نظر شما درباره صحبت های مهمانان برنامه زاویه پیرامون انتقال رشته روان شناسی بالینی چیست؟

متخصصین وزارت بهداشت نکته ای به جز نبود زیر ساخت بیمارستانی بلد نبودن که متذکر بشن.دکتر آشتیانی یک تنه حریف بود. و دکتر افروز نقش جان کری رو بازی میکرد

ضمن عرض سلام و خسته نباشید کاملا با انتقال رشته بالینی و سلامت به وزارت بهداشت مخالفم

صحبت های موافقین بر اساس منطق و علم و تخصص بود
اما مخالفین بیشتر سفسطه میکردن و بر اساس هیجانات ناپخته و مغالطه رفتار می کردن

سخنان جناب آقای دکتر افروز بسیار صحیح بود

من هم مخالفم که روانشناسی بالینی زیرمجموعه وزارت بهداشت شود .این کار باعث تفکیک علم روانشناسی میشود . چرا وقتی علمای این رشته و مردم مخالف هستند با زهم اصرار.این صنفی گری را کنا بگذارید .حتی اگر خود اعضای روانشناسی بالینی موافق باشند جامعه ی روانشناسی و مشاوره راضی نیست مثل اینکه بگوییم چون ایالت کاتالونیا راضی است که مستقل شود حق دارد و اسپانیا هیچ حقی ندارد اینهمان جریان کل روانشناسی و مشاوره با روانشناسی بالینی است .

من با انتقال رشته روان شناسی بالینی به وزارت بهداشت کاملا موافقم .

باسلام.از دکتر آشتیانی انتظار چنین هیجاناتی نداشتیم انگار وزارت بهداشت دشمن خونیه.چ طرز مخالفت بود کاش ادب ونذاکت رو کمی از استاد گرانقدر جناب دکتر افروز می آموختند.من موافق انتقالم.یکم محبت میکردن بفکر فارغ تحصیلا هم می بودند هم بدک نبود بیکاری بیدادمیکنه ب اینطرف قضیه هم نگاهی بندازن و بعد وزارت علوم بیاد بفکر جذب دانشجو باشه.......چی بگیم که هرچه از ماست که برماست

گروه‌موافقین انتقال بسیار مستدل و علمی و‌به دور از هیجان صحبت کردند در حالیکه دکتر آشتیانی سعی داشتند که جو‌ رو هیجانی کنند و به دنبال مغلطه بودن.

به گمان من بار منطق استدلال مخالفین بیشتر بود. من با انتقال دو رشتۀ روانشاسی بالینی و سلامت به وزارت بهداشت یا دست کم برنامۀ مشترک دو وزارتخانه موافقم.

با انتقال موافقم
مخالفین انتقال معمولا روانشناس بالینی و سلامت نیستن از روی احساسات صحبت می کنند و به خاطر خودشون مخالف انتقال هستن

موافقان انتقال با ادب و طمئنینه به سوالات پاسخ دادند در حالی که مخالفان بیشتر به سفسطه روی آورده بودند و پاسخ منطقی و قابل قبولی ارائه ندادند. دکتر فتحی آشتیانی بیشتر از آنکه استدلالاتشان را قوام بخشند، سعی در متشنج کردن مناظره داشتند.

با سلام
با نظر دکتر افروز موافقم .روانشناسی بالینی در وزارت علوم بماند و زیر ساخت ها درست شود.

نظرات جناب آقای دکتر باقریان و دکتر دولتشاهی مبنی بر انتقال روانشناسی سلامت و بالینی بسیار منطقی و توام با استدلال صحیح بود. نظرات آقای دکتر افروز سازنده بود و آنجاهایی که مخالف انتقال بودند سکوت می کردند. اگرچه ایشان نیز تلویحا با انتقال موافقت می کردند. نظرات آقای دکتر آشتیانی غالبا غیر منطقی و توام با استدلال هیجانی بود و توجیه علمی و منطقی و مبتنی بر شواهد برای مخالفت با انتقال نداشتند. در مجموع از انتقال روانشناسی سلامت و بالینی به وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی موافقت می نمایم.

بنده به عنوان یک روانشناس بالینی با انتقال موافق شدیدا موافقم. لطفا دوستانی نظر بدن که بالینی هستن وگرنه مخالفت غیربالینی ها کاملا قابل حدس است.

سپاس فراوان از زحمات اساتید بزرگوار که همه دغدغه ارتقا علم روانشناسی را دارند. از روند بحث بین اساتید محترم کاملا هویدا بود که انتقال دو رشته بالینی و سلامت به وزارت بهداشت منجر به ارتقای آموزش و سطح مهارت در دانش اموختگان این دو رشته می شود که نهایتا برای آحاد مردمی که از این خدمات استفاده می کنند سودمند خواهد بود. من به عنوان دانشجوی دکترای بالینی که در مقاطع مختلف در هر دو وزارت تحصیل کرده ام، اطمینان دارم که امکانات آموزشی در وزارت بهداشت برای این دو رشته مهیا تر است. و از صمیم قلب با این انتقال موافقم.

دکتر افروز به ظاهر میانه رو بودن ولی باطنا آگاه به معایب بی شمار وزارت علوم بودند و این رفتار الحق که درخور یک استاد ممتاز بود.و دو عضو موافق بر خلاف مخالفان کاملا پشتیبان هم بودند.
امیدوارم انتقال آینده روشن تری برای همه ما رقم بزنه.

با سلام. نظر دکتر افروز واقعا سازنده، علمی، منطقی و قابل اجرا است که ضمن اعتلای کلیه شاخه های رشته روان شناسی، به انسجام حرفه ای نیز بیش از پیش کمک خواهد کرد.

مناظره جالبی بود. چطور یک استاد. روان شناسی بعد نوشتن ۱۲کتاب در حوزه بالینی سوار بر موج هیجانهایش پیش میرود بی انکه کنترلی داشته باشد
یک لحظه خودم را به جای درمانجوی ایشون گذاشتم که چطور می توانند با این بدتنظیمی هیجانی درمانگر باشند
من واقعا برای روان شناسی و. اینهمه بدتنظیمی هیجانی در استاد. صاحب نام این رشته متاسفم
قسمتی از انچه در. روان شناسی می اموزیم همدلی ارتباط موثر. مهارتهای ارتباط و حل تعارض هستند
چند درصد را در رفتار دکترفتحی مشاهده کردیم؟
افرین به بالینی ها که علیرغم جمعیت اندکشان سی درصد رای دادند
ایا شرکت کنندگان در نظرسنجی بالینی بودند یا صرفا از ابشخوربالینی خود را سیراب می کنند؟
امیدوارم به زودی شاهد کیفیت وزارت بهداشتی در. روان شناسی بالینی باشیم

با سلام بنده با کمال میل موافق انتقال هستم و دلایل خاص خودم رو دارم و صحیتهای دکتر دولتشاهی و دکتر باقری منطقی بود . ما روان شناس بالینی به معنای واقعی کلمه به دلیل مدرک گرایی وزارت علوم که حتی به رشته های نامرتبط هم کشیده شده نداریم ...متاسفانه

من روانشناس نیستم ولی به عنوان یه شنونده ی عام شیوه ی بحث دکتر آشتیانی رو اصلا دوست نداشتم و عدم رعایت نوبت و سفسطه های واضحش باعث شد برنامه زمان بسیاری رو از دست بده.

من موافق انتقال هستم
چون همان طور که ملاحظه شد مخالفان هم دلیل کافی ندارن و هم قدرت سفسطه گری بالایی داشتن که برای یک شخصیت علمی بعید است

قبول دارم که دکتر آشتیانی ی کم تند صحبت کردن و بنظرم این هیجانات ناشی از اون بود که واقعا خودشون رو بر حق می دونستن... مثلا ازاین همه واحد درسی نام میبرد و میگه اینا پزشکین دکتر دولتشاهی میگه بله پزشکین واقعا آدم دیوونه نشه خوبه ....
ولی بنظرم کسانی که موافقن بقول دکتر آشتیانی فقط پزشک زده هستن

موافقم

جدن از مناظره ۴ دکتر باتجربه بسیار چه در زمینه تدریس و چه در زمینه کار درمانی احساس یاس وناامیدی شدیدی بهم دست داد.
چقدر پرتنش و هیجانی و بی منطق بحث میکردند .
متاسفم از رعایت نکردن ابتداییترین اصل بحثو منظره که نپریدن تو حرف همدیگر را از اساتید روانشناسی.
بسیار مسخره و مضحک بود به نظر بنده.

