بیایید معاشرت، حشر و نشرمان را با اشخاص شایسته، صالح، موفق و سالم بیشتر کنیم و درصدد توسعه دوستیهای خوبمان در سال1396 باشیم. گذشت و محبت و کمک به دیگران را تمرین کرده و کینهورزی را کنار نهیم. همیشه خصلتهای خوب افراد را بازگو کنیم و در خود به وجود آوریم، با دیگران خوب صحبت و مراوده کنیم و سعی کنیم ارزش خود و همکارانمان را بالا ببریم و از تحقیر و سرزنش خود و دیگران پرهیز کنیم. همیشه و در همه
حال از خود بپرسیم امروز چه کمکی و خدمتی به دیگران و کشورم کردم.
توصیهها:
الف: توانمندسازی و صیانت از سلامت خودمان و خودمراقبتی:
- ارتباط با خدا که ذکر نماز و قرائت قرآن، فکر، تفکر و تعقل، استغفار، شکر، تسبیح، دعا و نیایش است را همواره تمرین و ترویج کنیم.
- ارتباط با خود، پدر و مادر، همسر و فرزندان، همکاران و دوستان و مردم کوچه و بازار را تقویت کرده و خدمت به آنان را در برنامه روزانه خود قرار دهیم.
- خالق سلامتیمان باشیم و سررشته زندگی را در دست خود بگیریم و در این
عرصه ماندگار؛ پرهیز از دروغ گویی و فریب، خیر رسانی به مردم، وفای به عهد، لبخند و صبوری را الگوی عملی و اخلاقی خود قرار دهیم. - قدر و اهمیت سلامتی جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی خود را بدانیم و در جهت حفظ، تامین و ارتقاء آن تلاش کنیم.
- برای دستیابی به قله موفقیت به جای اسراف، تبذیر و کم کاری، تلاش کنیم که سختکوشی، نظم و انضباط، تعقل، صرفهجویی وقناعت در کشور را ترویج دهیم.
- نشاط و شادابی روح تازهای به جان انسان میدهد. یکی از راههای رسیدن به شادی، محبت کردن به دیگران است، پس مروج آن باشیم و آن را تمرین کنیم.
- در تحکیم نهاد خانواده که عامل اصلی انسجام جامعه و پیوندهای زناشویی سالم و ایمان، لذتبخش، قانونی و شرعی، توام بارضایتمندی از زندگی مشترک است از فروپاشی خانوادهها پیشگیری نموده؛ سازگاری و تفاهم در خانواده، جامعه و قومیتها در کشور را تمرین و ترویج کنیم.
- روش تفکر منطقی و حل مساله را بیاموزیم و به دیگران آموزش دهیم.
- تجربه موثرترین روش برای یادگیری است، از تجارب دیگران استفاده کنیم.
- همواره دفتر و قلمی برای ثبت تجربیات روزانه، مشاهدات، برداشتها، لطیفهها، رویاها، آرزوها و اهداف و مطالب مورد علاقهمان به همراه داشته باشیم.
آغاز سال نو فرصت و سنت حسنهای در کشور برای برقراری ارتباط موثر در زمینه تعامل و گفتوگو، تبادل اطلاعات و احساسات، همدلی و آشنایی مردم ایران با شادیها، غمها، اندیشه و نوآوریهای همدیگر است، لذا فرصت را مغتنم شمرده و ضمن تبریک سال نو و آرزوی سلامتی برای همه مردم ایران، از شما دعوت
میکنم برای دلنشین کردن هر چه بیشتر زندگی در سال 96 باهم تلاش نمائیم و مروج فرهنگ "شهروندی سالم، مسئول و اثرگذار"باشیم که تضمینکننده سلامت روان در جامعه است. - مطالعه مستمر و کنجکاوی در یادگرفتن را در برنامههای خود قرار دهیم. اهداف خیلی بزرگ دور از دسترس و غیرممکن ما را به ورطه ناامیدی میکشند. داشتن یک ایده خوب به تنهایی کافی نیست و به عمل کار برآید. باید همچون یک عملگرا بیاندیشیم و همچون یک متفکر عمل کنیم.
ب- باب مذاکره و ارتباط با دیگران را بیاموزیم و اصول زیر در مذاکره را تمرین کنیم:
-1 تهدید و ارعاب نکنیم.
-2 عصبانی نشویم، لحن آرام و مهربان داشته باشیم.
