چرا کودکان بی‌پرواتر از گذشته شده‌اند؟
میگنا: پیتر فوناگی، استاد روانشناسی معاصر و علوم توسعه‌ای در دانشگاه UCL که تا کنون بیش از ۵۰۰ مقاله علمی و ۱۹ کتاب در رشته خود منتشرکرده است هشدار داد که دنیای دیجیتال ارتباطات بین نسلی را به شدت کاهش داده است. وی از توسعه دیجیتالی به عنوان توسعه‌ای با پیامد‌های بالقوه آسیب زا یاد کرد.
فوناگی، مقام ارشد اجرایی مرکز ملی آنا فروید در بخش کودکان و خانواده ها یک مرکز بهداشت روانی که به صورت خیریه فعالیت می‌کند است و بیش از نیم قرن درباره رشد کودکان مطالعه کرده است.
وی می‌گوید اختلالات عاطفی در میان زنان جوان در سنین بین ۱۴ تا ۱۹ سال «بسیار شایع شده است» و بستری شدن اورژانسی به دلیل آسیب زدن به خود به شدت افزایش یافته است.
او همچنین می‌گوید میزان خشونت در میان پسران به شدت رشد داشته است.
فوناگی، مقام ارشد اجرایی مرکز ملی آنا فروید در بخش کودکان و خانواده ها یک مرکز بهداشت روانی که به صورت خیریه فعالیت می‌کند است و بیش از نیم قرن درباره رشد کودکان مطالعه کرده است.
وی می‌گوید اختلالات عاطفی در میان زنان جوان در سنین بین ۱۴ تا ۱۹ سال «بسیار شایع شده است» و بستری شدن اورژانسی به دلیل آسیب زدن به خود به شدت افزایش یافته است.
او همچنین می‌گوید میزان خشونت در میان پسران به شدت رشد داشته است.
فوناگی، که همواره درباره نقش تکنولوژی در کمک به بیماران روانی مطالعه کرده است، معتقد است، تلفن‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی گفتگو را برای نسل جوان بسیار پیچیده کرده است.
«جوانان امروزی در مقایسه با جوانان گذشته تماس‌های چهره به چهره اندکی با نسل‌های قبل از خود برقرار می‌کنند. عامل جامعه پذیری برای یک فرد جوان، یک فرد جوان دیگر است، این درحالیست که مغز برای چنین چیزی طراحی نشده است.»
«مغز برای این طراحی شده که یک فرد جوان در طول رشد خود توسط افراد بزرگتر حمایت و جامعه پذیر شود. خانواده‌ها کمتر از گذشته برای صرف غذا دور هم جمع می‌شوند، و این به این علت است که افراد اغلب زمان خود را با دوستانشان در فضای اینترنت سپری می‌کنند. دیجیتالی شدن مشکل ما نیست—مشکل آن فضایی است که به واسطه دیجیتالی شدن از آن محروم می‌شویم.»
فوناگی گفت: کم شدن ارتباط بین کودکان و بزرگسالان از زمان جنگ جهانی دوم آغاز شد، اما این چرخش در سال‌های اخیر بیشتر به چشم می‌آید.
او می‌گوید، جامعه امروزی مسئولیت بیشتری روی شانه‌های کودکان می‌گذارد تا خودشان به تنهایی و بدون اینکه حمایت‌های ضروری از آن‌ها بشود، آینده شان را تعیین کنند و تصمیمات اساسی برای زندگی شان بگیرند.
«ما به آن‌ها می‌گوییم به یک دانشگاه خوب بروند وگرنه زندگی شان چندان ارزشی نخواهد داشت. ما به آن‌ها می‌گوییم، «خودت می‌دانی». اما هیچ انتخابی پیش روی آن‌ها نمی‌گذاریم. نمی‌گوییم، «بیا ببینیم تو چه شغل‌هایی می‌توانی داشته باشی که از آن‌ها لذت ببری». این دوران برای کودکان دوران سختی است. ما باید آن‌ها را به شکل بهتری تجهیز کنیم تا مقاوم‌تر شوند.»
فوناگی که ۶۶ ساله است از تاثیرات هرزه نگاری در فضای مجازی بر روی کودکان نگران است.
«کودکان امروزی بسیار بی پرواتر از گذشته هستند. این بی پروایی آن‌ها را در معرض هرزه نگاری قرار می‌دهد که نگران کننده است و می‌تواند رشد آن‌ها را مختل کند.»
«جوانان امروزی در مقایسه با جوانان گذشته تماس‌های چهره به چهره اندکی با نسل‌های قبل از خود برقرار می‌کنند. عامل جامعه پذیری برای یک فرد جوان، یک فرد جوان دیگر است، این درحالیست که مغز برای چنین چیزی طراحی نشده است.»
«مغز برای این طراحی شده که یک فرد جوان در طول رشد خود توسط افراد بزرگتر حمایت و جامعه پذیر شود. خانواده‌ها کمتر از گذشته برای صرف غذا دور هم جمع می‌شوند، و این به این علت است که افراد اغلب زمان خود را با دوستانشان در فضای اینترنت سپری می‌کنند. دیجیتالی شدن مشکل ما نیست—مشکل آن فضایی است که به واسطه دیجیتالی شدن از آن محروم می‌شویم.»
فوناگی گفت: کم شدن ارتباط بین کودکان و بزرگسالان از زمان جنگ جهانی دوم آغاز شد، اما این چرخش در سال‌های اخیر بیشتر به چشم می‌آید.
او می‌گوید، جامعه امروزی مسئولیت بیشتری روی شانه‌های کودکان می‌گذارد تا خودشان به تنهایی و بدون اینکه حمایت‌های ضروری از آن‌ها بشود، آینده شان را تعیین کنند و تصمیمات اساسی برای زندگی شان بگیرند.
«ما به آن‌ها می‌گوییم به یک دانشگاه خوب بروند وگرنه زندگی شان چندان ارزشی نخواهد داشت. ما به آن‌ها می‌گوییم، «خودت می‌دانی». اما هیچ انتخابی پیش روی آن‌ها نمی‌گذاریم. نمی‌گوییم، «بیا ببینیم تو چه شغل‌هایی می‌توانی داشته باشی که از آن‌ها لذت ببری». این دوران برای کودکان دوران سختی است. ما باید آن‌ها را به شکل بهتری تجهیز کنیم تا مقاوم‌تر شوند.»
فوناگی که ۶۶ ساله است از تاثیرات هرزه نگاری در فضای مجازی بر روی کودکان نگران است.
«کودکان امروزی بسیار بی پرواتر از گذشته هستند. این بی پروایی آن‌ها را در معرض هرزه نگاری قرار می‌دهد که نگران کننده است و می‌تواند رشد آن‌ها را مختل کند.»
مرجع : فرادید