نمیدونم دقت کردید یا نه! آقای دکتر باقریان یک لحظه میان صحبت هاشون اشاره ای کردند به اینکه احتمالا با انتقال روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت، مجوز های حرفه ای و شغلی رو، نظام پزشکی برای روانشناسان بالینی صادر خواهد کرد. حتی گفتن این کار در نظام پزشکی شروع شده. در واقع این به معنای از بین رفتن استقلال شغلی روانشناسان و به حاشیه رانده شدن نظام روانشناسی است. به نظرم با انتقال این رشته بلایی که پزشکان بر سر رشته های توانبخشی آوردند بر سر روانشناسان هم خواهند آورد بالاترین امتیازی که به ما می رسد دستیاری و منشی گری برای پزشکان خواهد بود

با عرض سلام خدمت جامعه فرهیخته و محترم روان شناسی و همکاران محترم ضمن تشکر از حساسیت روان شناسان گرامی چه موافقان و چه مخالفان انتقال رشته های مرتبط با سلامت به خصوص روان شناسی بالینی و روان شناسی سلامت‌ چند نکته را وظیفه دانستم به عنوان جامعه گرانقدر روان شناسی به عرض برسانم
با توجه به سند امایش اموزش عالی کشور و قانون بالادستی کشور که به تصویت مجلس رسیده است و شورای عالی انقلاب فرهنگی خواستار به لزوم اجرای ان شده است وزارت بهداشت موظف است در خصوص اموزش و برنامه ریزی رشته های مرتبط با سلامت و صلاحیت و عدم صلاحیت دانشگاه های کشور مبنی بر اموزش اینگونه رشته ها مسئول سیاست گذاری و اجرا است
با توجه به صحبت های مقام معظم رهبری در سال ۱۳۹۳ در خصوص رشته های مرتبط با سلامت وزارت بهداشت مسئول قانونی تولیت نظام سلامت کشور است که در برنامه ششم توسعه چندی قبل به تصویت مجلس شد و نظام سلامت در وزارت بهداشت متمرکز شد و تمام ارکان چه دولتی و چه خصوصی موظف به تبعیت هستند
سخن با جامعه روان شناسی است چه بالینی و چه غیر بالینی
کمی به خود بیاییم و از حاشیه بپرهیزیم و عاقلانه جوانب را در نظر بگیریم
طبق صحبت های استاد ارجمند و گرانقدرم دکتر افروز مشکل روان شناسی از جایی شروع شد که گذاشتم هر کسی که رشته اش غیر مرتبط بود وارد رشته ای شود که با سلامت روان انسان ها در ارتباط است لذا با توجه به جذابیت و مذیرش های بی رویه دانشجویان برخی دانشگاه ها از قبیل روان شناسی بالینی به خصوص بریخی واهدهای دانشگاه ازاد اسلامی بدون هیچ نظارت بالینی و بیمارستانی به دور از تعصب به وزارتی انتقال از جذبیات بی رویه دانشجو در روان شناسی به خصوص رسته بالینی و یلامت جاوگیری خواهد کرد و این به نفع چامعه روان شناسی دانشجویان و فارغ التحصیلان ان است
عدم مرزبندی صلاحیت های حرفه ای جامعه روان شناسی که همه رشته ها مجوز روان درمانگری دارند و این به نفع جامعه و مردم کشور و ملی نگری نیست برای متال روان شناسی تربیتی بهتر است در مدارس و مهد کودک ها مشغول شد روان شناسی کودکان استتنایی در سازمان بهزیستی و مدارس خاص و روان شناسی صعنی سازمانی در ادارات و سازمان ها به عنوان روان شناس و روان شناسی بالینی و روان شناسی سلامت فقط حق روان درمانگری داشته باشند زیرا واحدهای درسی مرتبطی بیشتر با روان درمانگری گذرانده اند
عدم اموزش با کیفیت و مطلوب وزارت علوم که در برخی دانشگاه های ممتاز به خصوص دانشگاه تهران عدم هیئت علمی برای رشته های فوق وجود دارد و امکانات بالینی و اموزشی در وزارت بهداشت بیشتر وجود دارد
مخالفان که بیشتر روان شناسان غیر بالینی و یا روان شناسان بالینی اساتید محترم و دانش اموختگان زیر نظر وزارت علوم هستند با توجه به تعصبی که به وزارت علوم دارند و اینده خود را نابود شده در صورت انتقال می دانند اقداموبه اعتراض های شدید می زنند در صورتی که بسیاری از روان شناسان بالینی اعم از دانشجویان و فارغ التحصیلان و روان شناسان که به دور از تعصب شغلی و وزارت علوم و با توجه به در نظر گرفتن شرایط نابسامان رشته روان شناسی موافق انتقال هستند
مخالفان ادعا می کنند انتقال پاره پاره کردن جزء از کل و شاخه از درخت پرپار ان است من از مخالفان محترم سوال دارم ایا رشته روان شناسی شناختی از زیر مجموعه روان شناسی نیست به چه دلیل در دفترچه کنکور کارشناسی ارشد زیر مجموعه علوم پایه و مجموعه علوم اعصاب شناختی است دوستان چرا راجع به این موضوع سکوت کردند اگر چنین اتفاقی غیر ممکن است برای چه دوستان در خصوص روان شناسی شناختی اعتراض نمی کنند و ان را به مجموعه انسانی و روان شناسی نمی اورند به چه دلیل دوستان دغدغه انتقال روان شناسی بالینی و سلامت را دارند در صورتی که یک شاخه از درخت پربار و مفید روان شناسی جدا شده است
با توجه به صحبت های دکتر بهروز دولتشاهی تولیت اموزش با وزارت بهداشت است و مجوز پروانه اشتغال حرفه ای با سازمان نظام روان شناسی است
در ضمن مخالفان هم می دانند انتقال رشته روان شناسی بالینی و سلامت از وزارت علوم به وزارت بهداشت منافع زیادی برای جامعه روان شناسی رر بر خواهد داشت
از جذبیات بی رویه روان شناسی جلوگیری می شود و بازار وار فارغ التحصیلان و دانشجویان رشته های مربوطه بهتر می شود و دانشجویان از اموزش های بالینی و اساتید بهتر و باکیفیت تری برخوردار می شوند
مرزبندی صلاحیت های حرفه ای در گرایش های روان شناسی مشخص می شود و هر رشته ای نمی توانند خیلی راحت وارد رشته های شود که شیوه کاری انان روان درمانی است و چند رشته خاص و مرتبط می توانند وارد اینگونه رشته ها شوند
تولیت اموزش با وزارت بهداشت باشد ولی چارت رشته های مربوطه پزشکی و هم علوم انسانی گنجانده شود تا دانشجویان نگاه تک بعدی و زیستی به مسائل روان درمانی و بیماران پیدا نکنند با توجه به اینکه انتقال به وزارت بهداشت شخصیت از دست رفته روان شناسان را در نزد مردم بهتر می کند و خدمات روان درمانی با توجه به مرزبندی صلاحیت حرفیه ای گرایش های روان شناسی مشمول خدمات بیمه می شوند در نهایت اگر چنین نشد کارگروه مشترکی بین وزارت علوم و وزارت بهداشت نظارت اموزش رشته های مربوطه را در نظر بگیرند روان شناسان و روان پزشکان با یکدیگر همکار هستند و به عنوان تیم درمانی بهتر می دانند خدمات به بیماران روانی بدهند
به دور از تعصب به هیچ‌وزارتی و با توجه به دلسوزی و تعهد و احساس خوبی که نسبت به اینده روان شناسی دارم وظیفه خود دانستم که موضوعاتی را عرض کنم
هر چند که انتظار انتقادهای تند و بی احترام روان شناسان وزارت علوم را دارم و به نحو احسن در عدم کنترل بر خود و نامتعادل بودن دکتر فتحی اشتیانی که اجازه به هیچ کس جز خود برای صحبت نمی داد و قادر به شنیدن سخن حق نبود و دوست نداشت دیگران هم که انها را به اعتراض و مخالفت دعوت کرده است سخن حق را بشنوند و سعی در تشویش مناظره و به حاشیه کشیدن برنامه داشت انتظار بیش از این نمی رود که با بی احترامی و لحن توهین امیز جواب بنده را بدهید هر جا سخن حق باشد گوش های شنوا و چشم های بینا خاموش می شوند روان شناسانی که فقط به فکر اینده کاری و شغلی خود هستند و به فکر دانشجویان در حال تحصیل نیستند
دوستان انتقال اینده روشن تر از گذشته را برای جامعه روان شناسی به ارمغان خواهد اورد
کمی هم به فکر ما باشید ما گناهی نداریم که پای تفکرات و تعصبات شما بسوزیم به فکر اینده روان شناسی باشید و دلتان به حال روان شناسی بسوزد نه به حال اینده شغلی و کاری خودتان
بنده با انتقال روان شناسی بالینی و روان شناسی سلامت از وزارت علوم به وزارت بهداشت موافق هستم
الله اعلم

بنده به عنوان روانشناس بالینی که تجربه ی تحصیل در هر دو وزارتخانه را داشته ام فقط یک جمله را می گویم و تمام : پزشکان به طور طبیعی و صنفی (!!) هیچ وقت مصلحت و منفعت رشته ی روانشناسی را نخواسته و ندارند

موافق انتقالم!
اگر کوچکترین شکی هم داشتم امروز برطرف شد؛ دلایل دکتر باقریان و دکتر دولتشاهی بسیار منطقی و اصولی بود.
پیشنهاد دکتر افروز قابل تامل بود ولی عملی نیست! و اما دکتر آشتیانی
ایشون قبل از هرچیز باید برای کنترل هیجاناتشون به یک روانشناسی بالینی با مهارت مراجعه کنند.
حتی یک جمله حرف حساب نگفت...
فکر کنم دکتر افروز هم شرمنده بود از اینکه با ایشون در یک طرف هستند!

