ژن هایی که «اسکیزوفرنی» میراث آنهاست
میگنا: به گزارش دیلی میل، دانشمندان موفق به کشف 10 ژن شده اند که نقش اساسی و کلیدی در توسعه بیماری اسکیزوفرنی ایفا می کند. برای یافتن این کشفیات تحقیقات زیادی در بیمارستان عمومی ماساچوست و دانشکده پزشکی هاروارد صورت گرفته است. این یافته ها حاکی از این است که اسکیزوفرنی زمان پدیدار می شود که قطعه ای از DNA ، که کد آن به پروتئین های مغزی جهت ارتباط موثر ارتباط دارد، مختل می شود.
اسکیزوفرنی یک وضعیت روانشناختی پیچیده و متغیر است و دانشمندان امیدوارند که شناسایی عوامل خطرساز ژنتیکی و محیطی به درمان آنها کمک کند. دانشمندان می گویند که کشف عامل اصلی اسکیزوفرنی به سختی فتح نوک کوه یخ است.
برای آن دسته از محققان و کسانی که از این بیماری رنج نمی برند ، اسکیزوفرنی موضوع جذابی است.
اما برای مبتلایان به بیماری روانی که درک ضعیفی از بیماری خود دارند، اسکیزوفرنی می تواند ناتوان کننده باشد. البته استفاده از داروهای مختلف تا حد زیادی به کنترل آن کمک می‌کند. تولید داروهای جدید که در دست تحقیق دانشمندان قرار دارد میلیون ها فرد مبتلا به اسکیزوفرنی را با شرایط بهتری روبرو خواهد کرد.
توسعه دارو برای اسکیزوفرنی در 50 سال گذشته پیشرفت محدودی داشته است، اما در دهه گذشته اکتشافات ژنتیکی متعددی به وجود آمده که کمک می‌کند مکانیسمهای اساسی این اختلال بهتر شناسایی شود.
هدف اصلی تحقیق های جدید در رابطه با این بیماری شناخت علل ژنتیکی آن است. تا امروز بزرگ ترین تحلیل های ژنتیکی برای یافتن راه حل هایی جدید جهت درمان اسکیزوفرنی انجام شده است.
داده های DNA بیش از 125 هزار نفر در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. از این تعداد حدود 25 هزار نفر می دانستند که به اسکیزوفرنی مبتلا هستند.
آنها در ژنوم نفر 25000 علائم رنج اسکیزوفرنی مانند توهم پیدا کردند.
پس از این آزمایش های سنگین 10 ژن شناسایی شد که اختلال در آنها عامل اسکیزوفرنی است.
از لحاظ حیاتی ، دو مورد از این 10 ژن حاوی دستورالعمل هایی برای تولید پروتئین بدن هستند.
این پروتئین ها که گیرنده های گلوتامات نامیده می شوند ، یکی از مهمترین مؤلفه‌های ارتباط سلول های مغزی با یکدیگر محسوب میشوند.
در حال حاضر بسیاری از داروهای ضد روان پریشی با تغییر سطح دوپامین بر روی انتقال دهنده عصبی مربوط به بیماری اسکیزوفرنی کار می کنند.
اثر متقابل گیرنده های گلوتامات و دوپامین برای اهمیت آن در عملکرد قشر جلوی مغز بررسی شده است. قشر جلوی مغز، قطبی برای عملکرد اجرایی است.
درک جدید در مورد چگونگی اختلال DNA که خطرات اسکیزوفرنی را افزایش می دهد، به محققان کمک زیادی می کند تا راه های بیشتر و بهتری را جهت مقابله با این عارضه به وجود بیاورد.
اسکیزوفرنی یک وضعیت روانشناختی پیچیده و متغیر است و دانشمندان امیدوارند که شناسایی عوامل خطرساز ژنتیکی و محیطی به درمان آنها کمک کند. دانشمندان می گویند که کشف عامل اصلی اسکیزوفرنی به سختی فتح نوک کوه یخ است.
برای آن دسته از محققان و کسانی که از این بیماری رنج نمی برند ، اسکیزوفرنی موضوع جذابی است.
اما برای مبتلایان به بیماری روانی که درک ضعیفی از بیماری خود دارند، اسکیزوفرنی می تواند ناتوان کننده باشد. البته استفاده از داروهای مختلف تا حد زیادی به کنترل آن کمک می‌کند. تولید داروهای جدید که در دست تحقیق دانشمندان قرار دارد میلیون ها فرد مبتلا به اسکیزوفرنی را با شرایط بهتری روبرو خواهد کرد.
توسعه دارو برای اسکیزوفرنی در 50 سال گذشته پیشرفت محدودی داشته است، اما در دهه گذشته اکتشافات ژنتیکی متعددی به وجود آمده که کمک می‌کند مکانیسمهای اساسی این اختلال بهتر شناسایی شود.
هدف اصلی تحقیق های جدید در رابطه با این بیماری شناخت علل ژنتیکی آن است. تا امروز بزرگ ترین تحلیل های ژنتیکی برای یافتن راه حل هایی جدید جهت درمان اسکیزوفرنی انجام شده است.
داده های DNA بیش از 125 هزار نفر در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. از این تعداد حدود 25 هزار نفر می دانستند که به اسکیزوفرنی مبتلا هستند.
آنها در ژنوم نفر 25000 علائم رنج اسکیزوفرنی مانند توهم پیدا کردند.
پس از این آزمایش های سنگین 10 ژن شناسایی شد که اختلال در آنها عامل اسکیزوفرنی است.
از لحاظ حیاتی ، دو مورد از این 10 ژن حاوی دستورالعمل هایی برای تولید پروتئین بدن هستند.
این پروتئین ها که گیرنده های گلوتامات نامیده می شوند ، یکی از مهمترین مؤلفه‌های ارتباط سلول های مغزی با یکدیگر محسوب میشوند.
در حال حاضر بسیاری از داروهای ضد روان پریشی با تغییر سطح دوپامین بر روی انتقال دهنده عصبی مربوط به بیماری اسکیزوفرنی کار می کنند.
اثر متقابل گیرنده های گلوتامات و دوپامین برای اهمیت آن در عملکرد قشر جلوی مغز بررسی شده است. قشر جلوی مغز، قطبی برای عملکرد اجرایی است.
درک جدید در مورد چگونگی اختلال DNA که خطرات اسکیزوفرنی را افزایش می دهد، به محققان کمک زیادی می کند تا راه های بیشتر و بهتری را جهت مقابله با این عارضه به وجود بیاورد.
مرجع : روزنامه جام جم
