رایج‌ترین اشتباهات والدین در فصل کارنامه‌ها

این روز‌ها تقریبا کارنامه همه دانش‌آموزان به دست‌شان رسیده است و معمولا یکی از مهم‌ترین چالش‌ها بین والدین و فرزندان در همین دوران اتفاق می‌افتد. نحوه برخورد والدین هنگام مواجه شدن با کارنامه ضعیف و نمرات پایین فرزندان بسیار حائز اهمیت است. بسیاری از والدین موقعیت را مناسب می‌بینند که بر روی نقاط ضعف فرزندشان دست بگذارند و او را ضعیف و نالایق بدانند و پیاپی به خاطر زحماتی که برای او کشیده‌اند و متحمل می‌شوند، اظهار پشیمانی کنند.
 

این‌گونه برخورد‌های آمرانه و خشن گرچه ممکن است مقداری از میزان عصبانیت والدین بکاهد، اما به یقین فایده منطقی نخواهد داشت. والدین به هنگام مواجه شدن با کارنامه ضعیف فرزندان، ضروری است بر اعصابشان مسلط باشند و در وضعیت پریشانی و ناراحتی به بحث درباره کارنامه و نمرات و وضعیت تحصیلی وارد نشوند.

در ادامه به رایج‌ترین اشتباهات والدین در نحوه برخورد با کارنامه فرزندشان اشاره می‌شود.
 

موشکافی نکردن کارنامه
وقتی کارنامه دانش‌آموزتان را می‌بینید، به اهمیت و ارزش آن واقف باشید. این کارنامه نشان دهنده عملکرد و تلاش، نقاط قوت و ضعف فرزند شماست. یادتان باشد کارنامه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. با دقت به تک تک نمرات نگاه کنید. می‌توانید کارنامه را در حضور خود دانش‌آموز بررسی کنید. نباید فقط به معدلش نگاه کنید و تمام کارنامه را در یک نمره خلاصه کنید، بلکه باید با دقت و درس به درس جلو بروید و تمام نمرات را با دقت و تامل نگاه کنید. این کار شما باعث می‌شود فرزندتان احساس کند درس خواندن و نمره آوردن برای شما مهم است و شما به او و نتیجه کارش واکنش نشان می‌دهید.


زدن برچسب تنبل بودن
بدون شک همه دانش‌آموزان در امتحانات، نتایج دلخواه و مناسب را به دست نمی‌آورند و علت این موضوع نیز به عوامل مختلفی بستگی دارد. ویژگی‌های فردی دانش‌آموز، عوامل آموزشگاهی، خانوادگی و اجتماعی می‌تواند در نحوه نتیجه‌گیری یک دانش‌آموز موثر باشد، اما برخی والدین بدون توجه به این مسائل، نتایج ضعیف درسی فرزندان خود را بر نمی‌تابند و پس از اطلاع از نمرات ضعیف فرزند خود، به او برچسب‌های منفی نظیر تنبل بودن، نداشتن استعداد و ... می‌زنند. زدن چنین برچسب‌هایی نه تنها هیچ کمکی به پیشرفت تحصیلی دانش‌آموز نمی‌کند بلکه در بیشتر موارد دانش‌آموز را از اشتیاق ادامه تحصیل و کسب موفقیت درسی هم باز می‌دارد.


فقط دانش‌آموز را مقصر دانستن
وقتی نمرات فرزندتان ضعیف است، تنها او را مقصر ندانید و از خودتان بپرسید که آیا الگوی خوبی از تلاش و جدیت برای او بوده‌اید؟ آیا شرایط تحصیلی او را پیگیری کرده‌اید؟ آیا محیط خانه برای درس خواندن او آماده بوده؟ و آیا او ضعف جسمانی و بیماری نداشته است؟ سعی کنید ببینید علل واقعی نمرات پایین دانش آموز شما چیست؟ برای این کار می‌توانید کنار فرزندتان بنشینید و از او بخواهید علت و دلیل نمرات پایینش رابرای شما توضیح دهد و علت واقعی را پیدا کنید و دنبال راهکار مناسب برای آن باشید.

داشتن انتظار نمرات عالی در همه دروس
هر دانش‌آموز توانایی و استعداد‌های متفاوتی دارد و نمی‌توانیم از همه انتظار نمره عالی داشته باشیم. سعی کنید به شناخت واقع‌بینانه‌ای از توانایی‌ها و استعداد‌های فرزندتان برسید و بیشتر از حد توانش از او انتظار نداشته باشید.

برنامه‌ریزی نکردن برای پیشرفت تحصیلی
بعد از این‌که دلایل واقعی نمرات پایین را پیدا کردید، برای هر کدام برنامه مناسب داشته باشید. مثلاً می‌توانید از یک مشاور متخصص برای برنامه‌ریزی تحصیلی کمک بگیرید، او را در کلاس تقویتی یک درس ثبت‌نام کنید، کتاب کمک‌درسی برایش تهیه کنید، خودتان در یک درس خاص به او کمک کنید، در زمان امتحانات رفت‌و‌آمد و مهمانی را کمتر کنید، جو خانه را آرام‌تر کنید یا ساعت استفاده از تلویزیون و اینترنت را محدود کنید.

مقایسه‌اش با دانش‌آموزان دیگر
هیچ‌گاه کارنامه فرزند خود را با دیگر دوستانش مقایسه نکنید، چون توانایی هر دانش‌آموز متفاوت است. به تفاوت‌های فردی فرزندتان توجه کنید و با تاکید بر نقاط مثبتش در وی انگیزه فعالیت ایجاد کنید. همواره سعی کنید توانمندی‌های او را مدنظر قراردهید نه ضعف‌هایش را.


محروم کردن از تفریح و استراحت
موفق نشدن دانش‌آموز در درس‌ها نباید سبب محرومیت او از تفریح، مسافرت و استراحت شود بلکه باید برای همه کار‌های او برنامه‌ریزی کرد، زیرا فرزند شما به همه آن‌ها نیاز دارد. همچنین اگر بعد از بررسی علل کسب نمرات ضعیف، دانش‌آموزتان درصدد رفع ضعف خود است، تا آن‌جا که امکان دارد شرایط فعالیت را برای او آماده کنید و به فرزند خود قوت قلب دهید و متذکر شوید که هنوز دیر نشده است.

اگر نمراتش عالی است
وقتی شما از نمره‌های دانش‌آموزتان بسیار راضی و خشنود هستید و کارنامه او را با نمرات درخشانش می‌پسندید، حتماً باید او را به خاطر تلاشش تشویق و تأیید کنید؛ اما باید حواس‌تان را جمع کنید که تشویق و پاداشی که برای او در نظر می‌گیرید متناسب باشد و نباید اندازه تشویق بسیار بیشتر از حد کار او باشد، زیرا باعث پرتوقعی فرزندتان می‌شود.