به نظر من این مشکل یک راه حل منطقی دارد: بهتر نیست به جای این همه کشمکش و بازی های الکی و بی مورد شرایطی رو فراهم کنن که دانشجویان تحت نظر وزارت علوم آموزش ببینن و در کنار مباحث تئوری از امکانات بالینی وزارت بهداشت هم استفاده کنند و تا مراحل کلینیکال رو با اشراف پاس نکنند موفق به فارغ التحصیلی نشن؟
این کار رو نمیکنند چون هر کدام از وزارتخانه ها قصد عرض اندام کردن و اثبات خود را دارد و اصلا خود رشته و دانشجو برایشان اهمیتی ندارد.

با سلام عالی بود
از جناب دکتر فتحی و افروز تشکر میشود که خیلی حرفه ای جواب دادند عالی بودند عمرشون دراز و خدا این عزیزان رو که به فکر منافع ملت هستند حفظ کند.

بنظر من روانشناسی از ریشه اشکال داره و این کمبود فقط به بالینی محدود نمیشه . واقعا شاخه ها معنی ندارن .همه بالینیگرا شدن!!! دیشب گفته شد که شاخه های دیگر روانشناسی سوار برشاخه های بالینی و سلامت شدن!!! اخه بالینی اجازه ی فعالیت به هیچ شاخه ای رو نمیده که هر جا میری میگن بالینی باید باشه ! مشاوره مدرسه بالینی، کلینک ها بالینی ، ترک اعتیاد و... همه جا اولویت داره.من خودم به عنوان یک ارشد روانشناسی عمومی موندم که پس شاخه های دیگه کجا حق فعالیت دارن!! بنظرم سوای انتقال بالینی به بهداشت اول باید مشخص کنیم چه شاخه ای کجا باید فعالیت بکنه! اگر شاخه های تربیتی و عمومی و... کاربرد ندارن چرا جذبشون تو دانشگاه ها اینقدر بالاس!

قابل توجه برخی دوستان که نتیجه سئوال پیامکی رو مهم میدانند و می گویند هفتاد درصد مخالف بودند و ملت رو بچه فرض کردن خخخخخخ
اول اینکه تعداد دانشجویان وزارت علوم،پیام نور و دانشگاه آزاد 10برابر دانشجویان وزارت بهداشت هستن .

دوم اینکه همه فارغ التحصیلان رشته های روان شناسی عمومی،تربیتی،روانسنجی،صنعتی، حتی مشاوره که دارن بدون نظارت به امر رواندرمانی می پردازند و سازمان نظام به همشون داره مجوز درمان میده خیلی بیشتر هستند و در یک جبهه قرار گرفتند



سوم هم خیلی از مردم ایران که اصلا رشته روان شناسی را هم نخواندن و رشته ای مثل حقوق،فیزیک،ادبیات و تاریخ ... را خوانده اند میان پیامک میفرستن

چهارم اینکه هر نفر میتونه با چهارخط دیگه همراه اول و ایرانسل و رایتل 4تا رای بفرسته اینکه ذوق زدگی نداره

پس عوام فریبی نکنیم چون این نظرسنجیها فاقد اعتباره و نمیشه به این هفتاد درصد اعتماد کرد برای اینکه اکثریت جامعه نمونه فارغ التحصیل روان شناسی و مشاوره هستن و طبیعتا همشون سوءگیری دارند . متشکرم

در اینکه اموزش روانشناسی با مشکلات ریشه ای عدیده ای روبروست, شکی نیست. اما انتقال باعث رفع این مشکلات نخواهد شد. و این انتقال صرفا جنگ بر سر قدرت است. مهم ترین اقدامی که در جهت رفع مشکلات باید صورت گیرد عدم پذیرش در مقطع ارشد از رشته های غیرمرتبط می باشد و همین طور کاهش ظرفیت پذیرش. بنده با نظر دکتر اشتیانی کاملا موافقم که فرمودند اگر امکاناتی در کشورههست باید در اختیار همه قرار گیرد و به طور انحصاری در اختیار وزارت بهداشت نباشد. اینکه دکتر قربانیان فرمودند فارغ التحصیلان وزارت بهداشت صلاحیت بیشتری دارند مخالفم. چون در ظاهر وزارت بهداشت از برنامه های بیمارستانی و درمانگاهی برخوردار است در حالی که این برنامه ها بسیار نابسامان بوده و بازده انچنانی ندارند. با انتقال این گرایش ها مشکلات عدیده ای دربرابر روانشناسان قرار خواهد گرفت از جمله اینکه مانند سایر رشته های وزارت بهداشت این گروه نیز زیر سطله پزشکان خواهند بود.

با انتقال رشته به وزارت بهداشت کاملا موافقم و معتقدم این موضوع کوچکتری ارتباطی به روانشناس اجتماعی و یا روانشناس تربیتی ندارد که نگران افت روانشناسی بالینی باشند و همان رای 30 درصد برنامه زوایه یعنی نظر اکثریت قاطع روانشناسان بالینی اهمیت دارد. مددکاری اجتماعی در وزارت بهداشت قرار دارد - آیا اساتید علوم اجتماعی تحصن کردند- بیانیه دادند و یا مانند دکتر فتحی آشتیانی رفتار می کردند - که در برنامه زاویه هیچ کنترلی روی هیجاناتشان نداشتند- ما نگرانیمان همین است افرادی که نه دانش و نه مهارت و نه ویژگی های فردی مناسب روان درمانی را دارند در امر روان درمانی دخالت بی حا دارند

نکته قابل توجه اینکه مخالفین انتقال عمدتا گرایش های غیر بالینی هستند . ورود فعال این عزیزان به عرصه ی تصمیم گیری برای گرایش بالینی ، خود تاییدی است بر جمله ی دکتر باقریان که همه ی روانشناسان بر شاخه ی بالینی سوار شده اند ... در مناظره چیزی که واضح بود ، فقدان آگاهی جناب دکتر فتحی به عرصه ی بالینی و ضرورتهای آموزشی آن بود . وقتی حرف از بالین بیمار زده می شود ، تصور میکنند که منظور فقط پای تخت بیمار در بیمارستان است !! اینکه تصور میکنند بیشتر مراجعین متخصصین بالینی ، افراد سالم هستند ، نشان می دهد که یا تسلط بر حوزه های تشخیصی ندارند که تشخیص بیمار میس می شود یا واقعا در حیطه ی بالینی فعالیت نمی کنند . توهین مستقیم ایشان به اساتید بالینی که گفتند اعتماد به نفس نداشته خود را با رفتن به وزارت بهداشت قصد دارید ترمیم کنید ( نقل به مضمون ) را این طور پاسخ می دهم که اتفاقا اساتید حاضر موافق انتقال ، هر دو همین حالا در وزارت بهداشت حضور دارند و نیازی به ترمیم اعتماد به نفس از این طریق ندارند . جناب دکتر افروز با متانت خاص خود ، علیرغم‌ مخالف بودن با انتقال، الگوی تعامل مناسب بودند . نکته ی مهم مغفول آن است که انتقال بالینی به وزارت بهداشت به معنای حذف گرایش بالینی از دانشگاههای وزارت علوم نیست. کما اینکه در بین آنها دانشگاههای فاخری هم اینک به تربیت دانشجوی بالینی مطابق استانداردها می پردازند . انتقال به وزارت بهداشت صرفا به معنای تولی گری بورد روانشناسی بالینی بر آموزش این رشته است بدین معنا که از آن پس هر دانشگاهی در هر جا من جمله آزاد و پیام نور بخواهند روانشناسی بالینی بگیرند موظف به برآورده سازی استانداردهای آموزشی لازم برای دانشجویان خود هستند . نمی دانم کجای این مساله اینقدر مخالفت افزاست !

