داروین، پدر نظریه تکامل نیست!

به گزارش ایسنا، بر اساس ادعای این دانشمند از دانشگاه کالج لندن، نظریه بسیار معروف تکامل توسط گزینش طبیعی، حاصل نبوغ فرد دیگری در 27 سال پیش از ارائه نظریه داروین بوده و این که چنین افتخاری باید نصیب این فرد شود.

بازبینی جدید ایده‌ها و کارهای «پاتریک ماتیو»، کشاورز و زمین‌دار اسکاتلندی، توسط ویل و تیم علمی‌اش نشان می‌دهد گرچه ماتیو، ایده تکامل در مقیاس بزرگ توسط گزینش طبیعی را دهه‌ها پیش از داروین مطرح کرده بود، اما مورد توجه قرار نگرفت.

بر اساس مقاله ارائه شده تیم تحقیقاتی ویل، ماتیو باید در کنار داروین و «الفرد راسل والاس» به عنوان یکی از سه مرد ایده تکامل در مقیاس بزرگ توسط گزینش طبیعی قرار گیرد.

ویل در مقاله خود آورده است: داروین از نیروی مناظره و بحث برای متقاعدکردن جهانیان درباره نظریه تکامل توسط گزینش طبیعی استفاده کرد در حالی که منطق ماتیو به شیوه‌ای متفاوت، جالب بوده و ارزش بازبینی را دارد. افزون بر این، نسخه ماتیو از تکامل توسط گزینش طبیعی، جنبه‌ ارزشمندی را در بر دارد که نسخه داروین آن را به این شفافیت مطرح نکرده است.

ویل افزوده است: جنبه جالب ایده ماتیو این بوده که گزینش طبیعی قطعیتی استنتاجی است که بیشتر با قانون و نه فرضیه یا نظریه‌ای که باید آزمایش شود، مرتبط است.

داروین و والاس در سال 1858 مقاله‌ای تحت عنوان «منشا گونه‌ها» را ارائه دادند که جایگاه آن‌ها را در میان کتب تاریخ باز کرد؛ این در حالی است که ماتیو ایده مشابهی را حدود 27 سال پیش از آن و در کتابی تحت عنوان «در باب الوار دریایی و درختکاری» مطرح کرده بود.

داروین در سال 1860 نوشته بود: من کاملا می‌پذیرم که ماتیو توضیحی که من درباره منشا گونه‌ها ارائه داده‌ام، را سال‌ها پیش از آن پیش‌بینی کرده بود.

والاس نیز در سال 1879 عنوان کرده بود : آقای ماتیو چه قدر کامل و شفاف نظریه گزینش طبیعی و همچنین وجود قوانین مبهم‌تر تکامل‌ را سال‌ها پیش از من و داروین درک کرده بود.

وی ماتیو را یکی از اصلی‌ترین متفکرهای در نیمه نخست قرن نوزدهم اعلام کرد، با این حال، هر دوی داروین و والاس اعلام کردند فرمولبندی‌شان مستقل از ایده‌های ماتیو بوده است.

ویل در ادامه این مقاله می‌نویسد: در حالی که داروین و والاس به سبب ایده‌هایشان شناخته‌شده هستند اما ماتیو مرد سوم این داستان است و کارهای او شایسته توجه بیشتر جامعه علمی است.

جزئیات این تحقیق در Biological Journal منتشر شد.