توصیه‌هایی جهت کمک به بهداشت روانی کودکان مناطق سیل زده
میگنا: دکتر سیدامیر امین یزدی، رئیس شورای استان خراسان رضوی و استاد دانشگاه فردوسی مشهد با بیان این که وقوع رخدادهای طبیعی مخرب در کشور عزیزمان ایران قسمتی از تجربیات زندگی ایرانیان است که باید زندگی با آن را فرا بگیرند، اظهار داشت: زلزله و سیل به طور مرتب تکرار میشود و موجی از استرس، ناامنی، پریشانی و اضطراب را به جامعه خانواده‌ها و کودکان تحمیل میکند و چه بسا علاوه بر ضرر های مادی، هزینه‌های اجتماعی و روانشناختی گزافی نیز به جامعه تحمیل نماید.
وی افزود: در این میان کودکان به میزان بیشتری در معرض آسیب قرار دارند و ضرورت دارد تا مورد حمایت بیشتری قرار گیرند.
کودکان در مشاهده یا مواجهه با سیل دچار شوک، ناباوری، ناامنی، استرس، خشم، ترس و اضطراب میشوند که پیامدهای چنین تجربه‌هایی ممکن است از یک روز تا چند هفته کودکان را درگیر کند و باعث مشکلات خواب، بدغذایی، غمگینی و بدرفتاری درآنان شود.
این استاد دانشگاه، خاطر نشان کرد: ضرورت دارد تا خانواده‌ها، مهدکودک‌ها و مدارس در مواجهه با چنین وضعیتی برنامه‌ای برای کمک داشته باشند تا از بهداشت روانی کودکان مراقبت شود.
به منظور حمایت روانشناختی از کودکان دو توصیه مهم ارایه میشوند. اول، دیدن و تماشای صحنه‌های خشن سیل مثل تخریب خانه‌ها، ماشین‌ها و انسان هایی که در سیل گرفتار شده‌اند اضطراب آور است. توجه داشته باشید که ذهن کودکان در حال تجربه های دردناکی است و نیاز به کمک شما دارند. همین که کودک درک کند که شما به او توجه دارید، احساسش را درک می کنید و قصد کمک به او را دارید برایش تسکین بخش است.
در چنین موقعیت‌هایی کودکان را در آغوش بگیرید و به آنها خاطر نشان کنید که من کنارت هستم و از تو مراقبت می‌کنم و اینکه ما کنار هم هستیم و چون مراقبت می‌کنیم خطری متوجه ما نیست. با احساس کودک همدلی کنید نگرانی تو را می فهمم. دیدن این صحنه‌ها آدم را غمگین و ناراحت میکند. خیلی ها همین احساس تو را دارند.
رئیس شورای استان خراسان رضوی، گفت: اجازه دهید تا کودک در مورد احساسش صحبت کند و آنچه را که دیده است و برایش مهم است بگوید و در این زمان سعی نکنید تا صحبت یا حرفش را اصلاح کنید. بیشتر شنونده باشید و بگذارید با جزئیات آنچه را که دیده است بگوید.
امین یزدی توصیه دوم را توضیح بزرگترها به کوچکترها درباره سیل عنوان کرد و اظهار داشت: کودکان چون درکی منطقی از دنیا و رویدادها هنوز کسب نکرده اند در برخورد با حوادثی مثل سیل دچار سردرگمی می شوند. لازم است در مورد چگونگی وقوع سیل به آنها توضیح دهید. دلایل وقوع سیل را به زبان ساده و با کمک تصویر و نقاشی بیان کنید و اینکه فقط در شرایط خاص سیل می‌آید و اینکه با پایان باران سیل قطع میشود و اگر مراقبت لازم را داشته باشیم و کنار رودخانه نباشیم و … هیچ خطری متوجه ما نمی‌شود.
وی ادامه داد: فراهم کردن تصویری کلی از وضعیت بهار، باران زیاد، جریان آبی که به دنبالش راه می افتد و اگر در مسیرش انسان یا ماشین قرار بگیرد او را با خود می برد و اگر در مسیرش انسانی نباشد به حرکت ادامه می دهد تا به خارج از شهر برود و به دریاچه یا رودخانه بریزد و …. یعنی قصد بدی ندارد و با ما دشمن نیست. کار طبیعی خودش را انجام می دهد و چه بسا اینکه می تواند کمک کننده باشد یعنی برای کشاورزی، برق و … مفید هم هست و می توان خدا را شکر کرد ، اهمیت دارد تا کودکان در تصاویر مجزا و اضطراب انگیزی که با دیدن و تماشای صحنه‌های غم انگیز در حافظه دارند غرق نشوند.