با انتقال رشته روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت کاملا مخالفم

ضمن عرض سلام و خسته نباشيد
صحبت هاي موافقين انتقال كاملا منطقي و تخصصي بود هر رشته اي بايد مرزهاي روشن و شفاف داشته باشد

موافقم با انتقال

کاملا به ناتقال رشته روانشناسی بالینی موافقم...مگه وزارت علوم چیکار کرده برای روانشناسی...آون از آموزش هایی که میدن و اون از بیمارستان هایی که میرن...واقعا و وجدانا روانشناسایی که از وزارت علوم میان بیرون چه تخصصی دارند...تا نشه عملی کار کرد هیچ ارزشی نداره

دانشجو ترم آخر رشته روانشناسی از دانشگاه ازاد هستم.
از نظر من انتقال برای رشته ما بهتره. در کل حرفم اینه که چرا دانشگاه های ... کیلویی دانشجو میگیرن و بدون داشتن امکانات روانشناس بالینی پرورش میدن. دانشگاهی که امکانات نداره اون رشته رو هم نباید داشته باشه. چرا به همچین اماکنی مجوز جذب دانشجو داده میشه؟آیا غیر از نفع مالی و شخصی است؟

فیلم برنامه را برای دانلود بگذارید.

با سلام ، مخالف صد درصدی این انتقال نابالغانه و ناآگاهانه که حتی با مقدمات علم روانشناسی هم همخوانی ندارد ، هستم ... به عزیزان تک رای و یک دنده موکدا سفارش می کنم که روخوانی هم که شده هر چند سرسری داشته باشند ...

من به عنوان دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی که سابقه حضور در دانشگاهای وزارت علوم ،آزاد و بهداشت را داشته ام با انتقال این رشته به وزارت بهداشت شدیدا موافقم زیرا که اولین و بدیهی ترین اصل آموزشی وجود فضا ی مناسب آموزش و اساتید مرتبط با آن رشته است که با توجه به تجربه تنها دانشگاهی که صلاحیت لازم را برای تربیت روانشناس بالینی دارد دانشگاههای زیر نظر وزارت بهداشت است . . در روزگاری که همه علوم از جمله علم روانشناسی از دانش پایگی بر مهارت پ

به نظر من دوستان موافق به نکته خوبی اشاره کردند که چرا باید به جای روانشناسان بالینی و سلامت، غیر بالینی ها برایشان در این انتقال تصمیم بگیرند، در ضمن رای گیری این برنامه اصولی نبود و هیچ مبنای آماری نداشت و هر کسی می توانست در آن شرکت کند و رای بدهد، یک سیاه نمایی به تمام معنا بود.

با عرض احترام خدمت همه اساتید رشته روانشناسی. در این مناظره با صحبت های اساتید موافق انتقال کاملا موافقم زیرا امکانات آموزش بالینی در وزارت بهداشت فراهم است. جامعه نیاز مبرم به کلینیسین دارد و از تئوریسین اشباع است ،البته بالینگری که واقعا مراجعین و بیماران نیازمند درمان را دیده باشد و برای درمان واقعی سوپرویژن مستمر در طول تحصیل گرفته باشد که این امکان در وزارت بهداشت فراهم است .

چرا پیام را دریافت نکردید

با عرض احترام به اساتید محترم روانشناسی . من با اساتید موافق انتقال موافقم زیرا امکانات آموزشی و نظارت برآموزش در این وزارتخانه فراهم است . جامعه به کلینیسین در این رشته بسیار نیازمند است . البته بالینگری که با بیماران و مراجعین کاملا آشنا باشد و درمان را تحت نظارت سوپرویژن در طول دوره تحصیل آموخته باشد که با توجه به تحصیل در دانشگاههای هر دو وزارتخانه این مهم در دانشگاههای وزارت بهداشت میسر است.

با انتقال رشته باليني به وزارت بهداشت موافقم.

با انتقال به وزارت بهداشت کاملا موافقم.
نه تنها به شفاف سازی مرزهای حرفه ای کمک میکنند بلکه به ارتقای سطح آموزش و تربیت بهتر منجر میشود.
کافی است شما نحوه آنالیز کردن یک کیس رو توسط دانشجوی بهداشت و دانشجوی علوم مقایسه کنید.
تفاوت از زمین تا آسمان است.

بنظرم اگر این مناظره فقط با حضور دو استاد بزرگوار یعنی آقای دکتر افروز و دکتر دولتشاهی انجام میشد و البته با حضور یک مجری مسلط بیطرف، مطمعنا باعث تعامل،همکاری دو وزارتخانه برای آموزش و تربیت و شکوفایی روان شناسی بالینی می شد ولی به این شکل انجام مناظره با بار هیجانی بالا ، با صدای بلند و بدون رعایت نوبت هیچگونه فایده ای که نخواهد داشت هیچ، بلکه باعث تشدید فضای دوقطبی،کدورت بین جامعه سالم روان شناسی خواهد شد و آبروی رشته محبوب روانشناسی را در نزد افکار عمومی جامعه خواهد برد که اینها که خودشان استاد بودند به احترام متقابل، تنظیم هیجان، شنونده فعال بودن و قدرت تحمل انتقادها و .... اعتقاد ندارند. من که شرمنده شدم

من به عنوان فردی که تجربه تحصیل در هر دو دانشگاه وزارت علوم و بهداشت را داشته ام با این انتقال موافق هستم. دانشجویان وزارت بهداشت به دلیل برخورداری از امکاناتی که زمینه را برای ایجاد مهارت های عملی در کنار آموزش مفاهیم نظری فراهم می کند، بهتر می توانند نیازهای مراجعین نیازمند بستری و غیر بستری را پاسخگو باشند. از سوی، نکته مهمی که بایستی مد نظر داشته باشیم این است که مشخص نبودن مرزهای روانشناسی در وزارت علوم که موجب شده است تمامی گرایش های روانشناسی مشغول فعالیت بالینی شوند نیز یکی از عوامل مساله ساز است. به طوری که به نظر میرسد با انتقال این رشته ها به وزارت بهداشت نظارت بیشتری حاکم شود.

با انتقال رشته روانشناسی کاملا موافقم و اموزش در این رشته تا وقتی که به شکل عملی و اموزش در بیمارستانها انجام ننگیرد هیچ موفقیتی در پیش نخواد داشت و روند فلسفی خود را ادامه خواهد دهد.

من به عنوان دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی وزارت بهداشت با سابقه دانشجویی در وزارت علوم و دانشگاه آزاد با این انتقال موافقم زیرا که یکی از بدیهی ترین اصول آموزش، وجود زیر ساخت ها و فضای متناسب با اموزش هر رشته میباشد. که به تجربه، زیر ساخت های وزارت علوم را در امر آموزش بالینی غیر قابل مقایسه با وزارت بهداشت میدانم ،در روزگاری که تمرکز علوم از دانش پایگی بر مهارت پایگی میباشد روشن است روانشناس بالینی تربیت شده علاوه بر دانش نظری باید مهارت های لازم در امر پیشگیری ، تشخیص ، درمان و بازتوانی حوضه سلامت روان را داشته باشد که رسیدن به این مهارت جز در فضای بالینی حاکم بر وزارت بهداشت امکان پذیر نیست . نکته قابل توجه برای من در این انتقال موافقت بخش اعظمی از دانشجویان و اساتید بالینی با این انتقال میباشد، که در مقابل، همکاران با گرایش های غیر بالینی کاسه ی داغ تر از آش شده و فریاد عدم انتقال را سر می دهند .نکته ای که تامل درآن گره گشای زوایای پنهان موجود در بحث انتقال خواهد بود .

با سلام. به نظرم بهتر بود که اساتید روانشناسی بالینی در این مناظره شرکت می کردند. آقای دکتر افروز درسته که استاد ممتاز هستند و احترام زیادی براشون قائلم اما استاد روانشناسی کودکان استثنایی هستند نه بالینی. مطلب دوم با توجه به زیر ساخت های بهتر در وزارت بهداشت و ماهیت بین روانشناسی کاملا موافق انتقال هستم. امروز روانشناسی یک رشته صرف علوم انسانی نیست و برای پیشرفت خودش ناچار هست که به علومی مانند نروساینس چنگ بزنه. به نظرم این حرف که به مسائل زیستی و این ها می پردازه کاملا بی اساس جلوه می کنه وقتی که ماهیت علم روز رو در نظر بگیریم.

