کد QR مطلبدریافت صفحه با کد QR

وظیفه والدین در مقابل استفاده فرزندشان از شبکه های اجتماعی چیست

آزاد گذاشتن نوجوانان در استفاده از شبکه های اجتماعی درست یا غلط؟

14 دی 1395 ساعت 19:21

امروزه نگرانی اغلب خانواده ها است که فرزندان آنها چطور از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند و چه میزان از زمان خود را به آن اختصاص می دهند با چه کسانی معاشرت می کنند و چه چیزهایی را جستجو و یا به اشتراک می گذارند.


میزان زمانی که قرار است صرف استفاده از اینترنت شود چیزی است که تصمیمش با توجه به نیاز و هدف فرزندان ، به عهده ی والدین است.

اگر بخواهیم خلاصه کنیم رابطه والد و فرزندی چیزی نیست که با رها کردن و آزاد گذاشتن به رشد و تربیت فرزندان کمک کند. در این تله و توجیه نیوفتیم که آنها را از سر باز کنیم و حوصله وقت گذاشتن برایشان نداشته باشیم و اسمش را تربیت پیشرفته و مدرن بگذاریم و فراموش نکنیم که ما مسئولیم که به رشد جسمی و اخلاقی کمک کنیم.

امروزه نگرانی اغلب خانواده ها است که فرزندان آنها چطور از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند و چه میزان از زمان خود را به آن اختصاص می دهند با چه کسانی معاشرت می کنند و چه چیزهایی را جستجو و یا به اشتراک می گذارند.


واقعیت اینست که کنترل کردن نوجوانان کار آسانی نیست و همین نگرانی والدین را افزایش می دهد. داشتن زودهنگام تلفن های هوشمند نوجوانان و جلوتر بودن آنها از والدین در نحوه استفاده و مهارت کاربرد، کنترل کردن اطلاعات مورد هجوم به فرزندان را سخت تر کرده است. قصد ندارم سن مشخصی را به عنوان زمان لازم برای استفاده از تلفن و شبکه های مجازی به خانواده ها پیشنهاد بدهم و تنها به ذکر آماری که سال 2015 در رابطه با استفاده نوجوانان از شبکه های مجازی عنوان نمایم.

حدود 92% نوجوانان بطور ثابت و مداوم روزانه آنلاین هستند.حدود 56% نوجوانان 13 تا 17 ساله چندین بار در روز به اینترنت سر می زنند ، حدود 12% یکبار در روز ، حدود 6% بطور هفتگی به اینترنت سر می زنند و فقط 2% از نوجوانان خیلی کم به اینترنت سر می زنند.سه چهارم آمار مربوط به نوجوانانی است که خود تلفن همراه دارند و تنها 12% آنها هیچ گونه تلفن همراه ندارند.


در دنيا فیس بوک پربازیدکننده ترین شبکه اجتماعی در میان نوجوانان است و پس از آن اینستاگرام و پس از آن اسنپ چت می باشد. 71% نوجوانان هم بیش از یک شبکه اجتماعی مورد علاقه دارند. پسرها بیشتر به بازدید از قسمت های مختلف فیس بوک دارند و دخترها بیشتر به اینستاگرام سر می زنند و عکس به اشتراک گذاشته یا عکس های مورد علاقه ی خود را لایک می کنند. بنا به طبیعت دختران که بیشتر به تعامل و گفتگو علاقمند هستند و همچنین محدودیت های فرهنگی تمایل برای چت کردن در شبکه های اجتماعی بیشتر است.

توئیتر شبکه اجتماعی دیگری است که به میزان کمتری مورد علاقه ی نوجوانان است ، جائی که افراد با کلمات محدود میتوانند پیام هایی از دوستان دریافت و یا ارسال کنند. پسرها بیشتر به بازی های آنلاین علاقمند هستند و میزان زیادی از وقت خود را در این شبکه ها سر می کنند. بسیاری از این بازی ها مانند بازیهای GTA نقش زیادی در پرخاشگری و ترویج خشونت در نوجوانان دارند، علاوه بر اینکه در این قبیل بازیها پایمال کردن حقوق دیگران امری فرح بخش است.

استفاده از تصاویری که رده بندی سنی در آن درنظر گرفته نشده است. عامل مخرب دیگری در پر کردن ذهن نوجوانان با تصاویری است که بلوغ جنسی نوجوانان را تسریع می کند و ذهن فرزندانمان را زودتر از فیزیولوزیک بدن آنها فعال می کند که باعث می شود افت تحصیلی و بحران عاطفی گریبان گیر آنها شود.

استفاده زیاد در طول شبانه روز و در دسترس بودن حجم بسیار زیادی از اطلاعات رده بندی نشده نگرانی های زیادی را در دنیا برای مسئولان و والدین ایجاد کرده است . نوجوانان به این سبب که در برهه ایی بسر می برند که تغذیه و خواب در رشد کامل و مناسب آنها بسیار پر رنگ است ، در استفاده بی رویه ازین شبکه ها خسارت زیادی می بینند. بطور متوسط در شبانه روز حدود 5/9 ساعت خواب نیاز دارند که این تعداد خواب به 5/5 رسیده که مقدار زیادی از آن هم در طول روز است . هورمون رشد در طول خواب شبانه ترشح می شود و نوجوانانی که نیمه شب ها هم پیام ها و اطلاعات شبکه های اجتماعی را از دست نمی دهند دچار مشکلاتی نظیر خستگی در طول روز، عدم تمرکز، افسردگی، اختلالات خواب و مشکلات روانی دیگر می‌شوند.


