آیا میخواهید همواره رابطهای بدون تنش با همکارانتان داشته باشید و همه به شما احترام بگذارند؟ باید بدانید که رفتار حرفهای در محیط کار از اهمیت ویژهای برخوردار است. اگر آگاهانه یا حتی ناخواسته همکارانتان را مورد اهانت قرار دهید و یا آنها را به هر نحوی ناراحت کنید، نهتنها میان شما اصطکاک به وجود میآید بلکه ممکن است احتمال پیشرفت شغلیتان هم بهشدت کاهش یابد. با رعایت این نکتهها مطمئناً رفتار مناسبی در محل کارتان خواهید داشت و بازخوردهای خوبی میگیرید.
ميگنا: آداب معاشرت در محل كار به معني اين نيست كه بايد رسمي و اتوكشيده باشيم. بلكه بايد عادت هاي بد را كنار بگذاريم. در اين مقاله ما تنها به چند نوع از عادات بد را براي شما اشاره مي كنيم :
رابطه مثبت با همکاران باید بر مبنای احترام به حریم شخصی، مقام و شخصیت آنها باشد و مراقب کلیه رفتارهای خود، گپ های دوستانه، شوخی و خنده، و اختلافات باشید.
هنگام معرفی خودتان، نام و نام خانوادگی خود را کامل ادا کنید. در صورتی که پسوند یا پیشوند طولانی یا دشواری دارید، بهتر است از آن صرف نظر کنید، یا در صورت داشتن کارت ویزیت اشارهای کوتاه به املا و تلفظ صحیح آن داشته باشید.
در صورتی که شما فرد عالیرتبه یا میزبان هستید، باید برای دست دادن پیشقدم شوید. اگر میزبان نیستید و میزبان شما این کار را انجام نداد، بهتر است برای نشان دادن حسن نیتتان و البته با در نظر گرفتن مرزهای جنسیتی و دینی برای دست دادن اقدام کنید.
در گفتگوهای خود با همکارانتان، چه گپ های دوستانه باشد و چه صحبت های جدی کاری، یکی از سریعترین راه ها برای از خود راندن دیگران، تجاوز به حریم شخصی آنهاست.
به جای ازدحام کردن به دور کسانی که با آنها صحبت می کنید، کمی عقب تر بایستید (نیم متر فاصله به نظر مناسب است).
آرام صحبت کنید همیشه باید به بلندی صدایتان توجه کنید. منظور ما این است که در هنگام صحبت تلفنی پشت میز، گپ خودمانی در سالن ناهارخوری یا هر موقعیت دیگری از بلند صحبت کردن پرهیز کنید.
اگر یکی از همکارن صدایی آرام و ملایم داشت، ممکن است برای درک صحبت های او کمی خم شوید، اما وقتی نوبت به حرف زدن خودتان رسید باید به حالت معمول برگردید.
هنگام گفتگو با طرف مقابل ارتباط چشمی پیدا کنید. داشتن سیمایی مشتاق و علاقه مند، که با ارتباط چشمی آغاز می شود، تاثیر بیشتری بر مخاطب خواهد گذاشت.
به حریم خصوصی افراد، چه در قالب مسائل شخصی و چه در قالب امور شغلی احترام بگذارید. دخالت در امور همکارانتان یک خط قرمز پررنگ است که رد شدن از آن میتواند شما را از چشم همه بیندازد.
مورد اعتماد و امین باشید. هم در تحویل و ارائه کارهایی که بر عهده شما گذاشته شده است و هم در برخورد با اتفاقاتی که در محیط کارتان رخ میدهد. تماسهای شخصی و مکالمههای طولانی را برای فضای خصوصی خود بگذارید و در صورت ضرورت، تماسی کوتاه و مختصر برقرار کنید. حرف زدن مداوم شما با تلفن چه با میزان صدای بالا و چه با میزان صدای پایین، میتواند موجب آزار سایرین شود. خواندن روزنامه و مجله، سرگرم بودن مدام با گوشی موبایلتان، گشت و گذار در اینترنت و شبکههای اجتماعی و... درنهایت نمای بیرونی شما را فردی کمکار و تنبل نشان میدهد. زنگ موبایلتان هر چه که هست، هر چقدر زیبا و شنیدنی، در محیط کار بهتر است با صدایی پایین به گوش برسد. نه اینکه با بلند شدن صدای آن تمرکز دیگران به هم بریزد و رشته افکارشان گسسته شود.