من کارشناس ارشد روانشناسی بالینی هستم. صحبت های موافقین کاملا منطقی و به جا بود و منبا این انتقال کاملاموافقم.

در روانشناسی بالینی شرط فقط همدلی و رابطه نیست بالینی با درمان سروکار داره و متاسفانه این شرایط مهیا نیست که بصورت عملی و تجربی انجام بشه و وزارت بهداشت میتونه این شرایطو مهیا کنه و الا هر سال ناظر بالینی های بی تجربه ای خواهیم بود که حتی در برقراری رابطه درمانی با بیمار درجا میزنند بجای جبهه گیری جامعه روانشناسی بخاطر انتقال بالینی به وزارت بهداشت بهتره بفکر پیشرفت و نواوری باشند

با سلام
با توجه به نگرانی های عزیزان روان شناس در وزارت علوم لازم میدونم به عنوان دانشجوی وزارت بهداشت چند نکته رو در مورد آموزش در وزارت بهداشت خدمت دوستان عرض کنم:
دوستان از این نگرانند که ما نتونیم به عنوان روان شناس بالینی به طور آزادانه به فعالیت های حرفه ای مون بپردازیم؟
بیایید دقت کنیم الان روان شناسی بالینی چند درصد در بهبود وضعیت مردم کشور نقش دارد؟ جز این هست که فارغ التحصیلان گرایش های مختلف با روش های موسوم به عمه درمانی مراجعین و بیماران رو در اغلب موارد از درمان ناامید می کنند؟ مسئول این نابسامانی جز این است که آموزش ناکافی و غلط سیستم آموزشی وزارت علوم اجازه ی ورود دانشجو را بدون معیارهای خاص به دانشگاه می دهد و تازه بعد از آن هم در فیلد آموزشی اساتیدی که عمدتا بر جنبه پژوهش تاکید دارند به آموزش این افراد می پردازند؟
دوستان می گویند در وزارت بهداشت بر دروس نظری تاکید نمی شود؟
به عنوان یک دانشجوی روان شناس بالینی وزارت بهداشت عرض میکنم: تمامی دوران ارشد و دکترا در وزارت بهداشت بدون تکیه بر نظریه های مختلف و بهره گیری از آن ها در درمان دانشجو اجازه ی مداخله در درمان مراجعین و درمان ندارد. دانشجوی وزارت بهداشت ابتدا باید با رویکردهای نظری رشدی، تشخیصی و درمان آشنا شود و سپس مداخلات مربوط به مشکلات مختلف را بیاموزد. بی انصافی است که دوستان در وزارت علوم عدم تاکید برمبنای نظری را به عنوان بهانه ای برای عدم انتقال مطرح می کنند.
در مناظره دومین تاکید اساتید وزارت علوم بر جنبه های پژوهشی علم روان شناسی بود... من از دوستان می پرسم نتیجه ی سال ها پژوهش و انتشار مقالات مختلف در رشته ی روان شناسی تاکنون به چند درصد از مشکلات جامعه ی ما در عمل رسیدگی نموده است؟ جز این است که اکثرا برای افزایش رزومه کاری بدون توجه به اخلاق پژوهش بودجه های پژوهشی در راستای مشخص نمودن ارتباط دو متغیر یا هنجارسازی پرسش نامه هایی که در عمل کاربرد چندانی داشته اند، هدر رفته است؟ مگر قرار نیست که پژوهش قدمی در جهت افزایش دانش و کاربرد آن در عمل داشته باشد؟
در راستای بحث آموزش روان شناسی در وزارت علوم، دانشجویان عزیز روان شناسی بالینی نظر دهند: بعد از خواندن نظریات روانشناسی در کلاس های درس، در کار بالینی چقدر در مورد کار کردن با یک بیمار مثلا وسواس موفق بودند؟ آیا نیاز به یک آموزش حرفه ای زیر نظر اساتیدی که سوپرویژن را در یک فضای درمانی ارائه دهند هیچ وقت احساس نمی شود؟
دوستان نگران این هستند که تحت سلطه ی روان پزشکان برویم؟
در کار بالینی دو ساله ی خود در تیم همکاری کننده با روان پزشکان مشاهده کرده ام که مشکل و رقیب اصلی ما در درمان مراجعین روان پزشکان نیستند، بلکه ناآگاهی و عدم مهارت بالینی ما مشکل اصلی است. چرا روان پزشکان در برخی موارد کارما را قبول ندارند؟ دلیل آن مشخصا به عدم مهارت ما درکار بالینی مربوط است. در تمام دنیا روان شناس و روان پزشک، مددکار به صورت تیمی کار می کنند هر چند اختلافات نظری گاهی اوقات مانع شود ولی در عمل ما نباید به فکر ارائه ی خدمات بهتر به مراجعین باشیم؟ نگاه کنید ما در عمل مگر چند هزار روان پزشک داریم؟ در مقابل تعداد روان شناسانی که بدون مهارت وارد بازار کار می شوند چندین برابر تعداد روان پزشکان می باشد.
صحبت های دکتر افروز درباره ی آموزش روان شناسی فارغ از درگیری های وزارت خانه ای بسیار ایده آل گرایانه و در عمل غیر ممکن است. چرا که نظارت و برنامه ریزی آموزشی ایران بر عهده ی دو وازرت خانه است و این دو وزارت خانه نسبتاً مستقل از یکدیگر کار می کنند.
بنابراین بهتر است به فکر ریشه های درخت روان شناسی بالینی و سلامت باشیم که در اثر فشار ناآگاهی ها دارد می خشکد و بیش از همه مردم جامعه ی ما از آن متضرر می شوند..هر حرکت اصلاحی باید از جایی شروع شود و در این زمینه نگرانی ها برای همه ی ما روان شناسان وجود دارد ولی اجازه دهیم که در سایه ی اتحاد و دوراندیشی ما این درخت مجددا سربرآورد و در طول زمان ثمره ی اصیل خود را به جامعه عرضه کند.

با انتقال کاملا موافقم.
سخنان اساتید موافق بسیار منطقی موجه بود.دکتر افروز هم هر چند ظاهرا مخالف بودن ولی در برابر دلایل منطقی و عینی موافقان بسیار عاقلانه و درخور یک روانشناس بزرگ سکوت اختیار فرمودند.
امید است با انتقال و روشن شدن صلاحیت ها هر گرایشی در حیطه خودش و برای سلامت مردم این مرز و بوم تلاش کند.

من دلیل قانع کننده ای از طرف مخالفان انتقال ندیدم و صحبت های دکتر باقریان و دکتر دولتشاهی کاملا منطقی و علمی بود.با انتقال این رشته کاملا موافقم.

جدا از نظریات دوستان محترم چه موافق و چه مخالف انتقال رشته روان شناسی بالینی و روان شناسی سلامت سرانجام این کشمکش چه خواهد شد و جامعه روان شناسی چه زمانی از این بلاتکلیفی در خواهد امد از روان شناسی میگنا درخواست داریم جواب بنده را لطفا پاسخ دهد با توجه به این که طبق صحبت های جناب اقای دکتر دولتشاهی انتقال رشته های فوق به وزارت بهداشت قطعی است و در دفترچه کنکور کارشناسی ارشد سال ۱۳۹۶ این انتقال صورت نگرفت سرانجام این کشمکش چه خواهد شد

بنده به دلیل تحصیل در هر دو وزارت خانه شدیدا موافق انتقال هستم و توصیه میشود مخالفین دست از سودجویی شخصی برداشته و به فکر مردم باشند
بابا ما بالینی هستیم ، اجازه بدید خودمون در مورد اینده خودمون نظر بدیم
علوم گند زده به بالینی با این پذیرش بی رویه و سرسام اور، بابا خوندن کتاب نمیشه روانشناس شد به خدا
بین نظریه پردازی بدونه عمل و تجربه بالینی هیچ ارزشی نداره و میشه فلسفه

