آیا میتوان روند پیری را معکوس کرد؟

میگنا: یکی از مکانیسم های بیولوژیکی اصلی که پیری را تعریف می کند پیری سلولی نامیده می شود. هر چقدر که سن ما افزایش پیدا می کند، تعداد بیشتر و بیشتری از سلول های ما پیر می شوند، به این معنی که آنها دیگر تکثیر نمی شوند و با این حال همچنان از لحاظ متابولیکی فعال باقی می مانند..

لورنا هریس، یکی از نویسندگان این مطالعه جدید، می گوید: با افزایش سن انسان ها، سلول های قدیمی (پیر) که دیگر قادر به خلق سلول های جوانتر نیستند، در بدن انباشته می شوند. در واقع این امر فقط یک نشانه از پیری نیست بلکه دلیلی دال بر افزایش سن ماست.

در حال حاضر پژوهشگران سرتاسر جهان تلاش زیادی را به منظور کشف راه هایی برای متوقف نمودن پیری سلولی و معکوس کردن روند پیری انجام داده اند. سال گذشته، تیم دانشگاه اگزتر، تکنیک جدیدی را کشف نمود که سلول های سالخورده پیر را دوباره جوان می کرد و باعث می شد که آنها رفتاری درست همانند رفتار سلول های جوان را از خود نشان دهند.

در حال حاضر، یک مطالعه جدید انجام شده توسط همان تیم در حال تحلیل مکانیزم خاصی است که اثر این جوان شدن سلولی را بررسی می کند. این محققان نشان دادند وقتی مقدار کمی سولفید هیدروژن به سلول های میتوکندری تزریق می شود، می تواند روند پیری این سلول ها را معکوس سازد.

متات وایتمن، یکی از نویسندگان این مطالعه جدید، در این خصوص توضیح می دهد که: بدن ما ترکیبات مختلفی را به عنوان سوختهای جایگزین در اختیار میتوکندری ها قرار می دهد تا آنها به درستی کار کنند. بسیاری از بیماری ها می توانند روند پیری را تسریع کنند، و حفظ سلامت میتوکندریها را با مشکل مواجه سازند لذا محققان اغلب از مدل های حیوانی برای معکوس نمودن این روند استفاده می کنند.

در این راستا سه ترکیب خاص برای تست میتوکندری سلول های پیر مورد استفاده قرار گرفتند که هر یک از این ترکیبات، باعث کاهش قابل توجهی در روند پیری سلولی شدند و چیزی در حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد، یعنی تقریبا نیمی از سلول های پیری که تحت درمان قرار گرفتند مانند سلول های جوان تر رفتار می کردند.

محققان خاطرنشان نمودند که این کار در راستای ارائه داروی جدیدی که به نحوی معجزه آسا باعث افزایش طول عمر شود انجام نشده است، بلکه بیشتر تمرکز مطالعه بر روی کشف داروهای جدیدی است که با معکوس ساختن روند پیری بتوانند بسیاری از بیماری ها را درمان کنند. با این حال، این کار هنوز هم تا حدی از برنامه های کاربردی بالینی فاصله گرفته است. در حاليکه پژوهشهای به عمل آمده اثرات مثبتي را در مدل سلول هاي انساني نشان داده اند، براي استفاده از آن در ارگانيسم هاي زنده، آزمایش های بیشتری باید انجام شود.