نشانه ها و سَندروم چیست؟

نشانه ها / signs : به یافته های عینی و مشاهدات بالینگر اطلاق می شود ، نظیر سرآسیمگی.
علایم بالینی / symptoms : تجربیات ذهنی هستند که بیمار توصیف می کند ،(مانند خلق افسرده) .
در روان پزشکی،علایم و نشانه ها برخلاف سایر رشته های پزشکی، مرزبندی واضحی ندارند و اغلب با همدیگر همپوشانی می شوند .

سندروم : گروهی از علایم و نشانه ها است که با همدیگر یک بیماری قابل تشخیص گذاری را به وجود می آورند. برای مثال اسکیزوفرنی بیشتر یک سندروم تلقی می شود تا یک اختلال اختصاصی. این مفهوم در کاربرد اصطلاحات طیف اسکیزوفرنیک یا گروه اسکیزوفرنی ها بازتاب می یابد.

سندروم به معنی مجموعه ای از علائم بیماری است که توسط پزشک مشاهده میشود و یا به توسط بیمار احساس میشود. سندرم به معنی مجموعه‌ای از خصوصیات قابل تشخیص بالینی است. شامل نشانه‌های بیماری (که توسط بیمار گزارش می‌شود)، علایم پزشکی (که توسط پزشک دریافت می‌شود) و پدیده‌ها و خصوصیاتی که معمولاً با هم اتفاق می‌افتند. بنابراین وجود یکی از این مشخصه‌ها پزشک را در مورد وجود بقیه ویژگی‌ها هشدار می‌دهد.

در سالهای اخیر از این واژه خارج از پزشکی در ارتباط دادن میان چند پدیده مربوط به هم استفاده شده است.

معمولا وقتی چند علامت همراه یکدیگر در بیماری دیده میشود و کسی که متوجه آن شده نمیتواند علت خاصی برای بروز آن علائم بیابد به مجموعه آن علائم سندروم میگوید.
بسیاری از بیماری ها را در ابتدای کشف سندروم نامیده اند. علت بعضی از آنها بعدا کشف شده (مانند سندروم داون) ولی نام سندروم همچنان برای آنها بکار برده میشود.
درگذشته معمولاً وقتی چند نشانه و علامت همراه یکدیگر در بیماری دیده میشد و پزشکی که متوجه همراهی آنها شده نمیتوانست علت خاصی برای بروز آن علائم بیابد به مجموعه آن علائم سندروم اطلاق میکرد.