موافقم دوست عزیز،
۵۰ نفر کف ظرفیت هست صحبت از ظرفیت ۲۰۰ نفره در روانشناسی بالینی در شهرستان های کوچک هست که عمده اینها کارمند یا کسبه می باشند
حالا آقایان دلسوز انتقال روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت رو حذف می دونن، در جواب باید گفت حذف نیست بلکه تثبیت جایگاه علمی و حرفه ای می باشد
تثبیت جایگاه روانشناسی بالینی یا انتقال ان به وزارت بهداشت. ……..اینکه متولی اموزش روانشناسی بالینی کدام وزارت باشد بنظر چندان مهم نیست.اما کیفیت اموزش و نطام مند و قانونمند شدن فرایند پذیرش دانشجو ،فرایند اموزش بالینی ؛رشد مهارتهای بالینی ؛ دسترسی به فیلد عملی و بالینی؛وجود اساتید با تخصص روانشناسی بالینی و…از هر چیز دیگری با اهمیت تر است و این عوامل موثر در اموزش در هر وزارتخانه ای بیشتر فراهم شود برای اموزش دادن روانشناسی بالینی مناسب تر است.نگاهی به دروس و کارورزیهای دوره فوق و دکتری روانشناسی بالینی بیانگر ان است که اموزش دانشجویان این رشته نیازمند فیلد اموزش بالینی و متخصصان روانشناسی بالینی کارازموده و متبحر است. به همین دلایل نگاهی به تاریخچه روانشناسی بالینی در ایران جایگاه رشته را وزارت بهداشت معرفی میکند و لذا روانشناسی بالینی به جایگاه اصلی اش برگشته است نه اینکه از وزارت علوم به بهداشت منتقل شده باشد.تاریخچه رشته بالینی حکایت دارد که اوایل دهه ۱۳۵۰اولین دوره کارشناسی ارشد بالینی در دانشکده پزشکی وبیمارستان روزبه در ایران راه اندازی شد.علیرغم اینکه رشته های روان شناسی در دانشکده ادبیات بودند. حتی وقتی اموزش عالی کشور یکپارچه بود باز هم روانشناسی بالینی در دانشکده پزشکی راه اندازی شد و هیات علمی انان شامل دکتر شاملو دکتر حق پرست و دکتر قاسم زاده و….در بیمارستان روزبه استقرار یافتند نه در گروه روان شناسی دانشکده ادبیات.با تعطیلی این دوره بعد از انقلاب مجددا انستیتو روانپزشکی تهران که مجموعه دانشگاه علوم پزشکی ایران است عهده دار اموزش روانشناسی بالینی شد .و روانشناسی بالینی در هیچیک از دانشگاههای وزارت علوم تربیت نمی شدند. در سال ۱۳۷۶ اولین دوره دکتری روانشناسی بالینی در دانشگاه علوم بهزیستی و علوم پزشکی ایران راه اندازی شد.انجمن روانشناسی بالینی از مجموعه انجمن های علمی وزارت بهداشت است نه علوم . اولین انجمن روانشناسی بالینی در پنجاهمین جلسه کمیسیونهای گروه پزشکی وزارت بهداشت تصویب شد و هنوز هم فعالیت دارد.و علاوه ارزیابی مدارک دانش اموخته های خارج از کشور درروانشناسی بالینی در هر دو مقطع ارشد و دکتری در وزارت بهداشت انجام میشود نه در وزارت علوم .ایا تعمق در این موضوعات گویای این واقعیت نیست که در صورت عملی شدن واگذاری مدیریت اموزش روان شناسی بالینی به وزارت بهداشت جایگاهش تثبت شده است نه اینکه از وزارت علوم به بهداشت انتقال یافته باشد ؟ ایا اموزش روانشناسی بالینی منسجم تر و نظامند و با کیفیت بهتری انجام نخواهد شد؟
دکتر بهروز دولتشاهی هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

من هم به عنوان کسی که تجربه تحصیل در هر دو وزارتخانه را داشتم، کاملا با انتقال موافقم چون اکثر دانشگاههای وزارت علوم فاقد امکانات لازم برای تربیت روانشناس بالینی هستن و اکثر دانشگاههای علوم گروههای بالینی دارن که فاقد حتی یک نفر متخصص روانشناسی بالینی هست و اکثر اساتید این گروهها، با یک عنوان پایان نامه اسم خودشون رو روانشناس بالینی گذاشتن و مهمتر اینکه دانشگاههای وزارت علوم فاقد امکانات لازم برای مهارت آموزی و کسب تجربه دانشجویان هستن و دانشجو، بدون دیدن حتی یک کیس بالینی، فارغ التحصیل می شه و همین شخص به راحتی مجوز سازمان نظام را می گیره و مشغول به کار می شود و در این میان فقط و فقط مردم بیچاره متضرر می شن و حتی دید آنها به روانشناسی خدشه دار می شه. من خودم در مقظع ارشد وزارت علوم حتی یک کیس بالینی هم که حاصل امکانات دانشگاه باشه ندیدم و الان که وارد وزارت بهداشت شدم میبینم که حتی مفاهیم خیلی ابتدایی روان درمانی هم تو وزارت علوم به من نوعی آموزش داده نشده و تازه، این وضع وزارت علومه که ادعاش میشه! اگه به اینا دانشگاه آزاد رو اضافه کنیم می شه به عمق فاجعه پی برد. شخصا آقایی رو دیدم که فارغ التحصیل دانشگاه آزاد بود و موقع صحبت، ابتدایی ترین مفاهیم بالینی رو بلد نبود، ولی مجوز سازمان نظام رو گرفته بود و تو منظقه بالا شهر هم کلینیک زده بود و کلی ادعا هم میکرد! خدا به داد مردم بدبختی برسه که پیش این آدم ها میرن و اگر جلوی این پذیرش فله ای دانشگاههای علوم و آزاد گرفته نشه، این وضعیت در آینده ای نزدیک فاجعه به بار میاره...

با سلام . من با انتقال بالینی به وزارت بهداشت کاملا موافقم. البته اگه بزارن بالینی ها خودشون تصمیم بگیرند. چون مخالفین غیر بالینی هستند.و 30درصد موافقین دیشب واقعا درصد بالایی است. چون تعداد بالینی ها و سلامت کمتر است.

من دانشجوی روانشناسی بالینی هستم و کاملا موافق انتقال هستم.
تجربه دانشجو بودن در هر دو وزارتخونه رو دارم و با اطمینان میتونم بگم انتقال این رشته به نفع دانش آموختگان هست.
صحبت های دیشب دکتر دولتشاهی و دکتر باقریان خیلی منطقی بود.. علاوه بر محتوای کلامی کاملا منطقی، از فرایند اداره جلسه این دو استاد بزرگ خیلی آموختم...

مریم هستم ارشد بالینی من کاملا موافق انتقال به وزارت بهداشت هستم شاید وضعیت کار بهتر بشه و اینکه غیر مرتبطها از بازار کار با دوسال درس خوندن حذف بشن واقعا در حق مرتبطها اجحاف شده

من مخالفم ... دوست دارین پسر بزرگ خانواده رو از شما بگیرن؟ !
بقول دکتر آشتیانی اگه امکاناتی هست در اختیار همگان قرار دهید چرا نگاه بخشی دارین؟ چرا تبعیض قائل میشین؟

من به عنوان ارشد روانشناسی بالینی که تحربه کار با بیماران روانپزشکی را هم ۷ سال دارم کاملا با انتقال روانشناسی بالینی موافقم و از اینکه هر گرایش و رشته نامرتبطی ادعای درمان دارند و باعث اسیب زدن به این رشته شده اند خیلی تاسف داره چرا که ادعای انها از کسانیکه در این رشته زحمت کشیده اند هم خیلی بیشتره.

ازاینکه اساتید موافق به درستی و با رعایت ادب و مدیریت هیجانات نظراتشون رو مطرح کردن بسیار متشکرم، با شنیدن دلایل بدرستی میشد فهمید ک موافقت برای انتقال این رشته چقدر حائز اهمیت هست و متاسفانه مخالفت با این انتقال هیچ مبنای منطقی و حقیقی و دلایل قابل طرحی نداره، امیدوارم هر چه زودتر با لنتقال بالینی و سلامت شاهد مرزبندیهای تخصصی و مشخص و نتیجتا اموزش اصولی تر و کمک حرفه ایی ب مردم عزیز باشیم