-3 کسی را ملامت، سرزنش و تحقیر نکنیم.
-4 یکدندگی و لجبازی نکنیم.
-5 به جای احساسات، از عقل خود کمک بگیریم.
-6 به حرفهای طرف مقابل گوش جان داده و احساسات او را درک کنیم.
-7 از موضوع صحبت پرت نشویم.
-8 از خودبینی و خودشیفتگی پرهیز کنیم.
-9 طرف مقابل را به اعتراف وادار نکنیم.
-10 عجول نباشیم و صبر پیشه کنیم.
به میانسالان کشور توصیه مینمایم در سال 96 به پویش خطرسنجی سکتههای قلبی، مغزی و سرطان که شایعترین علت مرگ در کشور هستند، بپیوندند. تقاضا دارم به نزدیکترین واحد بهداشتی محل سکونت خود مراجعه نموده و از خدمات برنامه ملی پیشگیری و کنترل بیماریهای غیرواگیر و خدمات نوین سلامت بهرهمند شوند.
ج- برنامهریزی و مدیریت زمان: - بزرگترین سرمایه بشریت فکر و اندیشه اوست که در صورت عدم استفاده از ظرفیت مغزی خود، آن را از دست میدهیم، پس باید مغزمان را در جهت فکرکردن و قرابت با الگوی فکری و رفتاری انسانهای موفق به کار گیریم و تمایل به یادگیری مادامالعمر مستمر و پیوسته را در خود به وجود بیاوریم و آن را تمرین و ترویج کنیم.
- تلاش در حد رفع تکلیف را از سر بیرون کنیم. اهداف روشنی را برای خود بنویسیم و روی امکانات موجود تمرکز کرده و با تمام توان مان تلاش کنیم. برای موفقیت، نظم و انضباط، دقت و توجه و برنامهریزی را جدی بگیریم.
- ارزش زندگی به طول آن نیست بلکه در بهرهای است که از لحظات آن میبریم. لحظهها را فراموش نکنیم. زمان، فاتح نهایی است که نه میتوان آن را به بند کشید و نه ذخیره کرد. هیچ سرمایهای گرانبهاتر از وقت و زمان ما نیست، زمان را در این سال باید به درستی مدیریت کنیم. از کسانی نباشیم که تمام وقتشان را بیهوده تلف میکنند. برای انجام کارها و مسوولیتهای خود مرز قایل نشویم و تا رسیدن به نتیجه مطلوب و تا انتهای کامل کار تلاشمان را ادامه دهیم. این کلید و رمز موفقیت ما است: اگر با تمام توان تلاش کنیم، شکست نخواهیم خورد.
- برای رسیدن به کمال مطلوب در زندگی شخصی الگوی زیر را سرلوحه زندگیمان قرار دهیم و در این برنامهها سعی کنیم تعادل را برقرار کنیم تا همه ابعاد وجودمان رشد کرده و به کمال مطلوب برسیم. کسانی در زندگی موفق خواهند بود که این چرخه کمال را در تمام ایام زندگی و عمرشان داشته باشند. رمز و راز موفقیت در زندگی ایجاد تعادل در این برنامهها است و باید هفتهای یکبار این برنامهها را مرور کرده و درصدد تحقق همه موارد باشیم. با در نظر گرفتن اولویت آن و با رصد کردن مستمر، پیگیری و اقدام عملی مسیر موفقیت و رسیدن به کمال را در تمام ابعاد فردی و اجتماعی را فراهم نماییم:
-1 برنامه ارتباط با خدا و امور معنوی
-2 برنامه امور خانوادگی
-3 برنامه رشد و کمال شخصی، حرفهای و شغلی
-4 برنامه امور اجتماعی
-5 برنامه امور اقتصادی و رفاهی زندگی
-6 برنامه سلامتی جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی
-7 برنامه ارتباط و کمک به مردم بویژه نیازمندان، اقوام، دوستان و همکاران
-8 برنامه اوقات فراغت، تفریح و سرگرمی
-9 برنامه کمک به حفظ محیط زیست سالم و صیانت از آن
د- موفقیت و خوشبختی:
- موفقیت واقعی هرگز تصادفی به د ست نمیآید بلکه با پشتکار، تلاش، سختکوشی، نظم و انضباط، هدفمندی، درایت و دوراندیشی، تدبیر و موقعیتشناسی به دست میآید. به وضع موجود رضایت ندهید. افراد موفق پذیرای وضع موجود نبوده و سختکوشی را سرلوحه کارها قرار میدهند. نشاط و امید در زندگی لازمه موفقیت در زندگی است، مروج آن در جامعه باشیم.
