جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
تاریخ انتشار :
سه شنبه ۶ اسفند ۱۳۹۸ / ۰۸:۳۳
کد مطلب: 49816
۱

ناامیدی کشنده‌ترین ویروس است‌

محمدعلی بهمنی
ناامیدی کشنده‌ترین ویروس است‌
طی این چند روز که از اعلام ورود ویروس کرونا به کشورمان گذشته، اغلب مردم گرفتار ترس و نگرانی بسیاری شده‌اند. مسأله‌ای که بخشی از آن از اطلاعات و خبرهای اشتباهی نشأت گرفته که شاهد انتشار آنها از طریق رسانه‌های غیررسمی و حتی گاه صفحات شخصی برخی چهره‌های سرشناس هستیم. این در حالی‌ است که در شرایط فعلی مهمترین اقدام، حفظ آرامش و پیگیری خبرها از طریق رسانه‌های رسمی و همچنین مطالب منتشر شده از سوی وزارت بهداشت و درمان است. متأسفانه برخی از مردم آنقدر گرفتار ترس شده‌اند که گمان می‌کنند دیگر همه چیز تمام شده و هیچ امیدی نیست.


این تفکر آنقدر خطرناک است که می‌تواند تأثیری به مراتب کشنده‌تر از خود ویروس کرونا به جای بگذارد. با اینکه می‌دانم حفظ آرامش در شرایط فعلی کار ساده‌ای نیست اما امیدوارم تک تک ما برای دور شدن از این ناامیدی تلاش کنیم. یکی از مسائل مهمی که نباید از آن غفلت کرد، این است که بیماری کرونا تنها خاص کشور ما نیست و نباید در شرایط فعلی آن را به اوضاع و احوال خودمان مرتبط بدانیم.

این مشکل بخش‌های مختلفی از جهان را گرفتار کرده و آنطور که خبرها می‌گویند همگان برای از میان بردنش تلاش می‌کنند. تلاش کنیم تا با پیروی از توصیه‌های بهداشتی کمترین خطر ممکن متوجه‌مان شود و از طرفی اگر مشکوک هستیم که مبتلا به این بیماری شده‌ایم با بهره‌گیری از مراکز درمانی هم به بهبود خودمان کمک کنیم و هم از گسترش بیماری جلوگیری کنیم. همه ما، فارغ از اینکه مقام مسئول هستیم و در منصب خاصی قرار داریم یا در زمره مردم عادی هستیم برای شناسایی نقاط ضعف و قوت‌مان در انجام بهترین اقدام بکوشیم؛ هر چند که مسئولان در این زمینه از وظیفه سنگین‌تری برخوردار هستند. به جای دامن زدن به افکار ناامید کننده برای امیدسازی بکوشیم، ناامیدی بدترین آفتی است که در این شرایط گریبان‌مان را می‌گیرد. شرایط هر چقدر هم که حاد باشد، اتفاق غیرقابل حلی نیست؛ در این شرایط سلبریتی‌ها و چهره‌های محبوب مردمی در حوزه‌های مختلف هم می‌توانند به بهبود شرایط دست بزنند. اغلب این افراد، بویژه آنهایی که دغدغه‌های اجتماعی دارند می‌توانند با کمک به اطلاع‌رسانی مردم را در انجام صحیح‌ترین اقدامات یاری برسانند. قدرت واژه‌ها را دست‌کم نگیریم و با بهره گرفتن از توان نهفته در آنها این موج نگرانی را به سوی صحیحی هدایت کنیم.

در چنین شرایطی انتشار هر گونه مطلبی می‌تواند همچون تیغ دولبه‌ای عمل کند، تنها کمی بی‌احتیاطی کافی است تا به جای مدیریت بحران، افکار عمومی گرفتار ترس بیشتری بشود. باید باور کنیم که با در نظر گرفتن توصیه‌های بهداشتی و حفظ آرامش از این شرایط هم عبور خواهیم کرد؛ این نخستین مرتبه‌ای نیست که در عرصه جهانی شاهد شیوع ویروس یا بیماری خاصی هستیم. هر چند که امیدوارم تعداد کشته‌شدگان کنترل شده و دیگر با خبری مبنی بر از دست دادن هیچ کدام از شهروندان خودمان یا حتی دیگر کشورها نباشیم.

از بحث مسئولیت اجتماعی چهره‌های محبوب مردمی که بگذریم، اهالی رسانه هم در این شرایط وظیفه مهمی به عهده دارند؛ متأسفانه برخی رسانه‌ها با انتشار خبرهای حساب نشده مردم را بیش از پیش گرفتار ترس می‌کنند. نه به عنوان یک شاعر، بلکه به عنوان یکی از همین مردم عادی تأکید می‌کنم که رفتار هیجانی و توأم با ترس نه تنها راه نجاتی پیش روی ما نمی‌گذارد بلکه ما را بیش از پیش غرق آسیب‌های متعدد خواهد کرد. هر چند که با وجود نقدهایی که متوجه برخی از اهالی رسانه است، برخی از آنان هم با همه توان خود مشغول تلاش برای کمک به نجات هموطنان خود هستند. حالا وقت آن شده که در وهله نخست برای نجات مردم سرزمین‌مان از این نگرانی بکوشیم و از نقاط قوت‌مان برای غلبه بر ضعف‌ها استفاده کنیم. به‌طور قطع امید نخستین راه چاره‌ای است که ما را به سمت تصمیم‌گیری صحیح هدایت می‌کند.

 
محمدعلی بهمنی-شاعر
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
نبود اضطراب مسئله ساز است،کمی اضطراب ارزش انطباقی دارد و اضطراب فراوان خرابی به بار می آورد.