کاملا موافق انتقالم

با سلام و تشکر از سایت میگنا جهت انتشار بی طرفانه اخبار.
برنامه زاویه بخوبی نشان داد که وقتی در مورد امور تخصصی یک رشته صحبت میشود میبایست افرادی که در فیلد آن هستند حضور داشته باشند که نظرات دکتر دولتشاهی و دکتر باقریان بخوبی اهمیت انتقال آموزش روانشناسی بالینی و سلامت را به بهداشت نشان داد ما شاهد فیلد بالینی مناسب در این وزارت خانه هستیم. دکتر فتحی آشتیانی ارجمند خطای شناختی دو قطبی کردن رشته ها را در بیاناتشان داشتند که یا رشته انسانی است یا پزشکی که امروزه رشته های میان رشته ای و کاربردی متعددی در دنیا وجود دارند و باید در فیلد آموزشی مناسبشان باشند. دکتر افروز استاد ممتاز و با شخصیت روانشناسی به نکته مهمی اشاره کردند که در کشورهای دیگر در یک مدرسه یک روانشناس بالینی و یک روانشناس تربیتی باید باشد که نشان میدهد در کشورهای دیگر مرزهای حرفه ای رشته ها مشخص است و هر کس کار خود را میکند ولی در حال حاضر مرزهای روانشناسی بالینی نه تنها مشخص نیست بلکه دیگر گرایشها خود را مجاز به ورود به فعالیتهای تخصصی این حرفه میدانند که دکتر باقریان با ذکر تمثیل درختی که دیگران به شاخه روانشناسی بالینی آویزان شده اند بخوبی مشکل را مشخص نمودند امیدوارم ضمن ارتقاء آموزش روانشناسی بالینی شاهد احترام و تعیین به مرزهای حرفه ای این رشته نیز باشیم و دیگر اصلاح کلی روانشناسیم همه را در کاربردهای تخصصی آن نشنویم که کاربرد غیر تخصصی واژگان اگر برای مردم عادی عیب نباشد بر متخصصان عیبی آشکار است
با تشکر
دکتر مهدی سلیمانی
هیات علمی روانشناسی بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران
بیمارستان روزبه

Bande ba enteghale balini be vezaratkhone behdasht mokhalef am ....shayad Doctor ashtiani tond sohbat kardand vali dar haghighat hagh ba ishon bod ...chon bishtare morajean dar hale hazer moshkelat talagh,tahsil,etemad be nafs ,ezterabi darand ta bastari

کاری که وزارت علوم می کنه اینه که هر سال تعدادی فارغ التحصیل بی تجربه و بی مهارت وارد بازار کار میشن کهیا باید برای کسب مهارت هزینه های بالا برای کارورزی و سوپرویژن بدن و یا همون طور بی مهارت وارد روان درمانی بشن و آسیب های جبران ناپذیری به افراد و اجتماع وارد می کنند.
معقول تر بود اگر در مناظره مخالفان انتقال هم روانشناس بالینی می بودند.

با سلام و احترام خدمت مسئول سایت میگنا بخاطر ایجاد امکان نظر سنجی
اگر فردی را از رشته غیر روانشناسی بیاوریم و وی را پای مناظره دیشب بنشانیم بدون شک متوجه منطقی و واقع گرایانه بودن بودن اظهارات اساتید بزرگوار موافق خواهد شد.. در واقع هرکسی بدون تعصب به موضوع بنگرد موافق انتقال خواهد شد..
من تجربه ی تحصیل در هر دو وزارت(علوم و بهداشت) رو دارم و به جرات میتونم بگم که وزارت بهداشت امکانات و متخصصین بسیار قویتر و برجسته تری در اختیار دارد، ضمن اینکه بر خلاف تصور بسیاری از مخالفان هرگز دید وزارت بهداشت تک بعدی و فقط زیستی نگری نیست، بلکه در اینجا میتوان با بهره گیری از اساتید و متخصصین مختلف که در حیطه های مختلف ید طولایی دارند(نورولوژی، شناختی، شناختی رفتاری، روانکاوی و..) به طور تئوری و عملی دانش و مهارت کسب کرد، من شک ندارم اگر این انتقال اتفاق بیفتد با پرورش متخصصین بالینی و سلامت بهتر، سلامت روانی بهتری در جامعه حاکم خواهد شد، بویژه وقتی همه شاخه های روانشناسی به طور خاص در حیطه خاص خودشان فعالیت کنند.

سلام و عرض ادب خدمت دوستان عزیز :
بودن یا نبودن مسئله این است
استدلال شما چیست:
در مخالفت انتقال : روانشناسی بالینی به عنوان یکی از معدود رشته های علوم انسانی که در چند سال اخیر مورد اقبال واقع شده است .با انتقال آن به وزارت بهداشت احتمالا دست دانش آموزان علوم انسانی از آن کوتاه خواهد شد
در موافقت انتقال:جریان بومی سازی رشته های علوم انسانی و به تبع آن روانشناسی(بالینی) آن هم در حالی اندک منابعی عمدتا غیر علمی و غیر کاربردی برای مبانی روانشناسی در گذشته و حال که قابل دفاع باشد وجود ندارد . هر از گاهی در منابع علمی با مواردی مانند کشف ژن مسول عشق ،محبت . نقش نورونها در فرایند های شناختی به نظر میرسد ...

ریشه از شاخه جدا نمیشه

با سلام و تشكر از اساتيدمان كه دلسوزانه اين مسيله را پيگيري ميكنند. من به عنوان كسي كه تحصيل در رشته روانشناسي باليني را در هر سه مقطع تحصيلي ام، در هر دو وزارتخانه تجربه كرده ام، معتقدم كه عليرغم آموزش خوب پايه هاي نظري در مقاطع پايينتر در وزارت علوم، بستر آموزش حرفه اي و علمي تر و عملي تر اين رشته در وزارت بهداشت بيشتر فراهم است. وجود امكاناتي مثل كلينيك، بيمارستان و اساتيدي كه خود در همه مقاطع تحصيلي در رشته روانشناسي باليني (نه عمومي و...) تحصيل كرده اند علت برتري اين وزارت خانه در آموزش دانشجويان است. در مناظره نيز استدلالهاي گروه موافق بسيار منطقي تر، علمي تر و مبتني بر شواهد بود، در صورتي كه جو هيجاني اي كه دكتر آشتياني ايجاد كرده بودند باعث شگفتي همه ما روانشناسان شده بود. تنظيم هيجانات، استفاده از مهارتهاي ارتباط موثر و آموزه هاي ديگر روانشناختي، كمترين كاري است كه هر يك از ما روانشناسان بايد بتوانيم در شرايط مختلف زندگي انجام دهيم. من به عنوان يك روانشناش باليني از نوع بودن دكتر دولتشاهي و دكتر باقريان در اين مناظره بسيار آموختم و به داشتن همچين نمايندگاني از روانشناسان در جامعه، افتخار كردم. من با اين انتقال بسيار موافقم. به اميد فردايي بهتر...

از مدت ها پیش من اعلام کرده ام که همه کسانی که خود را روانشناس می نامند کفایت لازم برای ورود به حیطه درمان و مداخلات روانشناختی را ندارند. آنچه که در حال حاضر در دانشگاه های وزارت علوم و دانشگاه آزاد و پیام نور و ... رخ می دهد(البته استثناهایی هم وجود داره) تربیت دانشجو در رشته های مختلف روانشناسی بویژه روانشناسی بالینی صرف نظر از پیش بینی زمینه های اشتعال این دانشجویان است. مناسفانه این رویکرد تربیت دانشجو در تیراژ بالا به قول دکتر دولتشاهی دوست محترم سری دوزی و بی توجهی به کیفیت آموزش ها شرایطی را رقم زده است که همه فارغ التحصیلان با ورود به حوزه فعالیت های اجتماعی با شرایطی سخت به لحاظ اشتغال روبرو شوند. نتیجه آن است که با کمی چاره اندیشی و کسب مجوز فعالیت از سازمان نظام روانشناسی بلافاصله خود را در قامت یک روانشناس و درمانگر می بینند و آستین بالا زده و در چند کارگاه آموزشی شرکت و از این پس خود را همپایه و هم سطح با دانش آموختگان روانشناسی بالینی فارغ التحصیل از دانشگاه ها علوم پزشکی می پندارند. بیمار و مراجع نیز تا چشم کار می کند به وفور وجود دارد. چه برای حل وسواس چه برای تقویت اعتماد به نفس و مشکلات زوجین. مردم نیز که با دیدن تابلوی روانشناس تصور می کنند که این خودشه و حلال مشکلات. روانشناس تازه کار نابلد ما نیز در ابتدا ممکن است کمی نگران باشد ولی با نگاهی به تابلوی خود در ساختمان و کارت ویزیت و سر برگ و گواهی های متعدد دوره هایی که شرکت کرده اعتماد به نفسش از پزشک و روانپزشکم بیشتر میشه و به خود می گوید اصلا بالینی غیر بالینی و سلامت و غیر سلامت از ابتدا غلط بوده و مرزبندی ها بیهوده. مراجعه کننده های یک یا دو جلسه ای هم که فراوانند این نشد بعدی. کسی هم که نمی پرسه من تو این اتاق چه می کنم پس دیگه چه نیازی است که با مدرک کارشناسی ارشد شخصیت ،خودمو آزار بدم و دنبال کاری که نیست برم. روانشناسی اجتماعی،روان سنجی، کودکان استثنایی، صنعتی و . . همه عین همند. مگر تو دانشگاه استادم که عمومی بود رواندرمانی را درس نمی داد. تازه مدیر گروه روانشناسی بالینی هم که روانشناسی صنعتی بود پس فرقش چیه. و این می شه که به قول دکترباقریان دوست گرامی همه می ریم روی شاخه روانشناسی بالینی و سلامت درخت تنومند روانشناسی سوار می شیم و بعدش با شکستنش با کله می خوریم زمین. کارورزی تو بیمارستانم که از اول اشتباه است. برا چی باید وقت خودمو با یک مشت دیوونه که باید دارو یخورند هدر بدم و هی کلاس گذاشتن روانپزشکا را تحمل کنم. با کسی کار می کنم که سالم بشه و حرف منو بفهمه. اصلا حوصله بوی بد و چهره داغون این مریض بدا (سایکویک قدیم) را ندارم. کلاس آدمو میارن پایین. مگه اصلا کلا چقدرن.
خلاصه بعدش هم که مشخصه چه شلم شوربایی میشه. وسواسیه باید بره تو قبر بخوابه اراده کنه تا خوب شه و باهاش باید لج کرد، افسرده ورزش کنه و بره تو دل کوهستان، زنه ، شوهرشو تحویل نگیره و قهر کنه و درخواست طلاق بده، مضطربه جنسینگ بخوره و ویتامین و معتاده محکوم شه که یک جو غیرت نداره و خودش نمی خواد خوب بشه.
در نتیجه اصلا بحثی است بیهوده. اتفاقا من معتقدم اعتماد بنفس باد کرده و کاذب آفت این رشته ها شده.
نظر من با بیست سابقه کار در بیمارستان روانپزشکی و عضو هیات علمی اینه که
روانشناس بالینی و سلامت جاش تو وزارت بهداشته تا فرصتی بشه برای کل علم روانشناسی در ایران تا ریشه های خود را محکم کنه
ان شا الله

