رویاها به حذف درد خاطرات تلخ کمک می کنند
دانشمندان آمریکایی در بررسیهای خود دریافتند که رویا دیدن می تواند به حذف درد خاطرات تلخ کمک کند.
به گزارش مهر، محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی کشف کردند که در طول فاز Rem خواب که در آن رویا می بینیم، در شرایطی که مغز در حال پردازش تجربیات احساسی است، مواد شیمیایی مربوط به استرس مسدود می شوند و سوزش ناشی از خاطرات دردناک حذف می شوند. فاز "حرکات سریع چشم" (Rem) در حدود 20 درصد از مدت زمانی را که یک فرد سالم در خواب سپری می کند، به خود اختصاص می دهد. نتایج این کشف همچنین می تواند توضیح دهد که چرا افراد دارای استرس "پسا آسیبی" به سختی می توانند از تجربیات دردناک خود بگذرند و از کابوسهای غیرمعمول رنج می برند. این محققان در این خصوص توضیح دادند: "فاز خواب به خاطر ترکیبات نوروشیمیایی ویژه ای که دارد به ما نوعی درمان شبانه ارائه می کند که قادر است تجربیات احساسی را که در طول روز با آنها مواجه شده ایم را حذف کند. اما در افراد دارای استرس پسا- آسیبی، این درمان شبانه عمل نمی کند. این بدین خاطر است که در این افراد، یک فرایند بازگشت به رویدادهای گذشته یا فلاش بک هایی تولید می شوند که در آنها تجربیات دراماتیکی که پشت سر گذاشته اند در طول خواب دوباره زنده می شوند." این دانشمندان افزودند: "در طول فاز خواب Rem خاطرات دوباره فعال، متصل و یکپارچه می شوند اما همه این اتفاقات در وضعیتی رخ می دهد که در آن، مواد نوروشییمایی استرس سرکوب شده باشند." این درحالی است که در افراد دارای استرس پسا- آسیبی این مواد نوروشیمیایی اغلب حذف نمی شوند. به طوریکه مطالعات گذشته ای که بر روی افراد متاثر از PTSD (افسردگی و سایر اختلالات خلق و خو) انجام شده بود، نشان می داد که این افراد درعملکرد فاز Rem دچار ناهنجاری هستند. این تیم به منظور دستیابی به این نتایج، 35 جوان داوطلب سالم را به دو گروه تقسیم کردند. تمام این افراد 150 تصویر را که تاثیر احساسی بالایی بر جای می گذاشت دو مرتبه به فاصله 12 ساعت از یکدیگر تماشا کردند درحالی که دانشمندان همزمان فعالیت مغز آنها را اسکن می کردند. براساس گزارش مدیکال نیوز تودی، نیمی از داوطلبان تصاویر را یکبار قبل از صبح و بار دوم در شب دیدند و گروه دوم به ترتیب در دو نوبت قبل از شب و بعد از صبح روز بعد و پس از یک شب خواب تماشا کردند. نتایج این تحقیقات نشان داد در گروهی که تصاویر را با یک وقفه خواب تماشا کرده بودند کاهش چشمگیری در نیروی واکنش احساسی به تصاویر مشاهده شد. به ویژه فعالیت دوباره بادامه مغز این افراد کاهش یافت. بادامه مغز، احساسات را پردازش می کند. کاهش فعالیت بادامه به کورتکس جلوپیشانی (فضای پردازش مسائل عقلانی) اجازه داد که کنترل واکنشهای داوطلبان را دوباره به دست گیرد. همچنین در طول خواب در این گروه کاهش سطح نوروپینفرین مشاهده شد. نوروپینفرین ماده ای شیمیایی است که با استرس مربوط به فاز Rem ارتباط دارد.
به گزارش مهر، محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی کشف کردند که در طول فاز Rem خواب که در آن رویا می بینیم، در شرایطی که مغز در حال پردازش تجربیات احساسی است، مواد شیمیایی مربوط به استرس مسدود می شوند و سوزش ناشی از خاطرات دردناک حذف می شوند. فاز "حرکات سریع چشم" (Rem) در حدود 20 درصد از مدت زمانی را که یک فرد سالم در خواب سپری می کند، به خود اختصاص می دهد. نتایج این کشف همچنین می تواند توضیح دهد که چرا افراد دارای استرس "پسا آسیبی" به سختی می توانند از تجربیات دردناک خود بگذرند و از کابوسهای غیرمعمول رنج می برند. این محققان در این خصوص توضیح دادند: "فاز خواب به خاطر ترکیبات نوروشیمیایی ویژه ای که دارد به ما نوعی درمان شبانه ارائه می کند که قادر است تجربیات احساسی را که در طول روز با آنها مواجه شده ایم را حذف کند. اما در افراد دارای استرس پسا- آسیبی، این درمان شبانه عمل نمی کند. این بدین خاطر است که در این افراد، یک فرایند بازگشت به رویدادهای گذشته یا فلاش بک هایی تولید می شوند که در آنها تجربیات دراماتیکی که پشت سر گذاشته اند در طول خواب دوباره زنده می شوند." این دانشمندان افزودند: "در طول فاز خواب Rem خاطرات دوباره فعال، متصل و یکپارچه می شوند اما همه این اتفاقات در وضعیتی رخ می دهد که در آن، مواد نوروشییمایی استرس سرکوب شده باشند." این درحالی است که در افراد دارای استرس پسا- آسیبی این مواد نوروشیمیایی اغلب حذف نمی شوند. به طوریکه مطالعات گذشته ای که بر روی افراد متاثر از PTSD (افسردگی و سایر اختلالات خلق و خو) انجام شده بود، نشان می داد که این افراد درعملکرد فاز Rem دچار ناهنجاری هستند. این تیم به منظور دستیابی به این نتایج، 35 جوان داوطلب سالم را به دو گروه تقسیم کردند. تمام این افراد 150 تصویر را که تاثیر احساسی بالایی بر جای می گذاشت دو مرتبه به فاصله 12 ساعت از یکدیگر تماشا کردند درحالی که دانشمندان همزمان فعالیت مغز آنها را اسکن می کردند. براساس گزارش مدیکال نیوز تودی، نیمی از داوطلبان تصاویر را یکبار قبل از صبح و بار دوم در شب دیدند و گروه دوم به ترتیب در دو نوبت قبل از شب و بعد از صبح روز بعد و پس از یک شب خواب تماشا کردند. نتایج این تحقیقات نشان داد در گروهی که تصاویر را با یک وقفه خواب تماشا کرده بودند کاهش چشمگیری در نیروی واکنش احساسی به تصاویر مشاهده شد. به ویژه فعالیت دوباره بادامه مغز این افراد کاهش یافت. بادامه مغز، احساسات را پردازش می کند. کاهش فعالیت بادامه به کورتکس جلوپیشانی (فضای پردازش مسائل عقلانی) اجازه داد که کنترل واکنشهای داوطلبان را دوباره به دست گیرد. همچنین در طول خواب در این گروه کاهش سطح نوروپینفرین مشاهده شد. نوروپینفرین ماده ای شیمیایی است که با استرس مربوط به فاز Rem ارتباط دارد.
