ميگنا: این کار گاهی باعث می‌شود شک و تردیدها و افکار ناخوشایندی که ذهن‌تان را به خود مشغول کرده‌اند فوراً از بین بروند و از طرفی دیگر، بیشتر افراد می‌دانند حتی اگر چیزهایی که در اینترنت خوانده‌اند نظر افراد متخصص بوده باشد، باز هم این اطلاعات نمی‌توانند جای تشخیص یک پزشک حرفه‌ای را بگیرند. اما افرادی که گرفتار بیماری «سایبرکندریا» هستند، معتقدند این جست‌وجوهای اینترنتی کافی هستند، به همین خاطر عادت می‌کنند هر «نشانه» احتمالی‌ای را در اینترنت جست‌وجو کنند تا شخصاً مشکل خود را تشخیص دهند.

این روزها پزشکان دائماً با بیمارانی مواجه می‌شوند که صرفاً به خاطر آنکه سردرد دارند، ادعا می‌کنند دچار تومور مغزی شده‌اند. علت این پدیده، تشخیص خودسرانه‌ای است که این افراد بعد از جست‌وجو درباره نشانه‌ها و بیماری‌ها در اینترنت به آن رسیده‌اند.

سایبرکندریا نوعی بیماری است که در اثر آن، افراد بعد از جست‌وجوهای اینترنتی‌ای که صرفاً طبق معیارهای خودشان انجام می‌دهند، رو به خود تشخیصی می‌آورند و به این نتیجه می‌رسند که به بیماری‌ای مبتلا هستند که در اغلب موارد هم بیماری حادی است. این مسئله اضطراب آنها را افزایش می‌دهد و کار را برای متخصصان حوزه درمان پیچیده‌تر می‌کند.


سایبرکندریا، مانند هر بیماری روحی رواني دیگری، پیامدهایی دارد که افراد مبتلا به خود را درگیر آنها می‌کند. برخی از پیامدهای جست‌وجوی وسواس‌گونه درباره بیماری‌ها را مرور می‌کنیم. تجزیه و تحلیل مکرر بیماری‌ها باعث می‌شود افراد مبتلا به سایبرکندریا از اطلاعات اشباع شوند و در مورد بیماری‌هایی که احتمالاً هرگز به آنها مبتلا نخواهند شد، بیشتر از آنچه که باید احساس نگرانی کنند.

بعضی افراد مبتلا به سایبرکندریا دست به خود‏درمانی می‌زنند و از روش‌های درمانی‌ای استفاده می‌کنند که در اینترنت درباره آنها خوانده‌اند، بدون آنکه هیچ مشورتی با پزشک داشته باشند!

بعضی دیگر از این افراد هم آنچنان از تشخیص خود مطمئن هستند که خودسرانه مصرف داروهایی که پزشک برایشان تجویز کرده را قطع می‌کنند. چنین کارهایی سلامت جسمانی آنها را در معرض خطر قرار می‌دهد.

قرار گرفتن بیش از اندازه در معرض اطلاعات اینترنتی در مورد بیماری‏ها و ترس شدید از ابتلا به یکی یا تعدادی از این بیماری‌ها، باعث می‌شود شخص مبتلا به سایبرکندریا، دچار «هیپوکندریا» یا خود بیمار‌پنداری (توهم بیماری) هم شود.


«نوزو فوبیا» یا بیماری‌هراسی، فوبیایی شایع در میان دانشجویان رشته پزشکی است چون آنها دائماً در حال دریافت اطلاعات درباره بیماری‌ها هستند. افراد مبتلا به سایبرکندریا هم می‌توانند به این فوبیا دچار شوند. بیماری هراسی می‌تواند ترس و اضطرابی که این افراد از بیمار شدن ناگهانی خود دارند را تشدید کند.

مانند هیپوکندریا و هر بیماری روحی دیگری، درمان افراد مبتلا به سایبرکندریا هم باید به شیوه‌های روانشناختی صورت گیرد. خانواده و دوستان این افراد باید به آنها کمک کنند که متوجه شوند بدن آنها واقعاً سالم است و مشکل خاصی ندارد. حمایت خانواده و حضور آنها در جلسات روان‏درمانی تاثیر بسزایی در کمک به این افراد در غلبه به بیماری سایبرکندریا دارد. در موارد حاد، استفاده از داروهای مخصوص هم روند بهبودی را تسهیل می‏کند.

به خاطر داشته باشید که هرگز نباید صرفاً از روی چیزی که در اینترنت می‌خوانید، نتیجه‌گیری کنید و دست به خودتشخیصی بزنید. اگر چیزی باعث نگرانی‌تان شده، تعلل نکنید و به پزشک مراجعه کنید. این کار بهتر از آن است که با اضطراب و ترس از بیماری‌ای که اصلاً به آن مبتلا نیستید زندگی کنید.