وی افزود: در این میان کودکان به میزان بیشتری در معرض آسیب قرار دارند و ضرورت دارد تا مورد حمایت بیشتری قرار گیرند.
کودکان در مشاهده یا مواجهه با سیل دچار شوک، ناباوری، ناامنی، استرس، خشم، ترس و اضطراب میشوند که پیامدهای چنین تجربه‌هایی ممکن است از یک روز تا چند هفته کودکان را درگیر کند و باعث مشکلات خواب، بدغذایی، غمگینی و بدرفتاری درآنان شود.
این استاد دانشگاه، خاطر نشان کرد: ضرورت دارد تا خانواده‌ها، مهدکودک‌ها و مدارس در مواجهه با چنین وضعیتی برنامه‌ای برای کمک داشته باشند تا از بهداشت روانی کودکان مراقبت شود.
به منظور حمایت روانشناختی از کودکان دو توصیه مهم ارایه میشوند. اول، دیدن و تماشای صحنه‌های خشن سیل مثل تخریب خانه‌ها، ماشین‌ها و انسان هایی که در سیل گرفتار شده‌اند اضطراب آور است. توجه داشته باشید که ذهن کودکان در حال تجربه های دردناکی است و نیاز به کمک شما دارند. همین که کودک درک کند که شما به او توجه دارید، احساسش را درک می کنید و قصد کمک به او را دارید برایش تسکین بخش است.
در چنین موقعیت‌هایی کودکان را در آغوش بگیرید و به آنها خاطر نشان کنید که من کنارت هستم و از تو مراقبت می‌کنم و اینکه ما کنار هم هستیم و چون مراقبت می‌کنیم خطری متوجه ما نیست. با احساس کودک همدلی کنید نگرانی تو را می فهمم. دیدن این صحنه‌ها آدم را غمگین و ناراحت میکند. خیلی ها همین احساس تو را دارند.
رئیس شورای استان خراسان رضوی، گفت: اجازه دهید تا کودک در مورد احساسش صحبت کند و آنچه را که دیده است و برایش مهم است بگوید و در این زمان سعی نکنید تا صحبت یا حرفش را اصلاح کنید. بیشتر شنونده باشید و بگذارید با جزئیات آنچه را که دیده است بگوید.
امین یزدی توصیه دوم را توضیح بزرگترها به کوچکترها درباره سیل عنوان کرد و اظهار داشت: کودکان چون درکی منطقی از دنیا و رویدادها هنوز کسب نکرده اند در برخورد با حوادثی مثل سیل دچار سردرگمی می شوند. لازم است در مورد چگونگی وقوع سیل به آنها توضیح دهید. دلایل وقوع سیل را به زبان ساده و با کمک تصویر و نقاشی بیان کنید و اینکه فقط در شرایط خاص سیل می‌آید و اینکه با پایان باران سیل قطع میشود و اگر مراقبت لازم را داشته باشیم و کنار رودخانه نباشیم و … هیچ خطری متوجه ما نمی‌شود.
وی ادامه داد: فراهم کردن تصویری کلی از وضعیت بهار، باران زیاد، جریان آبی که به دنبالش راه می افتد و اگر در مسیرش انسان یا ماشین قرار بگیرد او را با خود می برد و اگر در مسیرش انسانی نباشد به حرکت ادامه می دهد تا به خارج از شهر برود و به دریاچه یا رودخانه بریزد و …. یعنی قصد بدی ندارد و با ما دشمن نیست. کار طبیعی خودش را انجام می دهد و چه بسا اینکه می تواند کمک کننده باشد یعنی برای کشاورزی، برق و … مفید هم هست و می توان خدا را شکر کرد ، اهمیت دارد تا کودکان در تصاویر مجزا و اضطراب انگیزی که با دیدن و تماشای صحنه‌های غم انگیز در حافظه دارند غرق نشوند.
مرجع : سازمان نظام روانشناسی
