انتقاد وزیر بهداشت از سهميه بندي دانشگاهها

به گزارش میگنا دكتر حسن قاضی‌زاده هاشمی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در نوزدهمین جشنواره تجلیل از پژوهشگران و فناوران برگزیده کشور گفت: در سالیان اخیر شاهد رشد فناوران در جمهوری اسلامی ایران بوده‌ایم که از نقاط مهم برای کشور است، در واقع تولیدات علمی در سال 2001 ناچیز بوده است اما در طی 10 سال اخیر شتاب چشمگیری پیدا کرده‌ایم؛ به طوری که در سال 2011 رشد چشمگیری یافته‌ایم.  

در ادامه وی با اشاره به اهداف جشنواره که پژوهش هدفمند، فناوری ارزش‌آ‌فرین در خدمت تولید ملی است، افزود: ما در سال 2014 از نظر پژوهش وضعیت رو به رشدی یافتیم به طوری که کیفیت مقالات ما جایگاه قابل توجهی پیدا کرده است، در واقع رتبه اول را در تولید علم پیدا کرده‌ایم. 

وزیر بهداشت در ادامه اضافه کرد: سهم و نقش وزارت بهداشت در پژوهش و فناوری کمتر از یک چهارم در کشور است. این در حالی است که از نظر شاخص علم و فناوری وزارت بهداشت بیشترین سهم را دارد. به طوری که در ابتدای دولت 8 دانشمند داشتیم اما امروز به 55 دانشمند افزایش یافته است. 

وی با اشاره به اینکه در حوزه ورود تحقیقات به زندگی مردم و اقتصاد کشور موفق بوده‌ایم، ادامه داد: در بخش پزشکی کارنامه درخشانی داریم که نقش صندوق نوآوری چشمگیر بوده است، به طوری که 1150 شرکت دانش‌بنیان وجود دارد که 52 شرکت از این تعداد صادرکننده علم و فناوری هستند. این در حالی است که 3.1 درصد از بودجه کل کشور را ما به علم و فناوری اختصاص می‌دهیم که جای تاسف دارد.

قاضی‌زاده هاشمی در بخش دیگری از صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: در یکی از مهمترین دانشگاه‌های بزرگ کشور رتبه‌های اول، دوم در کنار رتبه‌های سی‌ام، چهلم و در کنارشان رتبه هشت‌هزار نشسته‌اند. چه کسی این تصمیم را می‌گیرد؟ این تصمیم از سوی مجلس گرفته می‌شود. اما دودش به چشم علم و آینده کشور می‌رود. 

وزیر بهداشت افزود: ما یاد گرفته‌ایم فقط دانشگاه احداث می‌کنیم، جوان کشاورز وارد دانشگاه می‌شود و مدرک می‌گیرد اما برایش شغل نداریم و از سوی دیگر نیز وضعیت کشاورزی نابسامان خواهد شد. در این رابطه باید کارهایی که در حوزه دانشگاه است به خود دانشگاه سپرده شود و دخالتی در آن نشود. 

قاضی‌زاده در ادامه اضافه کرد: بخش عمده‌ای از تحقیقات که در کشور انجام می‌شود به درد مردم نمی‌خورد باید سیاست‌گذار و سیاست‌مدار موقعیت را برای دانشمندان مهیا کنند. این در حالی است که باید از خود بپرسیم چقدر رنگ و بوی کارهای ما در زندگی ما وجود دارد. ما باید مراکز تحقیقاتی‌ خودمان را به مراکز بدون مرز تبدیل کنیم که این موضوع باید از مدارس شروع شود و بدون شک می‌تواند آینده کشور را تحت تاثیر قرار دهد.