درمان هاي دارويي اختلال دوقطبي حداقل يك تا 2 سال پس از بهبودي براي پيشگيري از عود بايد ادامه يابد و اين مسئله بايد جدي گرفته شود.

مهمترين انواع اين بيماري، اختلال دوقطبي- نوع يك و دو است. تفاوت اين دو اختلال در وجود دوره شيدايي است. شروع اين بيماري معمولا با دوره اي از افسردگي همراه است و پس از يك يا چند دوره از افسردگي، شيدايي بارز مي شود. در تعداد كمتري از بيماران، شروع بيماري با دوره شيدايي يا نيمه شيدايي همراه است. دوره هاي شيدايي از چند روز تا چندماه به طول مي انجامد و معمولا شدت آنها باعث مي شود كه بيمار نيازمند درمان جدي به صورت بستري يا همراه با مراقبت زياد باشد.

با فروكش كردن علايم به خصوص در اوايل سير بيماري، معمولا فرد به وضعيت قبل از بيماري خود برمي گردد و به همين دليل بسياري از بيماران و خانواده هاي آنان تصور مي كنند بيماري كاملا ريشه كن شده و ديگر نيازي به ادامه درمان وجود ندارد. بنابراين درمان را قطع مي كنند اما اين اقدام، خطر برگشت اختلال را بسيار افزايش مي دهد و باعث مي شود كه بيماري در فاصله چندماه عود كند.

براساس نظر برخي روانشناسان، علل واقعي و اصلي اين بيماري هنوز به طور كامل مشخص نشده اما ريشه هاي خانوادگي براي آن تعريف گرديده است و به نظر مي رسد عوامل محيطي و فيزيولوژيكي نيز در گسترش اين اختلال نقش داشته باشد. زندگي پراسترس ميتواند شروع كننده اختلال دوقطبي در افرادي باشد كه قابليت ژنتيكي آن را دارند. اين رويدادهاي استرس زا ميتواند تغييرات ناگهاني خوب و يا بد در زندگي باشد. اعتياد، داروها و فصلها نيز در اين زمينه تاثيرگذار است. طبق تحقيقات موجود، تغييرات خلق و خو در اختلال دوقطبي و نيز افسردگي، از تغييرات فصل ها تاثير ميپذيرد. به طور مثال حملات جنوني و شيدايي در طول فصل تابستان شايع تر است و حملات افسردگي در طول فصول پائيز و زمستان.

از بيماري دوقطبي نترسيم
شايد اولين واكنش بيمار و نيز وابستگان نزديك او در مواجهه با اين بيماري، ترس، نگراني و وحشت از داشتن چنين بيماري در خود و يا در يكي از عزيزان نزديك وي باشد. در اكثر موارد اين ترس و نگراني منجر به انكار بيماري به خصوص پس از بهبودي و سپري شدن حالت حاد بيماري مي گردد و انكار بيماري مانع از كنترل صحيح آن خواهد شد.

روانپزشك و جانشين رئيس دانشگاه علوم پزشكي شيراز در اين خصوص در گفت وگو با «خبرجنوب» ميگويد: بيماري دوقطبي، مشابه افسردگي است كه علاوه بر دوره هاي افسردگي مواردي از سرخوشي نيز در آن ديده مي شود به طوري كه موارد سرخوشي از تغيير حالات خلقي بسيار خفيف نظير پرخاشگري و انجام سريعتر كارها تا سرخوشي هاي بسيار شديد مانند بي خوابي، بي قراري، ولخرجي، رفتارهاي پرخطر جنسي و آسيب به خود و ديگران مي تواند متغير باشد.

دكتر رامين افشاري مي افزايد: اين مشكل در استان شايع است و درمان آن هم در صورت مراجعه به روانپزشك با درمان هاي دارويي و در صورت نياز از طريق روان درماني به سهولت قابل انجام است به طوري كه در خصوص موارد خفيف صرفا با روان درماني بهبود حاصل مي شود.

وي عنوان ميكند: درمان هاي دارويي اختلال دوقطبي حداقل يك تا 2 سال پس از بهبودي براي پيشگيري از عود بايد ادامه يابد و اين مسئله بايد جدي گرفته شود.

دكتر افشاري مي گويد: افراد نبايد از تشخيص اين بيماري در خود بترسند چرا كه در صورت عدم توجه به اختلال دوقطبي حتي در موارد خفيف، ارتباطات اجتماعي، پيشرفتهاي تحصيلي و شغلي را دچار مشكل كرده و فرد به آن سطح از پيشرفت كه متناسب با توانمنديهايش است نميرسد، در حالي كه درمان به موقع او را به وضعيت عادي برميگرداند.

اين مقام مسئول دانشگاه علوم پزشكي شيراز عنوان ميكند: بسياري از افراد از انگ و برچسب خوردن، ترس دارند و اين بيماري را انكار ميكنند؛ البته اين عدم پذيرش فرد نسبت به ابتلا به اين مشكل نيز يكي از علايم دوقطبي بودن است.

دكتر افشاري مي گويد: در بسياري از موارد كه مردم به صورت عاميانه و روزمره در مورد فردي، عنوان عدم ثبات و يا دوشخصيتي را به كار ميبرند ممكن است ناشي از تغييرات خلقي و ابتلا به اين بيماري باشد.

روانشناس و مشاور خانواده نيز در اين مورد به خبرنگار ما مي گويد: دوقطبي شكل ديگري از افسردگي محسوب مي شود كه ژنتيك و وراثت هم در آن تاثير دارد و بخشي از دلايل آن هم به سبك زندگي برمي گردد.

كاظم احمديان ميافزايد: شيوع اين بيماري در تحصيلكرده هاي استان بالا رفته و طبق مطالعاتم، اين اختلال طي چندسال اخير شايع تر شده است.

وي يادآور مي شود: افراد دوقطبي بعضي از اوقات بدون دلايل محيطي، سرخوش و يا پرانرژي مي شوند و هنگام سرخوشي علاوه بر پرخوري و ولخرجي، رفتارهايي ميكنند كه در حالت عادي از آنها سر نمي زند.
احمديان ميگويد: اين بيماران هنگام افسردگي نيز بيانرژي، به شدت منزوي و كم خواب و خوراك مي شوند و روانشناسان و روانپزشكان سختترين نوع ارتباط را با اين نوع بيماران برقرار مي كنند.

اين مشاور خانواده ميافزايد: دوقطبي ها اگر درمان نشوند در دوره هايي كه پرانرژي اند مي توانند خطرناك باشند و به همين دليل درمان آنها ضروري است.

احمديان عنوان ميكند: با توجه به اهميت حفظ سلامت روان، غربالگري بيماري دوقطبي در استان ضروري است و اين شناسايي نه تنها در آگاهي از بيماري و درمان آن، بلكه در نحوه برخورد خانواده ها با اين افراد تاثير دارد.

متوليان درخصوص افراد دوقطبي در فارس كوتاهي كرده اند
اين روانشناس ميگويد: بيماريهاي رواني در فارس مظلوم واقع شده و يكي از عمده اختلالاتي كه در زمينه آن از سوي متوليان استان كوتاهي شده، اختلال دوقطبي است در حالي كه با شناسايي به موقع بايد جلوي آسيب ها و عوارض ناشي از آن را گرفت.