حال چه باید کرد؟! چه راهبردهایی از جانب والدین کمک کننده است؟! وظیفه والدین در رابطه با این مسائل چیست؟


نگران بودن والدین درباره تربیت و رشد فرزندان کمکی به آنها نمی کند اما می تواند قدمی کوچک در جهت تربیتشان باشد. چراکه رها کردن و آزاد گذاشتن آنها تربیت محسوب نمی شود. همسایه ایی داریم که مادر پزشک و پدر مهندس است آنها معتقدند که تنها پسرشان باید همچون جریان رود خود در جامعه بزرگ شود و رشد کند تا فردا که بزرگ شد از پس مشکلاتش بر بیاید و با این دیدگاه از صبح تا 8، 9 شب در خانه تنهاست ، وقتی از مدرسه بر می گردد تنهاست ، موقع انجام تکالیف و نهار تنهاست، به کلاس ورزشی تنها می رود و بر می گردد. باید بگویم در هدف نهایی که والدین این پسر برای فرزندشان متصور شدند که بسیار خوب است" فردا که بزرگ شد از پس مشکلاتش بر بیاید" هیچ اشکالی نیست اما در این میان جای تربیت خالی است.

وارد شدن نوجوانان ما به اینترنت و شبکه های اجتماعی هم شبیه به همین مثال همسایه ماست ، هدف باید این باشد که نوجوانمان خودش بتواند شبکه و اطلاعات مفید خود را از این دنیای بی در و پیکر پیدا کند اما اینکه فرزندم خودش با تجربه خودش بتواند این مسیر را پیدا کند نوعی رها کردن است. اینکه چه سنی و به چه منظوری فرزندم نیاز به اینترنت و تلفن هوشمند دارد سوالی است که هر پدر و مادری قبل از مرتفع کردن آن باید از خود بپرسد و به جواب قانع کننده ای برسد.پر واضح است که عدم توانائی نه گفتن به آنها و دلایلی نظیر اینکه همه استفاده می کنند پس اشکالی ندارد فرزند ما هم داشته باشد جواب مناسبی به این سوال نیست.

آموزش نحوه و لزوم دسترسی به شبکه ها و اینترنت چیزی است که پله پله باید به فرزندانمان بیاموزیم و تمام اینها مستلزم گذاشتن وقت برای آنهاست. باید در کنار آنها باشیم تا بتوانیم از نیازهای انها مطلع شویم . پدر و مادر لازم است شخصیتی داشته باشند که بدون دعوا و حکم مستبدانه و با صحبت و مذاکره به فرزندانشان بیاموزند که لزوم استفاده از این ابزارها چیست. تحقیقات آمریکائی ها نشان داده که نوجوانان سیاه پوست که وضعیت اقتصادی پائین تری نسبت به سفید پوستان دارند در سنین پائین تر از تلفن هوشمند استفاده می کنند و وقت بیشتری را در اینترنت می گذارند.

داشتن خانواده گرم و صمیمی، خانواده ایی که در آن دست کم هفته ایی 15 دورهمی با اعضا اتفاق می افتد، والدین به حقوق فرزندان احترام می گذارند و دسترسی پذیری آنها به فرزندان اطمینان و امنیت می دهد و در خانه قوانینی که قابلیت اجرا دارد حکمفرماست از پیش بینی کنندهای خوب اینست که فرزندانمان کمتر نیازمند عرض اندام مجازی هستند.

تحقیقات نشان داده که استفاده زیاد از اینترنت و شبکه های مجازی ذهن افراد را دچار اختلال می کند، روابط میان فردی و اجتماعی آنها را معیوب می سازد.بنابراین میزان زمانی که قرار است صرف استفاده از اینترنت شود چیزی است که تصمیمش با توجه به نیاز و هدف فرزندان ، به عهده ی والدین است.
اگر بخواهیم خلاصه کنیم رابطه والد و فرزندی چیزی نیست که با رها کردن و ازاد گذاشتن به رشد و تربیت فرزندان کمک کند. در این تله و توجیه نیوفتیم که آنها را از سر باز کنیم و حوصله وقت گذاشتن برایشان نداشته باشیم و اسمش را تربیت پیشرفته و مدرن بگذاریم و فراموش نکنیم که ما مسئولیم که به رشد جسمی و اخلاقی کمک کنیم.

سمانه آروین-روانشناس
كانال ميگنا
سلامت نيور


کد مطلب: 39631

آدرس مطلب :
https://www.migna.ir/news/39631/آزاد-گذاشتن-نوجوانان-استفاده-شبکه-های-اجتماعی-درست-یا-غلط

میگنا
  https://www.migna.ir