جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
تاریخ انتشار :
شنبه ۸ بهمن ۱۳۹۰ / ۱۹:۵۵
کد مطلب: 8356
۱

تفاوت سرماخوردگی با آنفلوآنزا

تفاوت سرماخوردگی با آنفلوآنزا
میگنا: آنفلوآنزا یکی از عفونت های ویروسی مهم مجاری تنفسی محسوب   می شود که از بسیاری جهات شبیه بیماری سرماخوردگی است و در برخی مواقع افتراق آن دو از یکدیگر به سهولت امکان پذیر نمی باشد. افتراق این دو بیماری از نظر عوارضی که بر جای می گذارند قابل توجه است. سرماخوردگی تنها در یک درصد از موارد سبب بروز عوارضی نظیر عفونت گوش و یا عفونت سینوس ها می شود که این دو عارضه هم با تجویز آنتی بیوتیک توسط پزشک قابل درمان هستند. در حالی که بیماری آنفلوآنزا می تواند مجاری تنفسی تحتانی را نیز درگیر کرده و به ویژه در افراد مستعد، سبب بروز بیماری خطرناکی به نام پنومونی یا  ذات الریه شود.


آنفلوآنزا برخلاف سرماخوردگی اغلب به طور ناگهانی و با سردرد، سرفه های خشک و لرز آغاز می شود. نشانه های بیماری خیلی زودتر از سرماخوردگی شدید شده و دردهای عضلانی در پشت و پاها و تب حدود ۴۰ درجه از شکایت های شایع در این بیماران به شمار می روند.

آنفلوآنزا یک بیماری حاد تنفسی است که در اثر عفونت با ویروس های آنفلوآنزا رخ می دهد. این بیماری، راه های تنفسی را متاثر کرده و اغلب با نشانه هایی همچون تب، بدن درد و ضعف همراه است.

همه گیری های بیماری در یگان ها با وسعت متغیر و شدت متفاوت تقریبا هر سال در زمستان رخ می دهند. چنین همه گیری هایی باعث ابتلا تعداد قابل توجهی از کارکنان می شود.

آنفلوآنزا اغلب به صورت یک بیماری تعریف شده است که با بروز ناگهانی علائمی مثل سردرد، تب، لرز، بدن درد یا بی حالی همراه با نشانه های تنفسی، به خصوص سرفه و گلودرد مشخص می شود. شدت بیماری متنوع است و از یک بیماری تنفسی خفیف بدون تب مشابه سرماخوردگی (با بروز تدریجی یا ناگهانی) تا سستی شدید با علائم و نشانه های مختصر تنفسی متغیر می باشد.

ویروس های آنفلوآنزای A ، B و C سه جنس مختلف هستند که باعث بیماری آنفلوآنزا می شوند. همه گیری های آنفلوآنزا تقریبا هر ساله گزارش می شوند، اگرچه شدت و وسعت این همه گیری ها تا حد زیادی متفاوت هستند. همه گیری های منطقه ای با فواصل متغیر و تقریبا هر ۳- ۱ سال یکبار رخ می دهند. گسترده ترین و شدیدترین همه گیری ها توسط ویروس آنفلوآنزای A ایجاد می شوند. اپیدمی های آنفلوآنزای A به صورت ناگهانی شروع می شوند، در عرض یک دوره ۲ تا ۳ هفته ای به حداکثر وسعت خود می رسند و عموما ۳-۲ ماه به طول می انجامند و اغلب در کوتاهترین زمان ممکن از بین می روند.

بیماریزایی و مرگ و میر ناشی از همه گیری های آنفلوآنزا همچنان جزیی است. بیشتر افرادی که در چنین شرایطی می میرند معمولا بیماری های زمینه ای دارند که آن ها را در معرض خطرات بالاتر عوارض آنفلوآنزا قرار می دهد.

علائم بالینی آنفلوآنزا

آنفلوآنزا اغلب به صورت یک بیماری تعریف شده است که با بروز ناگهانی علائم عمومی مثل سردرد، تب، لرز، درد عضلانی یا بی حالی همراه با نشانه های تنفسی، به خصوص سرفه و گلودرد مشخص می شود. طیف تظاهرات بالینی گسترده است و از یک بیماری تنفسی خفیف بدون تب مشابه سرماخوردگی (با بروز تدریجی یا ناگهانی) تا سستی شدید با علائم و نشانه های مختصر تنفسی متغیر می باشد. در بیشتر مواردی که نیازمند مداخله پزشکی می شوند، بیمار دارای تب ۴۱- ۳۸ درجه است. افزایش سریع دمای بدن در عرض ۲۴ ساعت اول بیماری عموما با قطع تدریجی تب در عرض ۳- ۲ روز بعد دنبال می شود. هر چند، گاهی تب ممکن است تا یک هفته هم طول بکشد. بیماران احساس تبدار بودن و لرز را بیان می کنند، اما لرزش واقعی نادر است. درد عضلانی ممکن است هر بخش از بدن را درگیر کند، اما بیشتر در پاها و مهره های انتهایی کمر غالب است. شکایات تنفسی اغلب با غلبه علامت های عمومی کمرنگ می شوند. بسیاری از بیماران گلودرد یا سرفه پایدار دارند که ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد و اغلب با احساس ناراحتی در زیر جناغ سینه همراه است. علائم و نشانه های چشمی شامل درد در حین حرکات چشم، ترس از نور و احساس سوزش در چشم ها می باشند.

