نخستین کنگره ملی روانشناسی ترافیک برگزار می شود

تصادف رانندگی  به حادثه ترافیک خیابانی و یا جاده‌ای می‌گویند که در آن حداقل یک وسیله نقلیه خیابانی با یک وسیله نقلیه دیگر، یا با یک کاربر (استفاده‌کننده) راه دیگر، یا یک جسم ثابت در کنار جاده، و یا با خودرو دیگر که معمولاً آسیب مالی یا جانی در پی دارد، برخورد کرده باشد.
تصادفات یکی از عوامل اصلی مرگ در کشورهای جهان می‌باشد.آمارها نشان می دهد در دنیا به ازای هر ۱۰ هزار خودرو حدود ۹ نفر کشته می‌شوند، در حالی که در ایران به ازای این تعداد خودرو، ۳۷ تن کشته می شوند.

به گزارش مهر، اگر میانگین ۲۳ تا ۲۷ هزار کشته در حوادث رانندگی در طول سال را همراه با میانگین ۲۵۰ هزار زخمی این حوادث در نظر بگیریم، گویی هر سال در ایران یک زلزله بزرگ با این مقدار کشته و زخمی اتفاق می‌افتد. هم‌چنین تعداد تلفات جاده‌اي كشور در سال با تلفات يك جنگ تمام عيار برابري ‌مي‌كند. بر اساس اعلام پژوهشكده بيمه مركزي ايران، کشور ما از نظر تصادفات ناايمن رانندگي در بين ۱۹۰ كشور جهان، رتبه ۱۸۹ را به‌ خود اختصاص داده است.

در مقایسه با برخی از کشورهای آسیایی می‌توان گفت ميزان تلفات تصادفات رانندگی در ايران ۲۵ برابر ژاپن و ۲ برابر ترکيه است.

عواملی چون نوشیدنی الکلی مصرف داروهای خواب‌آور دخانیات و خواب آلود بودن خوردن و آشامیدن در حین رانندگی همین‌طور دید چشمی می‌توانند همیشه مشکل ساز باشند. تصادف‌های رانندگی همواره می‌تواند علتهای گوناگون دیگری چون خرابی سیستم ترمز، فرسوده بودن ماشین، کم نور بودن چراغ ها و.. داشته باشند. گاهی هم عوامل محیطی مثل آب و هوا یا خرابی جاده زمینه ساز حادثه می‌شود؛ ولی در بسیاری از زمینه‌ها همواره خطاهای انسانی از نخستین علل تصادفات بشمار می‌آیند.

 با توجه به آمار و اطلاعات موجود، سوانح رانندگی به عنوان نهمین عامل عمده مرگ و میر در جهان شناخته شده است(گرجی، 1390).

بر اساس محورهای پنج گانه DSM IV واکنش های روان شناختی افراد خانوادۀ قربانیان سوانح رانندگی، فقدان رغبت و انرژی برای فعالیت، احساس گناه، افکار عود کننده مرگ و خودکشی، احساس ناامیدی و بی ارزشی خواهد بود. در توجیه این مطلب می توان گفت که مرگ های ناگهانی، خشن و غیرطبیعی همچون مرگ های ناشی از سوانح، بیش از مرگ های طبیعی در افراد بازمانده تاثیر می گذارند.

هر راننده‌ای‌ ممکن است در‌ طول‌ دوران رانندگی خـود در یـک حادثه رانندگی درگیر شده باشد و بسیاری از افرادی که درگیر حادثه‌ جدی‌ شده‌اند‌ ممکن اسـت تـنها رانندگی‌ خطرناک داشته باشند و دچار‌ اخـتلال‌ روانـپزشکی‌ خاص‌ یـا‌ حـتی رفـتار مجرمانه نباشند. هرچند که در برخی کشورها مـطالعاتی در مـورد رانندگی افراد مبتلا به اختلالات‌ روانپزشکی و مقایسه تعداد تصادفات آنها با افراد سـالم انـجام شده است. با‌ این حال‌ جلوگیری از رانندگی چـنین افرادی از لحاظ اخلاقی هـنوز زیـر سوال است (GerardMelissande,2001:36-39) لذا اهمیت این موضوع آشکار است که روانشناسان باید در حوزه کاهش این حادثه ها از طرق متفاوت اقدام نمایند.