- افراد فعال و اهل عمل به موفقیت میاندیشند، برای کسب آن سختکوشی، استمرار، تمرکز، پافشاری و استقامت میکنند و به آن ایمان دارند. به تلاشهای خود احترام میگذارند و فعالیت و تلاش دیگران را ارج مینهند.
ذ- باید عواملی که در خوشبختی و موفقیتمان در زندگی موثر هستند را به شرح زیر ترویج نموده و بهبود بخشیم:
-1 برخورداری از سلامتی
-2 امنیت در جامعه و کشور
-3 تامین مالی
-4 همدم سازگار، شایسته و درستکار (پدر، مادر، همسر، همکار، همسایه،
فرزند، دوست و ...)
-5 حسن خلق
-6 آرامش درونی و آسودگی خیال
-7 قناعت پیشگی و بینیازی و توان کنترل حرص و طمع
-8 شجاعت، شهامت و غیرت
-9 توانایی بخشش، عفو و گذشت کسی که به ما بدی کرده است
-10 احسان به همنوع و کمک نمودن به دیگران و سخاوتمندی
-11 توانایی کنترل خشم، عصبانیت، شهوت، هوای نفس و استرس
-12 مسوولیتپذیری
-13 مثبتاندیشی و لذت بردن از داشتهها و موفقیتهای خودمان و ایجاد امید و نشاط و پرهیز از منفیگرایی و ترویج نا امیدی و یاس
-14 پرهیز از مقایسه خود با دیگران
-15 صداقت و راستگویی، امانتداری و وفای به عهد
- شکوه و گلایه کار بسیارسادهای است و باید با افکار، اعمال مثبت و درست و با تلاش در کار و حرفه مسیر درست را بیابیم. تفاوتها را باید پذیرفت و از کار خوب دیگران تعریف کرد. مشاهده اشتباه دیگران از دیدن اشتباهات خودمان آسانتر است، اما باید تلاش کنیم اشتباهات خودمان را بیشتر ببینیم و پیدا کنیم و درصدد یافتن راهحل برای آن باشیم. گوش شنوا داشتن، پذیرش انتقادات، پیشنهادات منطقی، عقلانی، عالمانه را در خود تمرین کنیم و از مسوولان جامعه و کشور آن را مطالبه نماییم.
- بیایید در سال جدید با مشکلات منطقی برخورد کنیم، مشکلات کوچک و مسایل کم اهمیت را بزرگ نکنیم، با این کار از زندگی و ارتباط با دیگران بیشتر لذت خواهیم برد و احساس خوشبختی خواهیم کرد. برای بهبود
وضعیت در جامعه باید از خودگذشتگی نشان دهیم تا زندگی برای همه ارزشمند و شادیآفرین شود.
ر- مسوولیتهای اجتماعی:
- در مقابل نیازمندان و دردمندان کشور احساس مسوولیت کنیم و بدون منت تکیهگاهی برای همدیگر به ویژه نیازمندان و دردمندان جامعه باشیم. همه افراد جامعه به توجه، محبت، حمایت، تحسین، احترام، احساس تعلق داشتن، نشاط، روحیه مثبت، تفریح سالم، امنیت و تامین مالی نیاز دارند، پس در فراهم نمودن آنها تلاش نموده و حامی باشیم.
- به نقاط مشترکی که با دیگران داریم توجه کنیم تا احساس تنهایی نکنیم.
- مسئولیتپذیری را تمرین کنیم. بیاندیشیم که چه جمعیت بزرگی از کشور ما را فقرا و نیازمندان، جوانان تحصیل کرده بیکار جویای کار، بازماندگان از تحصیل، معتادان، کودکان کار و خیابانی، زنان و مردان با رفتارهای جنسی پرخطر و آسیبرسان به سلامت خودشان و جامعه، زنان سرپرست خانواده، حاشیهنشینان شهر که نمادی از فقر شهری هستند.(جمعیت بزرگی از شهرهای پنهان(، افراد بی خانمان و بی سرپناه،
کارتنخوابها را تشکیل میدهند و نسبت به این آسیب اجتماعی در کشور بیتفاوت نباشیم. سرنوشت آنان را در سرنوشت خودمان وکشورمان دخیل بدانیم. آنان را از خود بدانیم ودست آنان را گرفته و با توانمندسازی آنان را به آغوش خانواده و جامعه برای کار و تلاش سالم برگردانیم تا در فراهم نمودن حداقل استانداردهای زندگی و بهبود شرایط زندگی سالم توأم با امید به آینده و نشاط در تمام گروهای سنی، امنیت کشور را تقویت کنیم. مشکلات روانی اعضای این خانوادهها را جدی بگیریم و برای درمان آنها اقدام کنیم.
