دارورساني به معده با «ميكروموشك» نانويي !
محققان دانشگاه كاليفرنيا، ميكروموشك‌هايي طراحي كرده‌اند كه مي‌توان از آنها براي انتقال دارو به بافت‌هاي مختلف بدن استفاده كرد. به گزارش ايسنا، محققان نانوتكنولوژي دانشگاه كاليفرنيا در تحقيقات قبلي خود ميكروموشك‌هاي پلاتين اندودي طراحي كرده بودند كه با سوخت پراكسيد هيدروژن كار مي‌كرد.
در نسل جديد، «ميكرو موشك» در اندازه 10 نانومتر (به اندازه يك هزارم موي انسان)، روي، جايگزين پلاتين شده و موشك به سوخت جداگانه‌اي نياز ندارد. وقتي يك موشك در محيط اسيدي مانند اسيد معده غوطه ور مي‌شود، واكنش هاي شيميايي در سطح «روي» انجام مي‌شود كه باعث توليد حباب هيدروژن مي‌شود.
حباب‌هاي هيدروژن توليدي موشك را با سرعت يكهزار و 50 نانومتر بر ثانيه به جلو مي‌راند كه اين سرعت را مي‌توان در اندازه بزرگتر با سرعت حركت يك موشك مقايسه كرد.
سرعت ميكروموشك وابسته به ميزان اسيدي بودن محيط اطراف است؛ هرچه مايع اسيدي‌تر باشد، حباب هيدروژن بيشتري توليد مي‌شود و به همان نسبت بر سرعت موشك افزوده مي‌شود.
موشك تا زماني كه لايه «روي» وجود داشته باشد و بتواند با محيط اسيدي واكنش شيميايي برقرار كند به فعاليت خود ادامه مي‌دهد كه اين زمان بين 10 ثانيه تا دو دقيقه است.
در صورتي كه محيط كمتر اسيدي باشد و لايه روي نيز قطر بيشتري داشته باشد، زمان فعاليت موشك نيز افزايش مي‌يابد.
موشك قابليت هدايت پذيري دارد و مي تواند يك شيء مغناطيسي در ابعاد 5 نانومتر را بلند كند؛ اما افزودن يك لايه مغناطيسي روي بدنه ميكروموشك حدود 28 درصد از سرعت آن مي‌كاهد.
محققان معتقدند ميكروموشك‌هاي نسل جديد كاربردهاي پزشكي بيشتري خواهند داشت؛ چرا كه روي، در مقايسه با پلاتين براي استفاده در داخل بدن مناسب‌تر است. به صورت طبيعي، ميزان كمي از روي در سيستم عصبي و ايمني هر انسان وجود دارد.
در آينده مي‌توان از اين موتور پر قدرت براي اندازه‌گيري ميزان اسيديته (pH) يا انتقال دارو به يك محل مشخص از بدن استفاده كرد.
نتايج اين تحقيق در مجله انجمن شيمي آمريكا (American Chemical Society) به چاپ رسيده است.
