پذیرش مرگ یک دوست، برای زنان سخت‌تر است
میگنا: تحقیقات اخیر حاکی از آن است که مرگ یک فرد اثرات قابل توجهی بر سلامت روان و جسم دوستان نزدیک وی برجای می گذارد و فرد سوگوار تا چهار سال این بار احساسی را بردوش خواهد کشید.
پژوهشگران دانشگاه استرلینگ انگلیس در مسیر آزمایش این فرضیه از داده های به دست آمده از پژوهشی 14 ساله (از سال 2002 تا 2015) بر روی 26 هزار و 515 استرالیایی که 9 هزار و 586 نفر از آن ها تجربه مرگ دستکم یکی از دوستان صمیمی خود را داشتند، استفاده کردند. بررسی ها نشان داد که مرگ یکی از دوستان نزدیک طیفی از تجربیات منفی و پایدار را برای افراد داغدار به همراه می آورد.
نتایج این تحقیقات همچنین نشان داد که زنان داغدار در مقایسه با مردان، افت شدیدتری را در میزان شور و نشاط خود تجربه می کنند. بهداشت روان آن ها بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد و با اختلالات بیشتری در عملکرد احساسی و اجتماعی مواجه می شوند.
دکتر لیز فوربات استادیار علوم اجتماعی دانشگاه استرلینگ ضمن تاکید بر اهمیت تشکیل شبکه و سرویس های حمایتی برای تسکین دوستان داغدار، در این باره می گوید: «بخش عمده ای از تحقیقات پیشین در مورد سوگ و عزاداری، بر مرگ یکی از اعضای خانواده و اغلب همسر، تمرکز داشت. همه می دانیم که وقتی کسی همسر، کودک یا فرزندان خود را از دست می دهد، به سوگ می نشیند و تا مدت ها بعد احساس بدتری خواهد داشت. اما غم مرگ یک دوست نوعی سوگ به رسمیت شناخته نشده (Disenfranchised grief) است که چندان جدی گرفته نمی شود و این بدان معناست که افرادی که در چنین موقعیتی قرار می گیرند، سوگشان را به طور علنی ابراز نکرده و اثر ناشی از آن کم اهمیت شمرده می شود.»
جزئیات این پژوهش در مجله PLoS ONE منتشر شده است.
پژوهشگران دانشگاه استرلینگ انگلیس در مسیر آزمایش این فرضیه از داده های به دست آمده از پژوهشی 14 ساله (از سال 2002 تا 2015) بر روی 26 هزار و 515 استرالیایی که 9 هزار و 586 نفر از آن ها تجربه مرگ دستکم یکی از دوستان صمیمی خود را داشتند، استفاده کردند. بررسی ها نشان داد که مرگ یکی از دوستان نزدیک طیفی از تجربیات منفی و پایدار را برای افراد داغدار به همراه می آورد.
نتایج این تحقیقات همچنین نشان داد که زنان داغدار در مقایسه با مردان، افت شدیدتری را در میزان شور و نشاط خود تجربه می کنند. بهداشت روان آن ها بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد و با اختلالات بیشتری در عملکرد احساسی و اجتماعی مواجه می شوند.
دکتر لیز فوربات استادیار علوم اجتماعی دانشگاه استرلینگ ضمن تاکید بر اهمیت تشکیل شبکه و سرویس های حمایتی برای تسکین دوستان داغدار، در این باره می گوید: «بخش عمده ای از تحقیقات پیشین در مورد سوگ و عزاداری، بر مرگ یکی از اعضای خانواده و اغلب همسر، تمرکز داشت. همه می دانیم که وقتی کسی همسر، کودک یا فرزندان خود را از دست می دهد، به سوگ می نشیند و تا مدت ها بعد احساس بدتری خواهد داشت. اما غم مرگ یک دوست نوعی سوگ به رسمیت شناخته نشده (Disenfranchised grief) است که چندان جدی گرفته نمی شود و این بدان معناست که افرادی که در چنین موقعیتی قرار می گیرند، سوگشان را به طور علنی ابراز نکرده و اثر ناشی از آن کم اهمیت شمرده می شود.»
جزئیات این پژوهش در مجله PLoS ONE منتشر شده است.
مرجع : ايرنا