سخنی با مدیران و مسوولین کشور:
- تلاش کنیم برای مفاسد اقتصادی، آسیبهای اجتماعی، فقر و نابرابریهای اجتماعی که از عوامل عمده و بازدارنده توسعه و امید در کشورند، راهحل عملی پیدا کنیم. سیستمی فراهم کنیم که به صورت کمی این امور را رصد کرده و گزارشگیری مستمر از روند بهبود داشته باشیم، آنچه از ثروت، قدرت و شهرت داریم که از جامعه به ما رسیده است با حفظ امانتداری، وفای به عهد، صداقت و راستگویی این منابع را در خدمت به جامعه به کار ببریم.
- در مقابل قانونگریزی، ریا و تزویر، بی عدالتی، فساد و خرافهپرستی بیتفاوت نباشیم و آزاداندیشی و نقد منطقی را تحمل، تمرین و ترویج کنیم.
- کارآفرینی که مشکلگشا و گرهگشای امور جامعه، مردم و کشور است را با جدیت هر چه بیشتر سرلوحه برنامههای حرفهای خود قرار دهیم. روش و تکنیک آن را یاد بگیریم و به دیگران هم بیاموزیم و مروج این امور در کشورمان باشیم. هر کار و مسئولیتی را که قبول کردیم در آن غوطهور شویم، و هوش و
ذکاوت، آگاهی و درک خود را صرف آن کار کنیم. تلاش کنیم خدمات و یا محصولمان از دیگران بهتر باشد. پس از شروع هر کار و اقدامی بهترین عمل پیگیری آن کار تا حصول نتیجه نهایی است. در پیگیری کارها حداکثر تلاش را انجام دهیم و درصدد بهبود مستمر کیفیت کالا و خدمتمان باشید.
- جامعه موقعی دچار مشکل میشود که افراد آن جامعه به درستی در جای خودشان قرار نگرفته باشند. اگر یک فرد نابینا، نابینای دیگری را هدایت کند، خطر سقوط هر دو بالا است. تلاش کنیم خودمان و دیگران در موقعیت مناسب و حرفهایشان قرار بگیرند تا بتوانیم تولید ناخالص ملی را بالا برده و به توسعه در کشور کمک کنیم، تلاش کنیم برای لشکر بیکار و جویای کار که در دوران طلایی جمعیت کشور به سر میبرند، ایجاد اشتغال نماییم. این سرمایه انسانی مولد، اگر منطبق با توانایی و مهارت لازم شغل پیدا کنند، دوران
طلایی جمعیت کشور را از دست نخواهیم داد. چون از طول عمر این دوره 10 تا 15 سال گذشته و فقط 20 تا 30 سال دیگر باقی مانده است.
- نسبت به دیگران بخشنده و نسبت به خودمان سختگیر باشیم. باید نبوغ خفته خودمان و جامعه را پیدا کنیم و زمینه شکوفایی، رشد و پیشرفت همه را فراهم کرده و بر این امور نظارت داشته باشیم.
- از شکست و اشتباه نهراسیم، زندگی سراسر تجربه است. هر بار که شکست میخوریم، قدرتمندتر از جای خود برخیزیم و از اشتباهات خود درسی جدید بیاموزیم. مشروط به اینکه آنها را دوباره تکرار نکنیم. هر شکستی پیشدرآمد موفقیتهای بعدی است. با هربار شکست یک قدم به موفقیت نزدیکتر میشویم و اینگونه پیشرفت مستمر و دایمی را تضمین میکنیم. هرگز برای رسیدن به آنچه میتوانستیم، برسیم و نرسیدیم، دیر نیست. بالاترین عزت و شایستگی انسان رسیدن به مراحل بالای رشد، کمال و تعالی انسانی و حرفهای است.
