آسیب‌پذیری سلامت در برابر ناامنی شغلی
افراد هر جامعه‌ای برای امرار معاش و تأمین هزینه‌های روزمره خود و خانواده شان در مشاغل مختلفی به فعالیت می‌پردازند که گاه کار مورد علاقه و تخصصی آنهاست اما در بیشتر موارد و به خاطر هزینه‌های زندگی مجبور می‌شوند تا به کارهای غیر تخصصی تن دهند.
علاوه بر این، بسیاری از شرکت‌ها و کارخانه‌ها امنیت شغلی لازمی را برای کارگران و کارمندان خود قائل نشده و با بروز کوچک‌ترین مشکلی، اقدام به تعدیل نیرو کرده و افراد را از کار اخراج می‌کنند. از این رو، بسیاری از شاغلان دنیا در عین اشتغال به کار همواره در ترس دائمی از دست دادن موقعیت‌های شغلی خود به سر می‌برند که به گفته بسیاری از محققان و کارشناسان می‌تواند تأثیر منفی و مخربی بر سلامت افراد داشته باشد.
در واقع، محققان از ارتباط میان نداشتن امنیت شغلی و اثرات مخرب آن بر سلامتی بسیار سخن رانده‌اند به گونه‌ای که بسیاری از متخصصان معتقدند، کارمندانی که در سن 40 سالگی شغل خود را تغییر می‌دهند بین یک تا یک سال و نیم امید به زندگی کم تری دارند. همچنین از دست دادن موقعیت شغلی باعث کاهش سطح کیفیت سلامت میشود زیرا استرس ناشی از بیکاری می‌تواند بدن را بیش از پیش در معرض ابتلا به انواع بیماری‌ها قرار دهد.
دانشمندان امریکایی در بررسی‌های خود اعلام کرده‌اند که نداشتن امنیت شغلی بخصوص در افراد بالای 50 سال خطرات زیادی را به دنبال دارد. این شرایط در مردان و زنان به شکل متفاوتی خود را نشان می‌دهد به طوری که در مردان بیشتر با علائم و مشکلات جسمی و در زنان با مشکلات روحی و روانی بروز می‌کند. محققان مطالعاتی را روی 200 فرد 50 تا 67 ساله انجام داده و تأثیر نداشتن امنیت شغلی را روی سلامت آنها مورد مطالعه قرار دادند. در نهایت، تحقیقات نشان داد که نداشتن امنیت شغلی در افراد مختلف به شکل یکسانی اثر نمی‌کند. محققان بعد از 2 سال بررسی و تحقیق متوجه شدند که مردان به دنبال از دست دادن شغل، از نظر جسمی دچار مشکل می‌شوند به طوری که فشار خون آنها افزایش می‌یابد. ولی در نقطه مقابل، زنان بیشتر احساس تنهایی کرده و علائمی همچون افسردگی نشان می‌دهند.
بررسی‌های اخیر محققان دانشگاه شیکاگو نشان داده است که بزرگسالان ساکن امریکا، عمر طولانی تری داشته و سخت‌تر کار می‌کنند. هر چه مواجهه افراد با بازار کار بیشتر شود، برخورد با چالش‌های بیکاری نیز افزوده میشود. 70 درصد از نیروی کار امریکایی بین سنین 45 تا 74 سال برای کار کردن در دوران بازنشستگی نیز برنامه‌ریزی می‌کنند. این در حالی است، کارمندانی که سنین بالایی دارند باید بخش اعظم بازار کار را به خود اختصاص دهند.
افرادی که شغل شان را از دست می‌دهند ممکن است احساساتی از خود بروز ندهند ولی این مشکل به مرور در درون آنها ریشه کرده و رفته رفته باعث بر هم خوردن تعادل جسمی شان میشود. این معضل در ایالات متحده امریکا و طی سال‌های گذشته با افزایش چشمگیری مواجه شده است. با توجه به بحران‌های اقتصادی موجود در جهان، حمایت از افرادی که در مشاغل فاقد امنیت به فعالیت می‌پردازند، دشوار بوده و براحتی ممکن است این امنیت از بین برود. مطالعاتی روی 440 کارمندی که بیش از 25 سال در امریکا مشغول کار بودند، نشان داد که حدود 15 درصد از آنها در شرایط فاقد امنیت شغلی فعالیت می‌کردند. به عبارتی، همواره از ترسی پنهان مبنی بر از دست دادن شغل خود رنج می‌بردند.
17 درصد از این افراد از مشکلات جسمی و روحی ناشی از فقدان امنیت شغلی شکایت داشتند. بیش از 35 درصد کارمندان این قبیل مشاغل علائم افسردگی و 28 درصد نیز علائم اضطراب و استرس را نشان می‌دادند. در این میان، تنها 5 درصد از شغل خود
رضایت داشتند.
کشورهای مختلف از جنبه‌های گوناگونی مانند سیستم تأمین اجتماعی و تخصیص مزایا به کارکنان، مقررات بازار کار، مراقبت‌های بهداشتی، قدرت جمعی و تجربه مقابله با بیکاری با هم متفاوت هستند. افرادی که تحصیلات پایین تری دارند، بیشتر در معرض اثرات منفی نداشتن امنیت شغلی و از دست دادن شغل قرار می‌گیرند. از سوی دیگر، کارکنان و کارمندان زن بیش از همه گروه‌ها تحت تأثیر نداشتن امنیت شغلی بوده و نتایج منفی آن برای زنان بیشتر است.
منابع: http://www.psmag.com
http://scienceblogs.com
http://www.ncbi.nlm.nih.gov
