يادداشت ميگنا
اول خودتان را بسازید بعد کودک‌تان را
نگار فیض آبادی
میگنا- نگار فيض آبادي: کودکان تا سن 5 تا 7 سالگی، از والدین شان همانندسازی میکنند. یعنی برخی از ویژگیهای پدر یا مادر را درونی و جزئی از شخصیت خودشان میکنند. اگر پدری دلش می خواهد فرزندی جسور، مستقل و قدرتمندی (قدرت به معنای توانایی حل مسائل و نه قلدری) داشته باشد بهتراست تلاش کند تا همین ویژگیها را درخودش تقویت کند. لازم نیست هیچ پدری به دختر یا پسرش صرفا با جملات امری و دستوري بگويدکه: قوی باش، نترس و... کافیست خودش در رفتارش نشان دهد که پدری است شجاع، توانمند و کارآمد.
همینطور اگر مادری مشتاق است تا کودکش مهربانی، بخشش، لطافت وعشق را یاد بگیرد، بهتراست خودش معدن این طلاهای گرانبها باشد.
درهر دو حالت، خواهید دید معجزه تماشای کودکان و الگوبرداری شان از والدین، چطور تاثیر خودش را نشان خواهد داد.
این کلید طلایی تربیت فرزندان را فراموش نکنیم که: "کودکان نگاه می کنند و یاد میگیرند." همانطور که خودِ ما بزرگسالان امروز، از والدین مان یاد گرفتیم. بی آنکه الزاماً دستوری در کار بوده باشد.
پدران، مسئولیت بزرگی روی دوششان است. فراهم کردن امکانات زندگی،تامین نیازهای اعضای خانواده و مهمتر از همه،ایجاد امنیت، جزو مسئولیت هایی پدر است. امنیت روانی، همان چیزیست که کودکان به آن احتیاج دارند. امنیت برایی کودک، حُکم نفس و اكسيژن دارد. همیشه به والدین توصیه می شود هم به کمیت ارتباط شان با کودکان اهمیت بدهند و هم به کیفیت. گاهی حتي کیفیت، از مدت زمانی که والدین پیش فرزندشان است، مهمتر هم میشود. حضور فیزیکی پدر، ارزش دارد امامهم است که چقدر میتواند حس امنیت رابه کودکش منتقل کند.
ممکن است پدری زود به خانه بیاید اما تماشای تمام وقت تلویزیون یا کارهای دیگر برای او دراولویت باشد، اما بازی و ارتباط خوب با کودکش را به روزی که هرگز نمیرسد موکول کند! و یا برعکس، پدری دیرتر به خانه برسد اما با خودش بگوید کار، جاي خودش، همسر و کودکم نیز جای خودشان را دارند. چنین پدری، به نیازهای فرزندش "رسیدگی" خواهد کرد. اگر پدر یا مادر می خواهند دلبستگی (پیوند عاطفی) امنی، بین کودک و خودشان شکل بگیرد لازم است تا در دسترس، پذیرا و پاسخگو باشند. زمانی که کودک بر اساس نیازش به حضور فیزیکی والدین احتیاج داشته باشد اما آنها به دلایل مختلف، در دسترس نباشند و یا از توانمندی پذیرش کودک شان به عنوان یک موجود ارزشمند برخوردار نباشند و در نهایت اینکه اگر در قبال کودک شان مسئولانه برخورد نکنند و پاسخگو نباشند، به دلبستگی کودک، خدشه وارد خواهد شد و ممکن است کودک به جای سبک دلبستگی ایمن، دچار دلبستگی های اضطرابی و یا انئاع ذیگر دلبستگی های ناایمن شود.
پدرها و مادرهای خوش کوک (کسانی که خودشان حال خوبی دارند، که همسران خوبی برای هم هستند و عشق با وجودشان عجین شده باشد) میتوانند مهر،عشق و زندگی را به کودکانشان هدیه دهند. به همین دلیل است که می گوییم اگر می خواهید هویت کودک تان، هویت سالم و یکپارچه ای باشد، اول هویت خودتان را بسازید بعد کودک تان را.
- کارشناس ارشذ روانشناسی بالینی
همینطور اگر مادری مشتاق است تا کودکش مهربانی، بخشش، لطافت وعشق را یاد بگیرد، بهتراست خودش معدن این طلاهای گرانبها باشد.
درهر دو حالت، خواهید دید معجزه تماشای کودکان و الگوبرداری شان از والدین، چطور تاثیر خودش را نشان خواهد داد.
این کلید طلایی تربیت فرزندان را فراموش نکنیم که: "کودکان نگاه می کنند و یاد میگیرند." همانطور که خودِ ما بزرگسالان امروز، از والدین مان یاد گرفتیم. بی آنکه الزاماً دستوری در کار بوده باشد.
پدران، مسئولیت بزرگی روی دوششان است. فراهم کردن امکانات زندگی،تامین نیازهای اعضای خانواده و مهمتر از همه،ایجاد امنیت، جزو مسئولیت هایی پدر است. امنیت روانی، همان چیزیست که کودکان به آن احتیاج دارند. امنیت برایی کودک، حُکم نفس و اكسيژن دارد. همیشه به والدین توصیه می شود هم به کمیت ارتباط شان با کودکان اهمیت بدهند و هم به کیفیت. گاهی حتي کیفیت، از مدت زمانی که والدین پیش فرزندشان است، مهمتر هم میشود. حضور فیزیکی پدر، ارزش دارد امامهم است که چقدر میتواند حس امنیت رابه کودکش منتقل کند.
ممکن است پدری زود به خانه بیاید اما تماشای تمام وقت تلویزیون یا کارهای دیگر برای او دراولویت باشد، اما بازی و ارتباط خوب با کودکش را به روزی که هرگز نمیرسد موکول کند! و یا برعکس، پدری دیرتر به خانه برسد اما با خودش بگوید کار، جاي خودش، همسر و کودکم نیز جای خودشان را دارند. چنین پدری، به نیازهای فرزندش "رسیدگی" خواهد کرد. اگر پدر یا مادر می خواهند دلبستگی (پیوند عاطفی) امنی، بین کودک و خودشان شکل بگیرد لازم است تا در دسترس، پذیرا و پاسخگو باشند. زمانی که کودک بر اساس نیازش به حضور فیزیکی والدین احتیاج داشته باشد اما آنها به دلایل مختلف، در دسترس نباشند و یا از توانمندی پذیرش کودک شان به عنوان یک موجود ارزشمند برخوردار نباشند و در نهایت اینکه اگر در قبال کودک شان مسئولانه برخورد نکنند و پاسخگو نباشند، به دلبستگی کودک، خدشه وارد خواهد شد و ممکن است کودک به جای سبک دلبستگی ایمن، دچار دلبستگی های اضطرابی و یا انئاع ذیگر دلبستگی های ناایمن شود.
پدرها و مادرهای خوش کوک (کسانی که خودشان حال خوبی دارند، که همسران خوبی برای هم هستند و عشق با وجودشان عجین شده باشد) میتوانند مهر،عشق و زندگی را به کودکانشان هدیه دهند. به همین دلیل است که می گوییم اگر می خواهید هویت کودک تان، هویت سالم و یکپارچه ای باشد، اول هویت خودتان را بسازید بعد کودک تان را.
- کارشناس ارشذ روانشناسی بالینی