- سرمایه اجتماعی، اعتماد عمومی و سلامت جامعه در گروی درستکاری، صداقت و راستگویی، امانتداری، وفای به عهد مدیران، مسوولین و مردم است. از لذتها و موفقیتهای زودگذر و ناپایدار باید گذشت و به بهبود مستمر و پایدار جامعه و کشور باید اندیشید و کمک کرد. تلاش کنیم خدمات و کالای پایدار، پر دوام و با کیفیت مطلوب را به مردم کشورمان ارایه نماییم.
- از تزویر و ریا برای کسب قدرت، ثروت و شهرت بپرهیزیم و به مروجین آن کمک نکنیم.
س- انتخابات سال 1396:
- برای از بین بردن فساد و ناامیدی و یأس در کشور باید دامنه مشارکت مردم در تصمیم گیریها و واگذاری مسوولیتها را گسترش دهیم و در توسعه کشور آنان را سهیم کنیم. اگر همه خود را در این امر سهیم بدانیم در حفظ و نگهداری آن احساس مسوولیت بیشتری میکنیم. شرکت در انتخابات سرنوشتساز سال 1396 نیز از مصادیق این امر است. پس شرکت در انتخابات را تشویق و ترویج کنیم. انتخابات سال 1396 فرصتی است تا امید، تدبیر، عقلانیت، علم، فنآوری و تخصص، قانونگرایی، نظمپذیری و مسئولیتپذیری را در کشور توسعه بخشیم و از روشهای غیرعقلانی، احساسی و هیجانی پرهیز نموده و با ملاکهای عاقلانه، عالمانه، آگاهانه و مسوولانه این وظیفه ملی را به نحو احسن به انجام برسانیم.
- با انتخاب درستمان در انتخابات کشور مسیر درست را باید ادامه دهیم تا به مشکلات مدیریت گذشته کشور که هنوز آثار آن در سطح ملی و بینالمللی لاینحل مانده، دوباره دچار نشویم. هوشیار باشیم که فرصت مشارکت و انتخاب درست به تهدیدی برای کشور تبدیل نشود.
- راستگویی، امانتداری و وفای به عهد برای مسئولین و دستاندرکاران انتخابات، تضمینکننده مشارکت حداکثری مردم در انتخابات 1396 است. باید منافع و مصالح بلند مدت جامعه و کشور و انقلاب را بر منافع و
مصالح صنفی، گروهی، حزبی، مسلکی، جناحی، قومی و قبیلهای در اولویت قرار دهیم.
- باید به این باور اعتقاد داشته باشیم که نابرابریهای اجتماعی در کشور مساله مرگ و زندگی است. به آن بیاندیشیم و با انتخابهای درستمان آن را بهبود بخشیم. چون اصل و اساس در کشور حفظ تمامیت ارضی، استقلال، آزادی، امنیت، توسعه و پیشرفت و آبادانی و رفاه اجتماعی است و نباید لحظهای از تفکر درباره مهیا کردن زمینههای پیشرفت در این امور و بهبود زندگی مردم را از دست دهیم.
- کشور در دوران طلایی جمعیت جوان به سر میبرد. این فرصت را نباید از دست بدهیم. باید آن را تبدیل به موتور محرکه توسعه پایدار، خودشکوفایی جوانان و افزایش توان ملی در کشور کنیم.
ش- مناجاتمان در سال 1396 :
- خدایا تو ما را بالقوه قائم مقام خود در این هستی قرار دادهای. پس کمکمان کن تا در فرصتی که به عنوان ایام عمر در این هستی به تک تک ما دادهای، از خودمان انسانی بزرگ، اهل تفکر، هدفدار، با شخصیت محکم و استوار و درستکار و پرهیزگار در تراز خلیفه الهی بسازیم.
- خدایا به آرامی به ما یادآوری کن تا از تو به خاطر آنچه برایمان مقدر کردهای، سپاسگزار باشیم.
- خدایا ما را از امراض بیدرد تکبر، خودبزرگ بینی، خودستایی، حسادت، دروغ، تزویر و ریا، تهمت و غیبت رهایی بخش.
-خدایا ما را یاری ده تا در همه حال متوجه باشیم که هر آن چه داریم از تو داریم، پروردگاری که همواره حاضر و ناظر، دستگیر نیازمندان و هدایتگر و روشنیبخش دلها، شفادهنده درد و رنج و بیماریهاست از او کمک بخواهیم.
-یا رب ما را در پناه خود محفوظ بدار و در تمام امور زندگی موفق بدار.
والسلام
سال نو مبارک»