اصولا گوش دادن به موسیقی در محیطهای اداری، کار صحیح و پسندیدهای نیست. حتی با این فرض که با هندزفری به موسیقی گوش دهید، باید صدای آن به قدری پایین باشد که نهتنها سایرین صدای آن را نشنوند، بلکه اگر کسی صدایتان کرد یا با شما کاری داشت، قادر به تشخیص صدا و درخواست او باشید. تمام تلاش خود را به کار گیرید تا از مکالمههایی که پایه و اساس آن بر سخنچینی و شایعات بیاساس گذاشته شده، دور بمانید. درگیر این مکالمهها بودن هیچگاه به سود شما نخواهد بود. حتی در شرایط ناگزیر، دقت داشته باشید که در قبال سخنان دیگران موضعی نگیرید که بعدها شما را در جایگاه ضعف و موقعیت غیرقابل دفاع قرار دهد.
از مطرح کردن جزئیات زندگی و مسائل شخصیتان در محیط کاری خودداری کنید. این کار میتواند شأن و جایگاه شما را نزد دیگران متزلزل کند و چه بسا که روزی به ضرر شما از آن استفاده شود.
لباس بهعنوان عامل مهمی در ارتباطات غیرشفاهی میتواند اعتبار حرفهای شما را افزایش دهد، یا از آن بکاهد. نکتهای که هرگز نباید فراموش شود، این است که لباس در چهارچوب قوانین اداری و هنجارهای پذیرفتهشده در جامعه بهعنوان پوشش رسمی و اداری جای بگیرد.
آقايان بهتر است در محافل رسمي اداري از پوشيدن جوراب سفيد و يا روشن خودداري كنند . و بجاي آن از جورابهايي به رنگ مشكي و يا سورمه اي استفاده كنند.
در محل کارتان صندلی را برای هیچ شخصی بیرون نکشید؛ چه خانم و آقا و در هر رتبه و جایگاه شغلی. این کار در فضای اداری چاپلوسانه به نظر میرسد و صورت پسندیدهای ندارد.
حواستان به اختلاف های قدی باشد: اگر با یکی از همکاران اختلاف قدی زیادی داشتید، هنگام صحبت کردن با وی، به اندازه کافی از او دور بایستید تا او مجبور نباشد مدام بالا یا پایین را نگاه کند.
مراعات حال همکاران ناتوان جسمی خود را بکنیدمثل آنها که روی ویلچر هستند یا آنها که مشکل ناشنوایی دارند.
اگر با همکاران بین المللی در ارتباط هستید، باید از فرهنگ و آداب سخن گفتن آنها آگاه باشید.
در صورتی که پروژه یا فعالیتی با سرپرستی شما به پایان رسید، بهتر است ظرف مدت کوتاهی که بیشتر از یک روز کاری نباشد، پیامهای تشکر جداگانهای برای افراد درگیر در آن پروژه ارسال کنید.
درباره موضوعات بحثبرانگیز صحبت نکنید
تا جایی که میتوانید در محیط کار درباره دین، پول، سیاست و اعتقادات صحبت نکنید. هرکدام از این موضوعها ممکن است به بحث بیپایان و نهچندان جالبی بینجامد و میان همکارانتان تفرقه بیندازد؛ هر فرد عقیده خاص خودش را دارد و اساساً اعتقادات و باورهای افراد کاملاً متفاوت است. برای جلوگیری از ادامه بحث و توهین به دیگران بهتر است از این موضوعهای بحثبرانگیز و درگیریهای احتمالی بعدازآن دوری کنید.
تماسهای تلفنی شخصی را مدیریت کنید
گاهی ممکن است برای تنظیم وقت پزشک، صحبت با دوستان و اعضای خانواده مجبور شوید در محل کارتان از تلفن شخصی استفاده کنید. نکته مهم اینجاست که باید چند قدم از میز و محیط کارتان دور شوید و مثلاً به راهرو یا اتاق جلسه بروید تا ضمن حفظ حریم شخصی خودتان، مزاحم سایر همکاران هم نشوید. میتوانید در یک سر رسید، تماسهای ضروری روزانه خود را یادداشت کنید تا زمانی که همه برای ناهار و استراحت رفتهاند، به آنها بپردازید.
