در اپیدمیولوژی، شماری از روابط از این نوع نظیر کاهش بروز سرطان در افراد مبتلا به برخی بیماری های تاثیرگذار بر سیستم عصب مرکزی شناسایی شده اند.
تحقیقات محققان نشان داده است که تجلی بیش از حد ژن ها در بیماری های مرتبط با سیستم عصب مرکزی (نظیر آلزایمر، پارکینسون و شیزوفرنی) با بروز کمتر ژن های مرتبط با سرطان (نظیر سرطان های ریه، روده، و پروستات) و بالعکس همراه است.
فهم مبنای مولکولی این فرآیندها اطلاعات مهمی را در رابطه با مطالعه دلایل هر بیماری و طرح احتمالی شیوه های جدید درمان (تغییر نوع دارو) ارائه می کند.
محققان مرکز ملی تحقیق سرطان اسپانیا، به بررسی رابطه بین آلزایمر و تومورهای مغزی پرداختند درحالیکه داده های مربوط به سرطان ریه را به عنوان مرجع استفاده کردند.
جان سانچز-واله، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «آنالیز تومورهای مغزی که همایندی مرضی مستقیم با آلزایمر دارند به ما اجازه داد تا به فهم بهتر در مورد همایندی مرضی مولکولی بین بیماری آلزایمر و سرطان برسیم.»
آنالیز بر روی بیش از ۱۰۰۰ نمونه از بیماران مبتلا به این بیماری ها نشان داد ۱۹۸ ژن عملکردشان به شکل قابل توجهی تغییر کرده بود. از بین این تعداد، ۱۱۲ نفر دارای الگوی مشابه در بیماری آلزایمر و تومور مغزی و الگوی متضاد در سرطان ریه بودند.
محققان با مقایسه فرایندهای بیولوژیکی تغییریافته از طریق بهم خوردن تنظیم این ژن ها تایید کردند بدکاری میتوکندری در ابتلا به آلزایمر نقش دارد و می تواند منجر به افزایش ریسک تومورهای مغزی در بیماران مبتلا به آلزایمر از طریق ایجاد التهاب مزمن در مغز، شود.
در مقابل، کاهش منبع انرژی و ایجاد گونه های اکسیژن واکنش پذیر (ROS) ناشی از تغییر در عملکرد میتوکندری با حفاظت در مقابل سرطان ریه در بیماران مبتلا به آلزایمر مرتبط است.
مهر
