دانشمندان: مغز مجرمان خشن و روان‌پریش عبرت نمی‌گیرد
به گزارش ایسنا، از هر پنج مجرم خشن، یک نفر روان‌پریش است و این افراد به طور مکرر جنایت‌هایشان را تکرار می‌کنند و فعالیت‌های توانبخشی نیز در آنها اثری ندارد؛ با این حال، تحقیقات جدید دلیل این امر را توضیح می‌دهد.
مجرمان روان‌پریش از بسیاری جهات متفاوت از مجرمان معمولی هستند زیرا مجرمان معمولی تا حد بالایی به خطر واکنش نشان می‌دهند و تندمزاج و خشن هستند، در حالی که روان‌پریش‌ها واکنش کندی به خطر دارند، خونسردند و خشونتشان از پیش اندیشیده‌شده است.
تحقیق جدید نشان می‌دهد مغزهای هر دوی این دو دسته از مجرم‌ها از سنین پایین، رشدی غیرنرمال اما متفاوت دارند.
به منظور طراحی برنامه‌هایی برای جلوگیری از طرح‌های توانبخشی کاهش‌دهنده ارتکاب دوباره جرم، شناسایی مکانیسم‌های نورونی موجود در پس رفتار خشن و مستمر روان‌پریش‌ها ضروری است. دانشمندان کانادایی از ام‌آر‌آی برای بررسی ساختار مغز و عملکرد آن در تعدادی از مجرمان خشن انگلیسی استفاده کردند که گروهی از آنها روان‌پریش و گروهی غیرروان‌پریش بودند. همچنین نمونه‌ای دیگر از سوژه‌ها، افراد سالم و غیرمجرم بودند.
محققان ناهنجاری‌های ساختاری در هر دوی ماده خاکستری و مسیرهای فیبر ماده سفید در میان مجرمان خشن مبتلا به روان‌پریشی را یافتند. ماده خاکستری عمدتا با پردازش شناختی و پردازش اطلاعات دخیل است در حالی که ماده خاکستری جریان اطلاعات را بین بخش‌های مختلف مغز تنظیم می‌کند.
در این پژوهش، 12 مجرم خشن و دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی و روان‌پریش، 20 مجرم خشن دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی اما نه مبتلا به روان‌پریشی و 18 فرد غیرمجرم سالم شرکت داشتند. خلافکارهای مورد بررسی مرتکب قتل، تجاوز، اقدام به قتل و آسیب بدنی به دیگران شده بودند.
دانشمندان حاضر، کاهش حجم ماده خاکستری در «قشر پیش پیشانی قدامی جلویی» و قطب گیجگاهی مغز مجرم‌های خشن و روان‌پریش را نسبت به مجرمان دیگر و افراد غیرمجرم مشاهده کردند. این نواحی مغز در همدردی، پردازش عواطف اجتماعی مانند احساس گناه و شرم و همچنین تامل اخلاقی دخیل‌اند.
همچنین ناهنجاری‌هایی در فیبر ماده خاکستری بخش «سینگولوم مغز خلفی» مشاهده شد که این بخش «قشر سینگولات خلفی» مغز را به «قشر پیش پیشانی میانی» مغز مرتبط می‌کند. این قسمت‌ها با عدم‌همدردی (که نوعا خاص روان‌پریش‌هاست) مرتبط‌اند. همین نواحی از مغز در عبرت‌گرفتن و همچنین الگوبرداری از پاداش‌ها دخیل‌اند.
دانشمندان امیدوارند با استفاده از این نتایج بتوانند با مداخله‌کردن در دوران کودکی افراد از درمان‌های رفتاری و خشونت برای کاهش تکرار جنایات آنها بهره ببرند.
