به گزارش ميگنا آرمان نوشت: یکی از مهم‌ترین مسائل در این زمینه مساله انگ‌زدایی است. این در حالی است که تاکنون انگ‌زدایی در جامعه ما به شکل مناسب برای بیماران مبتلا به ایدز انجام نشده است. باید فرهنگسازی کلی در مواجهه با این بیماری در اولویت اقدامات مسئولان امر قرار گیرد. افراد از راه‌های مختلف به HIV مبتلا می‌شوند و نباید تنها دلیل ابتلا به این بیماری را روابط جنسی حفاظت نشده و اعتیاد دانست. در اصل آموزش و فرهنگسازی از سوی رسانه‌ها می‌تواند در ارتقای آگاهی‌های جامعه تاثیرگذار باشد. برای مثال در گذشته پیشنهاد شد آگاه سازی جامعه درباره بیماری ایدز از مدارس آغاز شود، چون نسل جوان بیش از دیگر افراد جامعه در خطر ابتلا به این بیماری‌ها هستند. این در حالی است که همیشه با یک نوع ممانعت از سوی دستگاه‌های مختلف و هراس از بین رفتن بسیاری از قبح‌های اجتماعی و برانگیختن حس کنجکاوی نسبت به این بیماری مواجه بوده‌ایم. هم‌اکنون افراد در جامعه اطلاعات نسبی برای مقابله با این بیماری کسب کرده‌اند، اما این مساله نیازمند آموزش‌های بیشتر است. امروزه همگان باید بدانند که با رعایت برخی موارد در ارتباط با افراد مبتلا به ویروس HIV و بیماری ایدز متضرر نمی‌شوند. در ضمن فرد مبتلا به HIV نباید بیماری‌اش را به همگان بگوید، بلکه او با رعایت برخی مسائل می‌تواند به سهولت و همچون دیگر افراد عادی در جامعه زندگی کند.
مشاوره برای افراد مبتلا به ایدز
از سوی دیگر برخی افراد مبتلا به ویروس HIV می‌توانند با شرکت در جلسات مشاوره چگونگی مواجهه با این بیماری را از متخصصان امر جویا شوند. در اصل ذهنیت این افراد را باید تغییر داد. افراد متخصص در زمینه روانشناسی و مشاوره نگرش منفی نسبت به فرد مبتلا به بیماری‌هایی همچون ایدز و هپاتیت ندارند. در این وضعیت می‌توان نگرش فرد مبتلا به HIV را نسبت به زندگی تغییر و راهکارهای مناسبی را به او آموزش داد. در این میان اغلب افراد مبتلا به ویروس HIV بعد از آگاهی از ابتلا به این بیماری امید خود را نسبت به آینده از دست داده و شرایط زندگی را برای خود دشوار می‌کنند. قبل از هر اقدام اطرافیان و همراهان افراد مبتلا به ایدز باید نگرششان را نسبت به این بیماری تصحیح کنند. در نتیجه می‌توان به آنها برای چگونگی مواجهه با این بیماری کمک کرد. بی شک افراد متخصص راهکارهای مناسب را به افراد مبتلا به این بیماری ارائه داده و آنها را از لحاظ شخصیتی، عاطفی و... آماده می‌کنند. هدف این است که این افراد ضمن پذیرش بیماری مذکور سازگاری بهتری با شرایط داشته باشند. خانواده و دوستان با اطلاع از بیماری فرد جای اینکه خود را از ارتباط با این فرد کنار بکشند و احساس عدم پذیرش و طردشدگی به او بدهند، بهتر است در بهبود وضعیت روانی او اقدامات مناسب انجام دهند. باید دانست که با به رخ کشیدن بیماری یا انتقاد از سبک زندگی فرد مبتلا به این بیماری هیچ‌تغییری انجام نمی‌شود، بلکه وضعیت روانی و روحی بیمار بحرانی‌تر از قبل می‌شود.