در اوایل بیماری، بیمار گرگرفته به نظر می رسد و پوست گرم و خشک دارد. هر چند تعریق و اندام هایی که دارای پوست لکه لکه شده اند در برخی موارد به خصوص در بیماران مسن وجود دارند. معاینه حلق ممکن است با وجود گلودرد شدید بیمار در عین ناباوری طبیعی باشد، اما پرخونی غشاهای مخاطی و ترشحات حلق بینی در برخی موارد وجود خواهند داشت. نتیجه معاینه قفسه سینه در آنفلوآنزای بدون عارضه تا حد زیادی طبیعی است. ولی تنگی نفس واضح، افزایش تعداد تنفس، کبودی و صداهای غیر طبیعی ریه شاخص های عوارض ریوی هستند. در آنفلوآنزای بدون عارضه، بیماری حاد معمولا در طی ۵- ۲ روز بهبود می یابد و بیشتر بیماران در عرض یک هفته بهبودی قابل توجه دارند، اگرچه سرفه ممکن است ۲- ۱ هفته بیشتر باقی بماند.

عوارض آنفلوآنزا

مهمترین عارضه آنفلوآنزا، عفونت ریه (پنومونی) است که به صورت پنومونی ویروسی اولیه ناشی از آنفلوآنزا، پنومونی باکتریال ثانویه و انواع مختلط می باشد. پنومونی ویروسی اولیه کمترین شیوع را دارد اما شدیدترین عوارض را به بار می آورد و باعث مرگ و میر می شود. پنومونی باکتریال ثانویه عمدتا در افراد بالای ۶۵ سال دیده می شود و به دنبال آنفلوآنزای حاد رخ می دهد.

سایر عوارض ریوی مرتبط با آنفلوآنزا شامل وخیم شدن بیماری های مزمن انسدادی ریوی و عود برونشیت مزمن و آسم هستند. در کودکان، خروسک، سینوزیت و عفونت گوش میانی ممکن است با آنفلوآنزا دیده شوند.
درمان آنفلوآنزا

در موارد بدون عارضه آنفلوآنزا، درمان بر اساس علائم با استامینوفن برای رهایی از سردرد، درد عضلانی و تب مورد نظر قرار می گیرد. چون سرفه معمولا خود محدود است، درمان با مهارکننده های سرفه عموما اندیکاسیون ندارد. با این وجود، ترکیبات حاوی کدئین در مواردی که سرفه مشکل ساز است می تواند به کار گرفته شوند. باید بیماران را به استراحت و استفاده زیاد از مایعات در طی دوره حاد بیماری تشویق کرد تا بتوانند، به خصوص در موارد شدید، بعد از بهبود تدریجی به عملکرد کامل خود برگردند. درمان اختصاصی ضد ویروسی نیز برای آنفلوآنزا در دست می باشد. آمانتادین و ریمانتادین برای آنفلوآنزایA مفیدند. اگر آمانتادین یا ریمانتادین در عرض ۴۸ ساعت بعد از شروع بیماری آغاز شوند، طول دوره علامتدار آنفلوآنزا تا حدود ۵۰% کاهش خواهد یافت. داروهای ضد باکتری برای درمان عوارض باکتریال آنفلوآنزای حاد مثل پنومونی باکتریال ثانویه نگهداشته می شوند.

پیشگیری از آنفلوآنزا

پیشگیری به ۴ شکل امکان پذیر است: واکسیناسیون گروه های پرخطر، پیشگیری دارویی در افراد پرخطر، عدم حضور افراد با ریسک بالا (بیماران قلبی ریوی و افرادمسن) در محیط های پرازدحام و شلوغ در جریان اپیدمی و رعایت بهداشت فردی. عمده ترین ابزار سلامت عمومی برای پیشگیری از آنفلوآنزا استفاده از واکسن های آنفلوآنزا است. اگر ویروس واکسن و ویروس های در حال گردش شباهت زیادی به هم داشته باشند، ۵۰ تا ۸۰% حفاظت در برابر آنفلوآنزا ایجاد می شود.

