود را ادامه دهند.

در صورتی که خدمات بهداشت روان همه‌جانبه و به موقع ارائه شود این اختلال را که به زعم برخی بیماری صعب‌العلاجی تلقی می‌شود خوش‌خیم می‌کند و مبتلایان به مسیر عادی زندگی خود برمی‌گردند.

والدین اگر شاهد تغییرات آشکار در گفتار، ‌عقاید، هیجانات و بیان دلبستگی‌های فرزندان‌شان نسبت به آینده باشند باید به روانپزشک مراجعه کنند. اگر این تغییرات آشکار باشند با فرآیندی جدی در مغز مواجهیم که با نگاه روانپزشک قابل تشخیص است.

اغلب فرزندان خود را تحت فشارهایی می‌گذاریم که فراتر از انتظارات آنها است. یک مثال خوب در این رابطه کنکور است. در این هنگام ممکن است نوجوان به صورت موقت تغییرات خلقی مانند عصبانیت‌های شدید، پرخاشگری و به هم ریختگی‌های وسواس‌گونه به دلیل فشار روانی ناشی از کنکور را نشان دهد که در آینده به اختلالات روانی شدیدتری منجر می‌شود.