نپذیرفتن شخصیت فردی، عامل تنش های رفتاری در افراد
میگنا: امیرحسین ناوی آسیب‌شناس و روانشناس گفت: افرادی که به بهانه مشکلات زندگی و سختی کار کمتر به «خود» توجه میکنند بیشتر از سایرین دچار اصطکاک و در گیری با اطرافیان می شوند، چرا که اغلب تنشهای بین فردی در یک جامعه برگرفته از نپذیرفتن، دوست نداشتن صادقانه و حقیقی خویشتن و در نتیجه عدم مسئولیت پذیری به خود است.
وی تصریح کرد: طی ده های اخیر روابط بین فردی و اجتماعی انسانها شکل پیچیده تری به خود گرفته است به طوری که امروزه ما علاوه بر روابط واقعی ابعادی از تعاملات اجتماعی در فضای مجازی را تجربه میکنیم که البته با چنین پیچیدگی، دیگر نمیتوان تنها به شیوه ها و الگوهای تربیتی ساده گذشته اکتفا کرد. به همین دلیل هر فرد باید علاوه بر دوست داشتن و احترام به حقوق و نظرات دیگران، زمانی را برای دوست داشتن خود اختصاص دهد واین امر قطعاً نیاز به کسب آگاهی و نیز انجام تمرینات مستمر دارد، ضمن اینکه عشق نداشتن و نپذیرفتن خود باعث ایجاد اختلال بدهکاری عاطفی در فرد میشود که خود سر منشاء بسیاری از بحرانهای زندگی است.
وی در تشریح بدهکاری عاطفی افزود: دوست نداشتن خویشتن و فراموشی از اینکه هر فرد نسبت به وجود و موجودیت خود مسئول است باعث می شود تا این افراد دچار خود تحقیری و عدم اعتماد به نفس شوند و به همین دلیل خلاء های عاطفی خود را در دیگران جستجو میکنند به همین دلیل نسبت به رفتار دیگران به شدت ریزبین و حساس شده و با کوچکترین اصطکاکی وارد تنش جدی و عمیقی با اطرافیان میشوند.
این مشاور ادامه داد: دوست داشتن خویشتن ابداً به معنای خودخواهی نیست بله مسئولیت پذیری نسبت به جسم، ذهن و روان خود بهانه ای برای رشد و ارتقاء است به طور نمونه اگر کسی در صدد عشق ورزیدن خالصانه به خود باشد برای تعالی خویش تلاش میکند و همواره می کوشد تا علایق خود را گسترش دهد، برای شادی، پیشرفت و لذت بردن از زندگی هم برای خود و دیگر انسانها زمانی را اختصاص دهد.
ناوی خاطر نشان کرد: نادیده گرفتن خود دردناک است، همه لایق آرامش درونی، سلامتی، خوشبختی، شاد زیستن و نیز پذیرفته شدن از سوی دیگران هستند. عشق ورزیدن به خویشتن نه تنها باعث رضایت درونی می شود بلکه نوعی سرمایه گذاری برای ارتقاء و پیشرفت نیز محسوب می شود، زیرا افراد همواره تلاش می کنند موجودیت خود را در اجتماع مفید و اثر بخش تر از قبل کنند. ضمن اینکه نمی توان از این واقعیت نیز به سادگی گذشت که گام اول دوست داشتن دیگران و نیز شروع تمام خدمات ماندگار و موثر بشری از احترام به خود شروع می شود.
وی تصریح کرد: طی ده های اخیر روابط بین فردی و اجتماعی انسانها شکل پیچیده تری به خود گرفته است به طوری که امروزه ما علاوه بر روابط واقعی ابعادی از تعاملات اجتماعی در فضای مجازی را تجربه میکنیم که البته با چنین پیچیدگی، دیگر نمیتوان تنها به شیوه ها و الگوهای تربیتی ساده گذشته اکتفا کرد. به همین دلیل هر فرد باید علاوه بر دوست داشتن و احترام به حقوق و نظرات دیگران، زمانی را برای دوست داشتن خود اختصاص دهد واین امر قطعاً نیاز به کسب آگاهی و نیز انجام تمرینات مستمر دارد، ضمن اینکه عشق نداشتن و نپذیرفتن خود باعث ایجاد اختلال بدهکاری عاطفی در فرد میشود که خود سر منشاء بسیاری از بحرانهای زندگی است.
وی در تشریح بدهکاری عاطفی افزود: دوست نداشتن خویشتن و فراموشی از اینکه هر فرد نسبت به وجود و موجودیت خود مسئول است باعث می شود تا این افراد دچار خود تحقیری و عدم اعتماد به نفس شوند و به همین دلیل خلاء های عاطفی خود را در دیگران جستجو میکنند به همین دلیل نسبت به رفتار دیگران به شدت ریزبین و حساس شده و با کوچکترین اصطکاکی وارد تنش جدی و عمیقی با اطرافیان میشوند.
این مشاور ادامه داد: دوست داشتن خویشتن ابداً به معنای خودخواهی نیست بله مسئولیت پذیری نسبت به جسم، ذهن و روان خود بهانه ای برای رشد و ارتقاء است به طور نمونه اگر کسی در صدد عشق ورزیدن خالصانه به خود باشد برای تعالی خویش تلاش میکند و همواره می کوشد تا علایق خود را گسترش دهد، برای شادی، پیشرفت و لذت بردن از زندگی هم برای خود و دیگر انسانها زمانی را اختصاص دهد.
ناوی خاطر نشان کرد: نادیده گرفتن خود دردناک است، همه لایق آرامش درونی، سلامتی، خوشبختی، شاد زیستن و نیز پذیرفته شدن از سوی دیگران هستند. عشق ورزیدن به خویشتن نه تنها باعث رضایت درونی می شود بلکه نوعی سرمایه گذاری برای ارتقاء و پیشرفت نیز محسوب می شود، زیرا افراد همواره تلاش می کنند موجودیت خود را در اجتماع مفید و اثر بخش تر از قبل کنند. ضمن اینکه نمی توان از این واقعیت نیز به سادگی گذشت که گام اول دوست داشتن دیگران و نیز شروع تمام خدمات ماندگار و موثر بشری از احترام به خود شروع می شود.
مرجع : خبرگزاری مهر