اطلاعات عمومی افراد افزایش یابد
امروزه اطلاعات افراد نسبت به قبل در زمینه چگونگی ابتلا به انواع بیماری‌ها افزایش یافته است، اما چون تعداد مبتلایان به این بیماری‌ها بیشتر شده، هنوز هم نارسایی‌هایی در این زمینه وجود دارد. برای مثال هنوز هم بسیاری از افراد اطلاع مناسبی از راه‌های ابتلا به بیماری ایدز ندارند و با آگاهی‌های محدود با این مساله رفتار می‌کنند. اغلب افراد با اطلاع از بیماری فرد مبتلا به ایدز دلایل ابتلا به این بیماری را اعتیاد، تزریق سرنگ آلوده و روابط جنسی حفاظت نشده می‌دانند. در این شرایط احساس عدم پذیرش در افراد جامعه نسبت به فرد مبتلا به ایدز ناشی از نا آگاهی از دلایل ابتلا به این بیماری است.
رسانه‌ها چگونگی پیشگیری را اطلاع‌رسانی کنند
می‌توان از ظرفیت رسانه‌ها برای ارتقای آگاهی جامعه در مصونیت از ابتلا به انواع بیماری‌ها استفاده کرد. بنابراین باید عوامل ابتلا به بیماری ایدز را شناسایی کرد. برای مثال در 30 سال گذشته وقتی بیماری ایدز مطرح می‌شد اغلب افراد بر این باور بودند که این بیماری مختص به افراد همجنسگراست. هر چند با گذشت زمان همگان متوجه شدند که دلیل بروز این بیماری فقط همجنسگرایی نیست، بلکه دلایل دیگر نیز در ابتلا به این بیماری تاثیرگذار است. در آن دوران افراد مبتلا به ایدز از شرایط بحرانی برخوردار بودند و حتی همگان از دست دادن و غذا خوردن با آنها ممانعت می‌کردند. این مساله نشان‌دهنده ضعف اطلاعات و دانش جامعه نسبت به این بیماری بود. در این وضعیت می‌توان نگرش جامعه را نسبت به بیماری ایدز تغییر داد، مگر اینکه بتوان اطلاعات دقیق‌تری را در اختیار جامعه قرار داد. تاکنون اقدامات در زمینه مقابله و جلوگیری از انتقال این بیماری به شکل مناسب انجام شده است. برای مثال به دلیل انجام آزمایشات دقیق و علمی امکان انتقال این بیماری از طریق خون آلوده در کشور وجود ندارد، در حالی که در گذشته در برخی جوامع انتقال این بیماری از طریق فراورده‌های خونی آلوده بود. درضمن در گذشته با مراجعه به دندانپزشک به دلیل بی‌توجهی یا کم توجهی به استریل بودن دستگاه‌های مورد نیاز امکان انتقال ویروس HIV وجود داشت.
از سوی دیگر فرد مبتلا به این بیماری با انگ زنی‌های مختلف مواجه بود. با این تفاسیر باید چگونگی رفتار با افراد مبتلا به این بیماری در عرصه‌های مختلف پزشکی، اجتماعی، خانوادگی و... مورد توجه قرار گیرد. برای مثال در روند این آموزش‌ها دیگر دندانپزشکان می‌دانند که برای درمان این افراد باید از دستکش و لوازم استریل شده استفاده کنند. درضمن هدف این است که نگرش جامعه نسبت به این بیماری تصحیح شود. در نتیجه باید اطلاعات مناسب و علمی در محافظت از این بیماری به افراد ارائه شود. این اطلاعات رسانی باید از سنین کودکی و نوجوانی با زبان ساده از خانواده آغاز شود. در این میان می‌توان در زمینه چگونگی در تسهیل زندگی این افراد اقدامات مناسب انجام داد. باید دانست که ویروس HIV بر اساس میزان مقاومت بدن افراد چندین سال طول می‌کشد تا به بیماری ایدز تبدیل شود. پس در این مدت می‌توان با ایجاد امید به زندگی و آموزش مهارت‌های زندگی به فرد مبتلا به این بیماری و اطرافیان، آنها را نسبت به زندگی امیدوار کرد.
دریافت صفحه با کد QR