تمیز و مرتب باشید
تمیز و مرتب بودن از ملزومات زندگی هر فرد است. اگر در هنگام کار قهوه مینوشید یا خوراکیهایتان را در بشقاب صرف میکنید، حتماً پس از اتمام آنها را بشویید و در آبدارخانه بگذارید. اگر آشغال روی میزتان دیده میشود، سریعاً آن را در سطل زباله بیندازید. این موارد ممکن است ازنظر شما بسیار منطقی و بدیهی به نظر برسد اما باور کنید کارمندان بسیاری وجود دارند که آشغال همه سطح میز کارشان را فراگرفته و چند لیوان کثیف هم در گوشه و کنار آن دیده میشود. یادتان باشد که محیط خلوت و تمیز باعث تمدد اعصاب و جلوگیری از بههمریختگی افکار میشود.
بیشازحد خودمانی رفتار نکنید همیشه مرز میان زندگی شخصی و کاری خود را حفظ کنید. بیشازحد درباره زندگی شخصی و هرچه در منزلتان رخ میدهد با همکاران صحبت نکنید. علاوه بر این، نباید از همکارانتان بهعنوان ابزاری برای رفع مشکلات شخصی استفاده کنید. از طرف دیگر، همکارانتان هم احتمالاً از افرادی که دائماً از مشکلاتشان صحبت میکنند و موج منفی میفرستند، خوششان نمیآید
قرار ملاقات های طولانی در راهروي اداره يا شرکت!
بله ، درست است ؛ شاید شما از یکی از همکاران تان خوش تان می آید و دوست دارید در راهرو شرکت با وی صحبت کنید ؛ اما همکاران شما مشغول کار هستند و برخلاف شما ، دوست ندارند بشنوند شما چه حرف های عاشقانه ای با هم رد و بدل می کنید.
دوستانه برخورد کنید
پیشتر گفتیم که باید حالت رسمی را در رفتارتان حفظ کنید؛ اما موضوع اصلی این است که نباید بیشازحد خشک و عبوس باشید؛ بلکه باید گاهی حالت غیررسمی به خود بگیرید و در رفتارتان تعادل ایجاد کنید. هنگامیکه قرار است برخی وظایف را بهصورت گروهی انجام دهید، مهارت ایجاد رابطه با سایر همکاران اهمیت پیدا میکند. خوش برخوردی و ابراز رفتارهای مثبت کمک میکند همکارانتان بهراحتی به سویتان بیایند و با شما ارتباط برقرار کنند. البته سعی کنید بیشازحد با دیگران گفتگو نکنید چراکه این کار ممکن است سطح بهرهوری و کارآمدی شما و همچنین دیگران را کاهش دهد.
وقتشناس باشید
برای این کار کافی است بهموقع به محل کارتان برسید و پیش از اتمام ساعت کاری، آنجا را ترک نکنید. علاوه بر این شاید بهتر باشد که کمی زودتر وارد شرکت شوید و خودتان را برای آغاز روز کاری آماده کنید. منظور این است که نباید دقیقاً سر ساعت الزامی در محل کار حاضر شوید و زمان طولانیای را صرف آماده کردن صبحانه کنید. وقتشناس بودن در شغل بسیار مهم است. این ویژگی درواقع نشاندهنده تعهد شما به شرکت و احترام به سایر همکاران است.
اگر بیمار شدید، در منزل بمانید
اگر احساس میکنید حالتان خوب نیست و بیمار شدهاید، در منزل بمانید و استراحت کنید. مخصوصاً اگر متوجه شدید بیماریتان واگیردار است، اصلاً به محیط کار نروید. ممکن است با خودتان فکر کنید عجب کارمند وفادار، وظیفهشناس و ازخودگذشتهای هستید که باوجود بیماری هم از کارتان دست نمیکشید؛ اما مطمئن باشید اگر همکارانتان بهواسطه شما به این بیماری مبتلا شوند، از شما متنفر خواهند شد. هرگز از مرخصیهای استعلاجیتان بدون دلیل موجه و واقعی استفاده نکنید؛ اگر بیمار نیستید ولی احساس خوابآلودگی و بیحالی دارید، در منزل نمانید و به محل کارتان بروید. شما که نمیخواهید از شما بهعنوان یک کارمند تنبل و بیمسئولیت یاد کنند!