من مخالف انتقال هستم.اما موضوع مهمتر بحث تفکیک حوزه فعالیت روانشناسا هستش.شاخهای مختلف روانشنایی اکثرا در حوزه تخصص خودسون فعالیت ندارن.و دلیل الویت و ارجح بودن بالینی برام جای سئال داره.چرا اینقدر تبعیض و تفاوت.من خودم ارشد روانشناسی عمومی دارم و جز درچند واحد همه درسها و واحدهای ما عین هم بودن.مگر چه آموزشهای اضافی دریافت می کنن بالینیا که همیشه در الویت باشن
مشکل ما ریشه ای تو زبر ساختها مساله داریم.

انچه که بیشتر در این مناظره مشهود بود آشفتگی و سرآسیمگی در دکتر آشتیانی بود- از این مناظره دریافتم علیرغم این که مخالفین انتقال استدلال ضعیفی برای مخالفتشان دارند ،قیم مابانه به خود حق می دهند که برای جمعیت کثیری از روانشناسان بالینی و سلامت تصمیم گیری نمایند- من نمی دانم این گروه نگران رمانی که فقط وزارت بهداشت اقدام به تربیت روانشناسان بالینی می کرد چرا کوچکترین واکنشی نشان ندادند؟ آیا اساتید علوم اجنماعی هم به پذیرش دانشجوی مددکاری اجتماعی صرفا در دانشگاه های علوم پزشکی تحصن کرده و بیانیه می دادند؟

روانشناسی بالینی به جایگاه اصلی خود یعنی وزارت بهداشت بازمی گردد نه اینکه انتقال یابد. به نظر من به جز متخصصین این رشته که بالینی و سلامت هستند اشخاص دیگر فقط می توانند در این زمینه اظهار نظر کنند نه اینکه تصمیم گیرنده باشند. حتی چنانچه روانشناسی بالینی در وزارت بهداشت با خطرات و چالش های اساسی روبرو شود میزان ان بسیار کمتر از زمانی است که دانشگاه آزاد با کیفیت پایین اموزشی بزرگترین ضربه را بر پیکره این رشته وارد ساخته است. سوال اینجاست که چرا باید منتظر بمانیم تا زیرساخت های اموزشی در وزارت علوم اصلاح شود؟ این همه سال چرا این اتفاق روی نداده؟ چرا به محض احساس خطر وعده و وعیدها دوباره بالا گرفته است؟

با توجه به استدلال های بیان شده، با انتقال رشته روان شناسی بالینی به وزارت بهداشت مخالفم و بهتر است با رفع نواقص موجود در سیستم آموزش وزارت علوم، کاستی ها را کاست

مخالف انتقال هستم،چون رشتهای روانشناسی نباید از هم جدا بشوند.مخصوصا بالینی که مادر این رشته است.بهتره بجای دعوا سر وزارت ها به فکر بیمه کردن رشتهای مشاوره و روانشناسی باشن تا مردم بتوانن به راحتی از این علم در زندگی خود استفاده کنن تا انقدر بزهکار و طلاق و بیمار روانی نداشته باشیم.اصل و ول نکنید و با فرع سر خودتونو مارو گرم کنید.

با سلام واحترام خدمت همکاران وبزرگواران روانشناسی...مخالف انتقال میباشم زیرا انتقال به نوعی پاک کردن صورت مسئله است زیرا وزارت بهداشت در تمام دنیا وظیفه اش درمان وخدمات پزشکی است ووزارت علوم آموزش فلذا اگر امکانی در اختیار وزارت بهداشت میباشد واین امکان را در اختیار وزارت علوم نمیگذارد جای بحث وتبادل نظر دارد که اینکه چرا وخروجی آن چیست...گمان میکنم بهتر است که همانطور که در تمام کشورهای مطرخ در پژوهش وتولید علم مرسوم است عمل کنیم ومسیر آزمون وخطا را بارها تجربه نکنیم...وقطعا محرز است که دلسوزان وزارت بهداشت ووزارت علوم هردو قصد ونیتشان رشد وتعالی وخدمت به مردم میباشد...اما بهتر است که از تجارب کشورهای موفق بهره جوییم

سلام
من با انتقال روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت مخالفم. عبارت « کیف چی » را شنیده اید. در زمان گذشته وقتی طبیب می خواست بر بالین بیمار حاضر شود یک نفر بود که کیف این طبیب را جابجا می کرد و مدام توپ و تشر طبیب بد اخلاق رو مجبور بود تحمل کند. با انتقال روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت، روانشناس بالینی دقیقا نسخه بدل همان کیف چی می شود. شاهد عینی این قضیه نحوه برخورد انترن های پزشکی با دانشجویان روانشناسی بالینی در بخش روان بیمارستانها می باشد.

یکی از سفسطه های بسیار خنده دار مخالفین این است که همه رشته ها باید در وزارت علوم متمرکز باشد- سئوال این است که اگر این اتفاق لبافتد شما دیگر دلواپس این نیستید که روانشناسی بالینی محل تحصیل آن در دانشکده باشد؟ و یا در آن صورت نظر رشته های دیگر روانشناسی ملاک تصمیم گیری خواهد بود؟

نکته ای که می خواهم عرض کنم سوگیری کاملا آشکار برنامه زاویه در جهت مخالفت با انتقال بود - گویی ریس صدا و سیما خود یک روانشناس باشد که این طور نیست- در شروع برنامه فقط و فقط استدلال گروه مخالفین برای انتقال را بیان نمود- رسانه ملی باید برای افزایش مخاطب تلاش کند نه کاهش مخاطب

با سلام من کاملا موافق انتقال بالینی
به وزارت بهداشت هستم.

بنده از دانشجویان ارشد روانشناسی وزارت بهداشت هستم، تحصیل در دانشگاه های وزارت بهداشت تفاوت چندانی با دانشگاه های وزارت علوم ندارد، اکثر کسانیکه در دانشگاه هایی جز دانشگاه های علوم پزشکی تحصیل میکنند تصورات غلطی دارند و معتقدند که دانشجو یان روانشناسی وزارت بهداشت به کلی تحت سیطره روانپزشکان هستند، در حالیکه اساتید این دانشگاه ها نگاهی زیستی،روانی و اجتماعی دارند.همچنین سطح امکانات در این وزارتخانه بسیار بالاتر است و درصورت انتقال این رشته، نظارت بیشتری بر صدور مجوزها صورت میگیرد.

مخالف انتقال هستم

روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت تبدیل بشه