واکسن را باید در اوایل پاییز قبل از رخ دادن همه گیری آن تجویز نمود و باید پس از آن هر ساله تجویز شود تا ایمنی علیه رایجترین سوش های در حال گردش ایجاد گردد. واکسیناسیون آنفلوآنزا برای هر فرد با سن بیشتر از ۶ ماه که در معرض خطر بالای عوارض آنفلوآنزا است توصیه می شود.


تفاوتهاي سرماخوردگي، آنفلوآنزاي فصلي و H1N1

با توجه به اهميت موضوع ابتلاي هموطنان عزيزمان به انواع آنفلوآنزا ، جهت آشنايي همگان در اين نوشتار به تفريق نشانه هاي باليني سرماخوردگي ، آنفلوآنزاي فصلي و آنفلوآنزاي H1N1 مي‎پردازيم


1 - تب : در سرماخوردگي اغلب تب بالا و آنچناني ديده نمي شود. در آنفلوآنزاي فصلي تب را يک نشانه شايع بايد دانست. در اغلب موارد ابتلا به آنفلوآنزاي H1N1 تب بالاي 3/38 معمولاً ديده مي شود.

2 - سرفه : تفاوت اصلي سرفه در آنفلوآنزاي H1N1 با نوع فصلي و سرماخوردگي خلط دار بودن آن است.

3 - درد : معمولاً درد عضلاني در سرماخوردگي ديده نمي شود. در صورتي که به ترتيب در نوع فصلي و H1N1 درد خفيف تا متوسط و شديد شايع است.

4 - احتقان بيني : در سرماخوردگي احتقان بيني شايع است و معمولاً هم بين 7 تا 10 روز خودبخود بهبود مي يابد. گرفتگي بيني در آنفلوآنزاي H1N1 شايع نيست اما در نوع فصلي آبريزش بيني نشانه شايعي است.

5 - لرز : مانند تب ، لرز هم در سرماخوردگي شايع نيست. در حالي که در نوع فصلي آنفلوآنزا بصورت خفيف مي تواند بروز يابد و در مورد H1N1 هم بيش از نيمي از مبتلايان لرز را تجربه مي کنند.

6 - احساس ضعف و خستگي : به همان اندازه که در سرماخوردگي چنين مسئله اي خفيف است در مورد H1N1 شديد مي باشد.

7 - عطسه : در سرماخوردگي و آنفلوآنزاي فصلي برخلاف H1N1 نشانه شايعي است.

8 - ظهور علائم : علائم سرماخوردگي در عرض چند روز ظاهر مي شوند و معمولاً هم در همين زمان بهبود از بيماري تجربه مي گردد. در مورد آنفلوآنزاي فصلي با گذشت چند روز ممکن است علائم جديدي هم علاوه بر آنچه گفته شد نظير اسهال ، استفراغ ، بي اشتهايي و غيره به سراغ بيمار بيايد. برخلاف اين دو مورد ، علائم آنفلوآنزاي H1N1 به سرعت و در عرض 3 تا 6 ساعت ، بيمار تب بالا و درد را تجربه مي کند و با اسهال ادامه مي يابد و معمولاً هم اين علائم تا هفت روز ممکن است بيمار را به زحمت اندازد.

9 - سردرد : معمولاً در سرماخوردگي سردرد ديده نمي شود اما تعدادي از مبتلايان به آنفلوآنزاي فصلي آنرا تجربه مي کنند. اين در حالي است که اغلب مبتلايان به نوع H1N1 ، از سردرد شکايت دارند.

10 - گلودرد : در سرماخوردگي و نوع فصلي آنفلوآنزا گلودرد شايع است اما در نوع H1N1 آنچنان شايع نيست.

چهار توصيه کليدي:

1 - اگر دستمال همراه نداريد ، سعي کنيد هنگام سرفه يا عطسه قسمت داخلي بازو و آرنج را جلوي دهانتان بگيريد.

2 - به مدت 20 ثانيه مرتب در طول روز دست هايتان را با آب گرم و صابون بشوييد. مي توانيد در ذهنتان عبارت تولدت مبارک را مرور کنيد يا يکبار حروف الفبا را از ذهن خود بگذرانيد. مطمئن باشيد در اين صورت 20 ثانيه را سپري مي کنيد. البته خيلي تند اينکار را نکنيد!!!

3 - اگر صابون و آب گرم در اختيارتان نيست مي توانيد بجاي آن از ژلهاي ضدعفوني کننده دست استفاده کنيد. لابلاي انگشتان را فراموش نکنيد!

4 - تا جايي که ممکن است از دست دادن با ديگران و روبوسي پرهيز کنيد و دستتان را به چشم و دهان و بيني خود نماليد.




 
مرجع : سایت پزشکان بدون مرز
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
موفقیت هایی که نصیب افراد صبور می شود،همان فرصت هایی است که توسط افراد عجوا رها می شود