صدای مزاحم در محیط کار
فریاد زدن و با صدای بلند خندیدن نهتنها باعث پرت شدن حواس دیگران میشود، بلکه ممکن است شما را بهعنوان فردی بینزاکت به همکارانتان معرفی کند. حتماً میزان سروصدای معمول در محیط کار را در نظر بگیرید و سعی کنید تا با ایجاد سروصدای نامتعارف مانع کار کردن دیگران نشوید.
خوراکیهای بودار نخورید خوردن غذای بودار را نمیتوان در دسته فعالیتهای آزاردهنده به شمار آورد اما میتوان بهعنوان نشانه عدم احترام به حقوق دیگران دانست. اگر میز شما به دیگران بسیار نزدیک است، سعی کنید از مصرف خوراکیهایی با بوی تند مانند غذای دریایی، کاری و ... اجتناب کنید. اگر هم میخواهید از این غذاها مصرف کنید بهتر است به آبدارخانه، سالن غذاخوری یا هر مکان دیگری دور از محیط کار بروید تا همکارانتان آزار نبینند.
درخواست و اعاده کمک
مسلماً هیچکس از افرادی که کار و مسئولیت هایشان را خودشان به موقع انجام نمیدهند و برای اتمام کار خود همکاران را وادار به کمک می کنند، خوشش نمی آید. همینطور آندسته از افراد که سیستم فایل بندی شرکت را هیچوقت یاد نمی گیرند و مدام برای آموزش به این و آن متوسل می شوند. در نتیجه، بعضی از کارمندان خوب هم به خاطر اینکه می ترسند با چنین افراد بی مسئولیتی اشتباه گرفته شوند، در درخواست کمک از همکاران خود تردید می کنند. اما در بیشتر شرکت ها و ادارات، کارمندان برای کمک به آندسته از همکاران که قبلاً به یاری آنها آمده اند، مشتاقند.
بهترین راه برای درخواست کمک، کمک کردن به دیگران است. مثلاً اگر وقتی می بینید یکی از همکاران در ساعت ناهار مشغول رسیدگی به پرونده های مشتریان است که روی هم تلمبار شده، به او کمک کنید، مطمئناً این سخاوت و خیرخواهی شما بیپاسخ نخواهد ماند. البته این کار داوطلبانه جزء اضافه کاری های شما ثبت نخواهد شد که با ازای آن مزد بگیرید، پاداش شما تشکر و قدردانی همکارتان خواهد بود. از این دید نگاه نکنید که هر کار نیکتان باید با مزد و اجرت جبران شود، و هیچوقت هم این کمک های دوستانه تان را به همکاران خاطرنشان نکنید تا ثابت کنید چه انسان فداکار و باگذشتی هستید.
و وقتی هم یکی از همکاران در کارها به کمک شما می آید، تشکر و قدردانی فراموشتان نشود، حتی اگر کمکی ناچیز و جزئی باشد. و وقتی هم که یکی از همکارات از ساعت ناهارش برای کمک به شما می گذرد، به نظر من یک هدیه کوچک یا یک دعوت به ناهار ضروری باشد.
تعریف کردن و تعریف شنیدن
همه کارمندان گه گاه نیاز دارند تا کسی از آنها تعریف و تمجید کند. مدیران شرکت معمولاً مشاورانی را استخدام می کنند تا به آنها آموزش دهند که چطور کارمندان را مورد تشویق و تحسین قرار دهند، اما راهکرد اصلی این است که فردی همدل باشید و برای دیگران احساس داشته باشید.
گفتن “آفرین”، یا “کارت عالی بود” به کارمندان، انگیزه و روحیه آنها را بالا می برد. همچنین نشان می دهد شما فردی باملاحظه و هوشیار هستید و می دانید که چه زمان باید چه کسی را تشویق و تحسین کنید. اما حواستان باشد که اغراق نکنید و بیش از اندازه از همکارانتان تعریف نکنید، چون اینکار ارزش تمجیدهایتان و صمیمیتتان را کم می کند.
قدردانی از تعریف و تمجیدهای دیگران برای خیلی از افراد به نظر مشکل است. خیلی ها که از بچگی یا گرفته اند خودنما و فخر فروش نباشند، آنقدر درمورد شایستگی نداشتن در برابر تعریفات دیگران موشکافی می کنند، که جنبه منفی به آن می دهند. این اندازه شکسته نفسی و فروتنی هم اصلاً خوب نیست. پس از این به بعد به جای دلیل و برهان آوردن برای عدم لیاقت و شایستگی شما برای تعریف فلان نفر از کارتان، بهتر است بگویید، “کارم را خوب انجام دادم، نه؟”
حل همه ی این مشکلات با گفتن یک کلمه ساده حل می شود: “متشکرم”.
