دویدن روزانه منجر به کاهش استرس می شود
میگنا: مطالعات قبلی نشان داده اند که چقدر ورزش منظم به هر شکل و نوعی می تواند در درمان مجموعه ای از مشکلات سلامت نقش داشته باشد. حال مطالعه جدید نشان می دهد دویدن روزانه با میانگین مسافت ۵ کیلومتر می تواند فرد را از استرس نجات داده و همچنین از حافظه محافظت کند. در مطالعات قبلی ارتباط ورزش منظم با تقویت قدرت مغز و سلامت عمومی ذهن و روان اثبات شده است.
در درون هیپوکامپ مغز، ایجاد خاطره و یادآوری آن زمانی روی می دهد که سیناپس ها یا اتصالات بین نورون ها به مرور زمان تحکیم شوند. این فرآیند تقویت و استحکام سیناپسی LTP (تقویت درازمدت) نامیده می شود. استرس طولانی مدت یا حاد موجب تضعیف این سیناپس ها می شود که در نتیجه LTP کاهش یافته و در نهایت بر حافظه تاثیر می گذارد.
«جف ادواردز»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه بریگام یانگ آمریکا، در این باره می گوید: «ورزش شیوه ای ساده و کم هزینه در حذف تاثیرات منفی بر حافظه استرس شدید و مزمن است.»
در این مطالعه، گروهی از موش ها بر روی چرخ های در حال حرکت به مدت چهار هفته قرار گرفتند که به طورمیانگین روزانه ۵ کیلومتر روی این چرخه ها می دویدند.
گروه دیگر از موش ها زندگی بی تحرک داشتند. سپس نیمی از هر گروه در معرض موقعیت های استرس زا نظیر راه رفتن بر روی سکوی مرتفع یا شنا در آب سرد قرار گرفتند. یک ساعت بعد از ایجاد استرس، محققان آزمایش الکتروفیزیولوژی را بر روی مغز حیوانات انجام دادند تا LTPشان را اندازه گیری کنند.
نتایج نشان داد موش های پراسترس که در گروه ورزش بودند LTP بسیار بیشتر و عملکرد حافظه بیشتری در مقایسه با موش های پراسترس گروه بی تحرک داشتند.
در درون هیپوکامپ مغز، ایجاد خاطره و یادآوری آن زمانی روی می دهد که سیناپس ها یا اتصالات بین نورون ها به مرور زمان تحکیم شوند. این فرآیند تقویت و استحکام سیناپسی LTP (تقویت درازمدت) نامیده می شود. استرس طولانی مدت یا حاد موجب تضعیف این سیناپس ها می شود که در نتیجه LTP کاهش یافته و در نهایت بر حافظه تاثیر می گذارد.
«جف ادواردز»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه بریگام یانگ آمریکا، در این باره می گوید: «ورزش شیوه ای ساده و کم هزینه در حذف تاثیرات منفی بر حافظه استرس شدید و مزمن است.»
در این مطالعه، گروهی از موش ها بر روی چرخ های در حال حرکت به مدت چهار هفته قرار گرفتند که به طورمیانگین روزانه ۵ کیلومتر روی این چرخه ها می دویدند.
گروه دیگر از موش ها زندگی بی تحرک داشتند. سپس نیمی از هر گروه در معرض موقعیت های استرس زا نظیر راه رفتن بر روی سکوی مرتفع یا شنا در آب سرد قرار گرفتند. یک ساعت بعد از ایجاد استرس، محققان آزمایش الکتروفیزیولوژی را بر روی مغز حیوانات انجام دادند تا LTPشان را اندازه گیری کنند.
نتایج نشان داد موش های پراسترس که در گروه ورزش بودند LTP بسیار بیشتر و عملکرد حافظه بیشتری در مقایسه با موش های پراسترس گروه بی تحرک داشتند.
مرجع : مهر