چه بگویید وقتی….
یکی از همکاران نامزد یا عروسی می کند
“تبریک می گویم”، “برایت آرزوی خوشبختی و موفقیت می کنم”، “عروسیت مبارک باشد”. طبیعتاً در چنین مواقعی باید برای فرد مورد نظر آروزی خوشبختی کنید. درمورد همسری که انتخاب کرده، کنجکاوی نکنید. لازم هم نیست برای او توصیه های مخصوص ازدواج بکنید یا تجربیات تلخ خود و اطرافیانتان را برای او عنوان کنید.
یکی از همکاران حامله می شود
اظهار خوشحالی کنید، اما دست از فضولی کردن بردارید. از ارائه توصیه هایی که مخالف پزشکی روز است هم خودداری کنید. مطمئن باشید او برای خود پزشک متخصص دارد که راهنماییش کند. از تعریف کردن داستان های وحشتناک درمورد وضع حمل و این قبیل چیزهای مربوط به حاملگی و به دنیا آوردن بچه خودداری کنید.
یکی از همکاران سقط جنین می کند
سقط جنین هم مرگ یک انسان است که باید برای آن غصه دار شد. با درک عمق این فقدان برای همکارتان، با او همدلی کنید. از گفتن جملاتی مثل “خدا اینطور خواسته…” یا “حتماً صلاح بر این بوده..” و از این قبیل خودداری کنید. و هیچوقت، تحت هیچ شرایطی به همکارتان نگویید که این سقط جنین به خاطر کارهایی است که او کرده یا نکرده.
یکی از همکاران طلاق می گیرد
طلاق هم نوعی مرگ است. در چنین موقعیتی بهتر است به جای حرف زدن به حرف های همکارتان گوش بدهید. در صورت لزوم هم می توانید توصیه های خود را (درمورد مراقبت از فرزندان، مالیات بر درآمد به عنوان سرپرست خانواده و…..) ارائه دهید.
یکی از همکاران یا اطرافیان او بیمار می شود
اگر یکی از همکاران یا نزدیکان او شدیداً بیمار می شود، رفتار و عمل شما بیش از حرف هایتان اهمیت پیدا می کند. با کمک به فرد مورد نظر در کارهایش، همدلی خود را به او نشان دهید. از غیبت های او گلایه نکنید. می توانید کسی را برای جانشین موقتی او در شرکت بگذارید تا کارهای مربوط به او را انجام دهد. و فرد مورد نظر را از جریان کار آگاه کنید.
یکی از نزدیکان همکاران فوت می کند
وقتی یکی از همکاران عزیز خود را از دست می دهد، تسلیت خود را به صورت کتبی و شفاهی به او اعلام کنید. اگر از همکاران نزدیک شماست، حتماً در مراسم تدفین و عزاداری شرکت کنید. از گفتن جملاتی مثل، “خدا را شکر کن، عذابش تمام شد” یا مشیت خدا این بوده” و … خودداری کنید. کارهایی که از دستتان برمی آید را برای او انجام دهید و موقعیتش را درک کنید. مرگ یکی از عزیزان ممکن است حال وهوای همکارتان را به کلی تغییر دهد، پس توقع نداشته باشید بعد از یکی دو هفته همان همکار سابق شما شود.
یکی از همکاران اخراج شده یا منتقل می شود
با او همدردی کنید، اما طوری در این رابطه با او صحبت نکنید که داغش را تازه تر کنید. توضیح او را درمورد دلیل اخراجش بپذیرید و بیش از آن کنجکاوی نکنید. اگر کمکی از دستتان برمی آید دریغ نکنید، توصیه ای، تنظیم دوباره رزومه، پیدا کردن کاری جدید، یا هر چیز دیگری. اما این همدلی خود را تا جایی ادامه ندهید که دست به همکاری در اعمال مخرب او مثل نوشتن نامه های تهدیدآمیز و…بزنید. و تعجب نکنید اگر آن همکار سابق از زندگی شما بیرون برود، چون او دیگر عضوی از محل کار شما نیست و به جای جدید وارد می شود و ممکن است شما را فراموش کند.